«Επιστροφή στη ζωή» για τον πρωταγωνιστή της τραγωδίας

Έξι μήνες μετά πήρε εξιτήριο από το κέντρο αποκατάστασης ο τελευταίος μαθητής της υπόθεσης με το μαγκάλι

Το ρεπορτάζ υπογράφει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κατσανάκης στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «Ελευθερία» και έχει ως εξής :

«Με το μήνυμα «επιστροφή στη ζωή» ένας 23χρονος σπουδαστής του ΤΕΙ Θεσσαλίας ανοίγει μια νέα σελίδα στη ζωή του αφήνοντας πίσω του μια οδυνηρή, τόσο για τον ίδιο όσο και για την οικογένειά του, περιπέτεια, την οποία προσπαθεί να ξεπεράσει και να τη μετατρέψει σε μια κακή ανάμνηση.

Πρόκειται για τον Λευτέρη Κλήμη από την Αθήνα, έναν από τους πέντε πρωταγωνιστές της τραγωδίας του προηγούμενου Φλεβάρη με το φονικό μαγκάλι στη Λάρισα, που συγκλόνισε όχι μόνο την τοπική κοινωνία αλλά ολόκληρο το πανελλήνιο αναδεικνύοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την οικονομική κρίση και την αδυναμία πολλών φοιτητών να εξασφαλίσουν τη θέρμανσή τους, καταφεύγοντας σε παρωχημένες και επικίνδυνες μεθόδους παλιότερων εποχών.

Μόλις προ ημερών ο 23χρονος Λευτέρης και αφού για έξι ολόκληρους μήνες έδωσε αρχικά μια πραγματική μάχη για τη ζωή του και στη συνέχεια ένα αγώνα δρόμου για την αποκατάσταση της υγείας του, πήρε εξιτήριο από τοπικό Κέντρο Αποκατάστασης για μια ακόμα φορά νικητής, όπως άλλωστε γνωρίζει από τις αθλητικές του δραστηριότητες.

Δίπλα του ο πατέρας του Αντώνης, που από εκείνη την μαύρη ημέρα της ζωής του δεν έφυγε στιγμή από το πλευρό του γιού του εγκαταλείποντας όλες τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στην Αθήνα.

«Αυτή την περιπέτεια εύχομαι να μην τη ζήσει ούτε ο χειρότερος εχθρός μας…» είναι τα πρώτα λόγια του πατέρα. Λόγια αληθινά, λόγια που βγαίνουν αβίαστα από ένα πρόσωπο εμφανώς καταβεβλημένο αλλά ταυτόχρονα χαρούμενο και γεμάτο ευγνωμοσύνη για την αίσια έκβαση μιας ακόμα περιπέτειας, μιας ακόμα δοκιμασίας της οικογένειάς του.

Για αυτή την δοκιμασία και όσα έζησε με τον γιό του το τελευταίο εξάμηνο στη Λάρισα δέχθηκε να μιλήσει στην «Ε» για να μοιραστεί, όπως λέει, τις σκέψεις του με όλους εκείνους τους γνωστούς και κυρίως τους άγνωστους σε ολόκληρη τη χώρα, που έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην οικογένειά του και να στηρίξουν τον αγώνα του Λευτέρη για την επιστροφή στη ζωή.

Το ραντεβού κλείστηκε ένα πρωινό στο καινούργιο τους σπίτι στη Λάρισα με φόντο τις εγκαταστάσεις του ΤΕΙ Θεσσαλίας.

Αναμοχλεύοντας τη μνήμη του ο κ. Αντώνης θυμάται εκείνες τις δραματικές ώρες, που ακολούθησαν μετά το τηλεφώνημα της Χαράς, της φίλης του Λευτέρη, προς την σύζυγό του Ελένη και της πληροφορίας ότι βρέθηκε ο γιός τους μαζί με 4 άλλους σπουδαστές αναίσθητος και μεταφέρεται στο νοσοκομείο χωρίς πολλές λεπτομέρειες για το τι ακριβώς είχε συμβεί.

Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνει το αυτοκίνητό του και σε 2,5 περίπου ώρες, ώρες ατέλειωτες, εφιαλτικές, όπως λέει, έφθασε στη Λάρισα με τις πληροφορίες να έρχονται με το σταγονόμετρο από τη φίλη του Λευτέρη, που ήταν η κοπέλα που κινητοποίησε, όπως αναφέρθηκε στα ρεπορτάζ εκείνων των ημερών, ακόμα και την σπιτονοικοκυρά των παιδιών για να ανοίξει το σπίτι όταν διαπίστωσε ότι τα παιδιά της παρέας ήταν στο σπίτι αλλά για κάποιο λόγο δεν απαντούσαν στα τηλεφωνήματά της και δεν άνοιγαν την πόρτα.

Στη Λάρισα, από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, όπου αρχικά είχε μεταφερθεί στο Γενικό άρχισε να ξετυλίγεται η τραγωδία και η σοβαρότητα της κατάστασης με τον κ. Αντώνη έντρομο να πληροφορείται από την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας αρχικά ότι ο γιός του νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση δίνοντας αγώνα για τη ζωή του και στη συνέχεια μετά την πάροδο αρκετών ημερών ότι ακόμα και αν κερδίσει αυτή τη μάχη, η ζωή του δεν θα έχει καμία σχέση με αυτή πριν το γεγονός καθώς τα προβλήματα υγείας του θα είναι τεράστια.

«Ευτυχώς οι προβλέψεις διαψεύστηκαν και την 22η ημέρα στις 4 τα ξημερώματα το παιδί μας ξύπνησε από το λήθαργο και μας γέμισε αισιοδοξία για τη συνέχεια, όπως συνέβη και πριν 20 χρόνια όταν νοσηλεύτηκε στην εντατική με κίνδυνο για τη ζωή του.

Σε καμία στιγμή δεν χάσαμε την πίστη μας ότι το παιδί μας θα επανέλθει και θα βγει αλώβητο και από αυτή την δοκιμασία…» συνεχίζει ο πατέρας του Λευτέρη και με τα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό του θυμάται όσα έζησε μαζί με τη σύζυγό του για ένα μήνα και πέντε ημέρες έξω από την Μ.Ε.Θ. –οι άλλοι δύο της παρέας εξήλθαν από την εντατική του Πανεπιστημιακού μετά από μερικές ημέρες- ξάγρυπνοι αναμένοντας χαρμόσυνα νέα.

Θυμάται τα δεκάδες παιδιά και τους φίλους του που έφθαναν τόσο από το ΤΕΙ όσο και από ολόκληρη την Ελλάδα, τους οικογενειακούς φίλους από την Αίγυπτο για να τον δουν για λίγα λεπτά της ώρας, τους καθηγητές και το προσωπικό του ιδρύματος και ιδιαίτερα τον διευθυντή του τμήματος Λογιστικής Ηλία Σαντουρίδη.

«Ας είναι καλά ο διοικητής του Νοσοκομείου Κώστας Καραμπάτσας που παραχώρησε 2-3 δωμάτια για να κοιμούνται τα παιδιά που έρχονταν από μακριά αν και πολλά παιδιά προσπαθούσαν να ξεκουραστούν έστω και λίγο στο διάδρομο έξω από τη ΜΕΘ…» σημειώνει.

(Ολόκληρο το ρεπορτάζ στο σημερινό φύλλο της «Ελευθερίας»)