Το χριστουγεννιάτικο θαύμα για έναν 57χρονο άστεγο στη Λάρισα

Ακούει κανείς τη λέξη θαύμα και το μυαλό του πάει κατευθείαν σε μια ανώτερη δύναμη η οποία μεσολαβεί για να κάνει πράξη το ακατόρθωτο. Όμως θαύματα κάνουν και οι άνθρωποι -και όσο κι αν μπορεί να ακουστεί σαν ιεροσυλία- προσομοιάζουν με αυτά του Υψίστου. Εμείς για ένα τέτοιο θαύμα θα σας μιλήσουμε. Ένα θαύμα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ένα θαύμα που χάρη στην αλληλεγγύη, την αγάπη, και το ενδιαφέρον συντελέστηκε τα Χριστούγεννα για έναν άστεγο, καθώς η ζωή του άλλαξε και συνεχίστηκε με καλύτερους όρους. Άλλωστε η παγωνιά που βίωνε δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα του έδινε επιπλέον χρόνια ζωής.

Όλα ξεκίνησαν τα περασμένα Χριστούγεννα. Ο 57χρονος άστεγος διακομίζεται και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της Λάρισας καθώς αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας. Τον εντόπισε το ασθενοφόρο στο δρόμο. Αντιμετώπιζε κάτι πραγματικά σοβαρό καθώς ήταν  στο τελευταίο στάδιο μιας ασθένειας. Έπρεπε κάπου να φιλοξενηθεί γιατί θα πέθαινε στο δρόμο. Λίγες ημέρες νωρίτερα μόλις είχε συστηθεί η κοινωνική δομή του δήμου Λαρισαίων για τους άστεγους. Ο 57χρονος ήταν ο πρώτος άστεγος που δεχόταν την ζεστή αγκαλιά των ανθρώπων της δομής.

 Η κοινωνική λειτουργός στο Συμβουλευτικό Σταθμό του δήμου Λαρισαίων Κερασία Δαλακώνη περιγράφει εκείνες τις κρίσιμες στιγμές για τον άνθρωπο που είχε ανάγκη. “Μας προβλημάτισε, μας συγκλόνισε αυτό το περιστατικό. Τον φιλοξενήσαμε και προσπαθήσαμε να τον βοηθήσουμε. Του δώσαμε στέγη και όλα τα αυτονόητα που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Του παρείχαμε ψυχολογική, κοινωνική και νοσηλευτική υποστήριξη. Η πορεία της υγείας του εξελίχθηκε πάρα πολύ καλά. Ενώ του έδιναν μόνον λίγες ημέρες ζωής οι γιατροί, ένα χρόνο μετά είναι μια χαρά. Είμαστε πολύ περήφανοι γι’αυτόν”, μας λέει.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος πλέον δεν είναι άστεγος. Τα φετινά Χριστούγεννα γι’ αυτόν θα είναι διαφορετικά, πολύ καλύτερα. “Ένα χρόνο μετά είναι αγνώριστος. Πριν από ένα χρόνο ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχε ούτε ταυτότητα, ήταν 10 χρόνια στο δρόμο. Έπρεπε να του βγάλουμε ταυτότητα και βιβλιάριο υγείας για να παίρνει τα φάρμακά του”, περιγράφει η Κα Δαλακώνη. Πλέον το στοίχημα των ανθρώπων των κοινωνικών υπηρεσιών είναι να τον βοηθήσουν ώστε να μπορέσει πια να σταθεί μόνος του στη ζωή.

Αυξήθηκαν τα περιστατικά που απευθύνονται στις κοινωνικές υπηρεσίες

Καθημερινά οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου δέχονται εκατοντάδες αιτήματα από συνανθρώπους μας που έχουν πραγματικά ανάγκη από τρόφιμα. Άνθρωποι που πριν από την κρίση είχαν την δυνατότητα να ζουν άνετα. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. “Ήρθε μια μητέρα στη δομή και ήταν σε απόγνωση, έκλαιγε και ντρεπόταν πάρα πολύ. Την μέρα αυτή που ήρθε σε εμάς δεν είχε τίποτα να δώσει στα παιδιά της”, θυμάται η υπεύθυνη των Κοινωνικών Υπηρεσιών του δήμου.

Η γυναίκα αυτή εξυπηρετήθηκε από το κοινωνικό παντοπωλείο. Η οικογένεια υποστηρίχθηκε από το πρόγραμμα του συσσιτίου και έπαιρνε μαγειρεμένο φαγητό κάθε μέρα. Ο πατέρας με την βοήθεια των υπηρεσιών προσλήφθηκε σε δουλειά και έτσι κατάφεραν να νοικιάσουν ένα σπίτι. Τα παιδιά τους μέσω των κοινωνικών φροντιστηρίων του δήμου κατάφεραν να περάσουν στο Πανεπιστήμιο.

Όμως σύμφωνα με τους αρμόδιους η αύξηση τέτοιων περιστατικών αγγίζει τα τελευταία χρόνια της κρίσης το 60%. Είναι συνάνθρωποί μας που δεν τους λείπει η αξιοπρέπεια αλλά τα στοιχειώδη.

Στο κοινωνικό Παντοπωλείο εξυπηρετούνται σήμερα 400 οικογένειες όπου δίνονται τρόφιμα, παπούτσια και ρούχα άλλα και βιβλία και παιχνίδια για τα παιδιά.

Το κοινωνικό φροντιστήριο λειτουργεί για τα παιδιά που οι γονείς δεν έχουν χρήματα. Το πρόγραμμα συσσιτίου του δήμου σιτίζει 60 άτομα στην τραπεζαρία. Όμως υπάρχει και η σίτιση κατ’ οίκον για 50 άτομα που δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι και προσωπικό του δήμου με αυτοκίνητο που τους πάει φαγητό.

Ρεπορτάζ: Πάνος Γαρουφαλιάς