Οι τέσσερις ισοβίτες για φόνο των φυλακών Λάρισας που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο!

Κρατούνται εδώ και χρόνια στις φυλακές Λάρισας. Και οι τέσσερις έχουν καταδικαστεί σε ισόβια και μάλιστα για ανθρωποκτονία. Τους ενώνει όμως και κάτι ακόμη: Είναι και οι τέσσερις προπτυχιακοί φοιτητές στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Ο 28χρονος Θανάσης, ο 45χρονος Κώστας, ο 37χρονος Νίκος και ο 33χρονος Θοδωρής άρπαξαν από τα μαλλιά την ευκαιρία που τους δόθηκε φέτος, μέσα από τις υποτροφίες που έδωσε το ΕΑΠ για κρατουμένους σε καταστήματα όλης της χώρας.

Οι τρεις είναι φοιτητές διοίκησης οικονομίας, ενώ ο τέταρτος σπουδάζει Ελληνικό πολιτισμό. Μελετούν καθημερινά, επικοινωνούν με το Πανεπιστήμιο και τους καθηγητές τους μέσω του διαδικτύου και γράφουν όπως όλοι οι “συνηθισμένοι” φοιτητές τις εργασίες τους, από τις οποίες και κρίνεται η πρόοδός τους.

“Ήταν σαφώς κάτι διαφορετικό που ήρθε ορθώς να προστεθεί στην προσπάθεια που γίνεται μέσα από τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας” εξηγεί στο onlarissa.gr ο διευθυντής του ΣΔΕ των Φυλακών Λάρισας Γιώργος Τράντας. Ο ίδιος παρακολουθεί καθημερινά τους τέσσερις φοιτητές καθώς κάνουν χρήση των εγκαταστάσεων του Σχολείο και μιλά για μία προσπάθεια που υπερβαίνει όλες τις προκαταλήψεις της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

“Φαίνονται αρκετά επιμελείς και συνεπείς στα μαθήματα και στις εργασίες τους. Δείχνουν επιμέλεια και υπευθυνότητα πως δε θα εκμεταλλευτούν τα προνόμια που τους έδωσε η πολιτεία” εξηγεί ο κ. Τράντας, ενώ όταν ερωτάται για τα κίνητρα του να μπει κάποιος στη βάσανο της ανώτατης εκπαίδευσης σε μία τέτοια ηλικία και μάλιστα έχοντας μία καταδίκη ισοβίων για φόνο, απαντά: “Υπάρχει ένα άμεσο κίνητρο, αν περάσουν τα μαθήματα θεωρούνται εργαζόμενοι, άρα κερδίζουν ημέρες. Επίσης, πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο τους δίνεται η ελπίδα πιθανόν σε εκπαιδευτική άδεια, ή ακόμη και σε έξοδο με όρους ή βραχιολάκι”.

Είναι λοιπόν αυτή η προσπάθεια τεσσάρων ισοβιτών μόνον ένας ακόμη αγώνας εξόδου με οποιοδήποτε τρόπο από το κελί; “Δεν είναι όλοι το ίδιο” απαντά ο διευθυντής του ΣΔΕ και εξηγεί: “ο ένας εκ των τεσσάρων για παράδειγμα, πριν τις διακοπές των εορτών, πήρε μαζί του δύο τόμους ιστορίας για να διαβάσει και να προετοιμαστεί για την εργασία του. Δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει και κανένα κίνητρο. Απλά επειδή επιδιώκει τη μόρφωση…”

Πρόσφατα μάλιστα, οι τέσσερις ισοβίτες φοιτητές, είχαν μία ευχάριστη έκπληξη, καθώς τους επισκέφθηκαν δύο από τις καθηγήτριες στο Πανεπιστήμιο. “Το αποδέχθηκαν με χαρά και ευγνωμοσύνη, ως δώρο” λέει ο κ. Τράντας που σπεύδει να συμπληρώσει από την πολυετή εμπειρία του με κρατούμενους, ότι “η γνώση γλυκαίνει τον άνθρωπο. Σπάνια είδαμε παραβατικές συμπεριφορές από εκπαιδευόμενους στις φυλακές”.

Τα πρώτα βήματα για ένα άλλου είδους σωφρονιστικό σύστημα γίνονται, έστω και με ρυθμούς… σημειωτόν. Οι καρποί όμως άρχισαν να φαίνονται και το παράδειγμα του κρατούμενου από τις Φυλακές Αυλώνα που ετοιμάζεται για το μεταπτυχιακό του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης επ’ αυτού.

Το ερώτημα πλέον είναι κατά πόσον είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να ενστερνιστεί τέτοιες αλλαγές. Γιατί όπως εξηγεί ο κ. Τράντας “ένα κομμάτι της κοινωνίας δεν μπορεί να συνηθίσει την ιδέα ότι κάποιος άνθρωπος που διέπραξε έγκλημα μπορεί να τυγχάνει προνομίων. Πρέπει να εξηγήσεις σε αυτούς τους ανθρώπους, ότι αυτός ο άνθρωπος κάποια στιγμή θα επιστρέψει πίσω στην κοινωνία. Και η κοινωνία ανεξάρτητα από το αν θα του χαριστεί ή θα τον συγχωρέσει, οφείλει να μην του στερήσει τη δυνατότητα να αλλάξει.”

Ρεπορτάζ: Απόστολος Ράιδος