Εντυπωσιακή εικαστική παρέμβαση στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας – Δείτε φωτογραφία

Εικαστική Παρέμβαση σε τοίχο στην Κεντρική Πλατεία της Λάρισας με πρωτοβουλία του Δήμου Λαρισαίων και την συνεργασία των εικαστικών Αστέριου Δημητρίου και Χρήστου Λάσκαρη.

Το έργο των δύο εικαστικών αναπαριστά την προτομή ενός άγνωστου νέου, πιθανώς αθλητή, που βρέθηκε σε ανασκαφές στα Φάρσαλα το β’ μισό του 4ου αι π. Χ. και φιλοξενείται στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας.

Η απόδοση του νέου αντιμετωπίζεται με μία διάσπαση του όγκου σε μονόχρωμες γεωμετρικές επιφάνειες με ουδέτερα χρώματα. Χαρακτηρίζεται από την απλότητα της αναπαράστασης του γλυπτού με αποτέλεσμα το θέμα να κερδίζει μία πλούσια εκφραστική φωνή, χωρίς φτηνή ρητορεία, επιφανειακή φιλολογία, ή θεατρικότητα, με μόνο τη λιτότητα και τη δύναμη των μορφών του, την ειλικρίνεια και την πειστικότητα του συνόλου.

Η παρέμβαση έρχεται να αντικαταστήσει την αδιάφορη και φτωχή όψη του κτιρίου με μία παράσταση που κεντρίζει το θεατή και δημιουργεί συναισθήματα σε περαστικούς και κατοίκους. Λειτουργεί ως σημείο αναφοράς στην πόλη, ως τοπόσημο με σκοπό την προβολή και ανάδειξη του χώρου. Όντας μία εναλλακτική μορφή πολιτισμικής έκφρασης, ιδιαίτερα δημοφιλής σε νέες ηλικίες, βοηθά στην οικειοποίηση του χώρου από το κοινό και στην ανάπτυξη μιας θετικής σχέσης με το δημόσιο χώρο.

Η γωνία θέασης με την οποία αποδίδεται ο άγνωστος νέος έχει δισυπόστατη έννοια. Από τη μία αλλάζει την προοπτική της ανιαρής όψης, διασπά τη μονοτονία και τον όγκο του κτίσματος και δίνει νέα χρήση στο κτίριο το οποίο πλέον αλληλεπιδρά με το δημόσιο χώρο. Από την άλλη απομακρύνει το βλέμμα του νέου που κατευθύνεται ψηλά και μοιάζει να ατενίζει το άπειρο.

Ο άγνωστος αυτός νέος που έζησε περίπου 2300 χρόνια πριν έρχεται στο παρόν να διεκδικήσει μία θέση στη κεντρική πλατεία της Λάρισας εκεί που βρισκόταν η αρχαία αγορά και να μας κατευθύνει με το βλέμμα του στο μέλλον, στα όνειρα που είναι τόσο αλληλένδετα με το νεαρό της ηλικίας του και την υπέρβαση του ατόμου που κληρονομείται στο δημόσιο βίο. Καταφέρνει να νικήσει το χρόνο και να κερδίσει μία θέση στο παρόν και μέλλον.

Ο Ελύτης στα «Δημόσια και ιδιωτικά» γράφει: «ένα τοπίο δεν είναι όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί κάποιο απλώς, σύνολο γης, φυτών και υδάτων. Είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη».