Μια συγνώμη ίσως;

ΣΤΙΣ 6 Μαΐου 2017 ο Μίκης Θεοδωράκης με άρθρο του που δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα κατηγορεί τον Αλ. Τσίπρα για «μαδουρισμό» (και στον «μαδουρισμό» κάθε άλλο παρά θετικό πρόσημο βάζει)…Στις 13 Σεπτεμβρίου 2017 ο γνωστός συνθέτης χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «κουτσό» (με «κουτσή» πλειοψηφία), με μια «κουτσή» Βουλή και «κουτσή» κυβέρνηση και κάνει αναφορά στον ελληνικό λαό, λέγοντας «πως του αρέσει να παραμένει «ευκολόπιστος και προδομένος» κατά τη ρήση του εθνικού μας ποιητή», του Σεφέρη δηλαδή…Λίγους μήνες νωρίτερα, στις 2 Δεκεμβρίου του 2016, ο Μίκης Θεοδωράκης πάλι στην προσωπική του ιστοσελίδα ειρωνεύεται τον κ. Τσίπρα: «Σύντροφε Αλέξη, σε παραδέχομαι γιατί είσαι μάγκας. Ο πιο μεγάλος μάγκας στην Ελλάδα από το 450 π.χ. έως σήμερα» του γράφει «γιατί κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λογαριάσεις κανένα…Μιλάς στην Πλατεία της Επανάστασης όπου μιλούσε και ο Φιντέλ σαν ένας γνήσιος και σκληρός επαναστάτης. Υψώνεις το πελώριο ανάστημά σου ενάντια στον καπιταλισμό – ιμπεριαλισμό, τρως τον αγλέορα, το διασκεδάζεις, το γλεντάς, την ώρα που τα κορόιδα οι έλληνες κάθονται στις ουρές για σύνταξη…».

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Σάββατο, στα ΝΕΑ, ο Μίκης Θεοδωράκης εξαπολύει άλλο ένα (δισέλιδο μάλιστα) «κατηγορώ». Στο οποίο αφού εξιστορεί όσα έγιναν από το 2009 έως το 2012 παραθέτει άγνωστα γεγονότα σχετικά με τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της 12^ης Φεβρουαρίου 2012: «Είχαμε τότε συμφωνήσει, ο Μ. Γλέζος, ο Γ. Κασιμάτης κι εγώ, να σταθούμε μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και τότε να κατεβεί από τη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τους βουλευτές του να μας συναντήσει δείχνοντας έτσι τη θέλησή μας να εργαστούμε χέρι – χέρι για τη δημιουργία του Μεγάλου Ενιαίου Λαϊκού Μετώπου. Στο σημείο αυτό σταματά και αλλάζει η νεότερη Ιστορία μας (γιατί όλα έδειχναν ότι επιχειρούμε μαζί με τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές ένα μεγάλο ιστορικό βήμα προς τα εμπρός). Όμως ο Αλ. Τσίπρας και οι βουλευτές του δεν βγήκαν από τη Βουλή να ενωθούν μαζί μας, εμείς λουστήκαμε με τα δηλητηριώδη χημικά, ο Γλέζος λιποθύμησε και ο λαός αφού χτυπήθηκε άγρια από τα ΜΑΤ, άρχισε από τότε απογοητευμένος την υποχώρησή του που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ενώ το μέλλον γίνεται ολοένα πιο σκοτεινό».

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ  το «κατηγορώ» του περασμένου Σαββάτου και ανατρέχοντας στα προηγούμενα «κατηγορώ» του Μίκη κατά του Τσίπρα, δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ ή να θυμώσω…Δεν ήξερα δηλαδή, αν έπρεπε ν’ ανακουφισθώ που ο Μίκης Θεοδωράκης κατάλαβε έστω και κατόπιν εορτής αυτό που, λοιδορούμενοι, επισημαίναμε όσοι δεν ακολουθήσαμε το ρεύμα το 2012 ή αν έπρεπε να θυμώσω που κι αυτός κι ο Γλέζος κι ο Χρυσόγονος και πολλοί ακόμη συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία αυτού του πολιτικού «φαινόμενου» που ξεδιάντροπα μπορεί το πρωί να φτύνει τον Τράμπ (τον Ολάντ, τη Μέρκελ, τον Ντάϊσελμπλουμ, το ΠΑΣΟΚ και τον Αντρέα) και το απόγευμα να τους γλύφει…

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ο Μαν. Γλέζος είχε το θάρρος να ζητήσει συγνώμη από τον ελληνικό λαό για τη συμβολή του στην εξέλιξη της αυταπάτης σε απάτη…Ο Μίκης ωστόσο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι αρέσει (!!!) στον λαό να παραμένει «ευκολόπιστος και προδομένος», παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι είναι τόσο ευκολόπιστος όσο κι ο ίδιος που υποτίθεται πως ξέρει να διαβάζει «πίσω απ’ τις γραμμές» και ν’ αποκαλύπτει παγκόσμιες συνομωσίες με ευκολία που παραπέμπει σε αφέλεια…

ΤΟΣΗ αφέλεια που του επιτρέπει να αγνοεί επίσης, ότι την μέρα του θανάτου του (εύχομαι να απέχουμε πολύ απ’ αυτή τη μέρα) με το ίδιο ακριβώς θράσος που του αποδίδει στα ποικίλα «κατηγορώ» του, το «φαινόμενο» αυτό της πολιτικής δεν θα διστάσει να του απευθύνει το «ύστατο χαίρε», χωρίς ίχνος ντροπής για τον αμοραλισμό και τον καιροσκοπισμό του που καταγγέλλει συνεχώς από το 2014 και μετά ο Μίκης…Υπό τα χειροκροτήματα των οπαδών αμφοτέρων βεβαίως…

Ανδρέας Γιουρμετάκης