Το “προξενιό” στη σύγχρονη εποχή – Επίσκεψη σε ένα γραφείο γνωριμιών στη Λάρισα (φωτο)

Του Απόστολου Παπαδόπουλου

Στους καιρούς που ζούμε η κοινωνικότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς – ειδικούς και μη.

Πάνω σε αυτές τις σχέσεις στηρίχθηκε μια ολόκληρη επιστήμη – η κοινωνιολογία – ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί επαγγέλματα όπως επικοινωνιολόγοι, διαφημιστές και διάφορα άλλα που πηγάζουν από τον τομέα των δημοσίων σχέσεων.

Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων – παρατηρούμε ότι αυτές ποικίλουν από άτομο σε άτομο ανάλογα με τον επαγγελματικό και κοινωνικό του κύκλο, το επίπεδο μόρφωσης, τον τόπο διαμονής και τόσες άλλες παραμέτρους.

Και μπορεί τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη του διαδικτύου και τα social media συγκεκριμένα,  να βοήθησαν πολλούς ανθρώπους να έρθουν κοντά – αλλά κάποιοι δεν πείθονται για την ποιότητα τους.

Υπάρχει λύση και γι’ αυτούς λοιπόν!  Συγκεκριμένα υπάρχουν γραφεία με εχεμύθεια που ξέρουν ακριβώς τι θέλει ο καθένας και του βρίσκουν το ανάλογο ταίρι.

Η κυρία Άντα Μαρκούλη, ιδιοκτήτρια του γραφείου γνωριμιών «Λυδία» εξηγεί στο onlarissa.gr για ποιο λόγο να επιλέξει κάποιος ή κάποια το γραφείο της και τι είναι αυτό που το φέρνει στην πρώτη θέση αναγνωρισιμότητας στη Λάρισα

Ξεκινάω την κουβέντα μας αναφέροντας το γραφείο της ως «γραφείο συνοικεσίων», αμέσως με διακόπτει λέγοντάς μου πως «δεν πρόκειται για γραφείο συνοικεσίων, αυτός ο όρος χρησιμοποιούνταν κάποτε στα χωριά, αλλά εκεί πήγαιναν συστημένοι ο ένας στον άλλο ή καλύτερα τους πήγαιναν».

Η ερώτηση που μου έρχεται αβίαστα είναι το πώς λειτουργεί το γραφείο όσον αφορά τις γνωριμίες και ποιο είναι το εύρος των ηλικιών που το προτιμάνε.

«Έρχονται άτομα από 25 έως και 60 χρονών περίπου, ο καθένας έχει τα θέλω του και τον χαρακτήρα του ο οποίος θα κριθεί από τα άτομα που θα συναντήσει, δεν προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε τίποτα ως γραφείο, δηλαδή αν κάποιος ή κάποια έχει παραπανίσια κιλά θα το αναφέρουμε στους υπόλοιπους ώστε να έχει την πλήρη εικόνα του ανθρώπου που θα συναντήσει, το ίδιο κάνουμε και με άλλες πτυχές του χαρακτήρα του».

«Δηλαδή την πλήρη εικόνα θα την έχει μόνο μέσω των περιγραφών, φωτογραφίες δεν δείχνετε;» τη ρωτάω, «όχι φυσικά, δεν επιτρέπεται να μπούμε στη λογική της πρώτης ματιάς! Θέλουμε να δώσουμε χρόνο σε όλους να εξερευνήσουν τον άλλο και έτσι να κρίνουν αν ταιριάζουν, δεν έχει λογική το να δείχνουμε φωτογραφίες».

Όσον αφορά τα ραντεβού που …έχει το δικαίωμα να βγει κάποιος – κάποια μέχρι να βρει αυτό που ζητάει μου λέει πως είναι στα δύο χρόνια «στα οποία θα βγαίνει συνεχώς ραντεβού, είναι ένα εύλογο διάστημα που λίγοι το εξαντλούν καθώς οι περισσότεροι σταματάνε στο πρώτο ραντεβού».

Μια ακόμα απορία που είχα όταν άκουγα για αυτά τα γραφεία, είναι πως επιβιώνουν στην εποχή των social media.

«Γιατί τα social media είναι ένα μπάχαλο, μια ψεύτικη βιτρίνα που ο καθένας δεν ξέρει τι θέλει ο άλλος και αν καταφέρει να βγει ραντεβού μπορεί αυτό που θα δει από κοντά να απέχει πολύ από αυτό που έβλεπε στην οθόνη, άλλωστε τα φίλτρα κάνουν φοβερή δουλειά στις μέρες μας» λέει αστειευόμενη και συμπληρώνει, «εδώ πέρα ο καθένας που έρχεται ξέρει τι θέλει, έχει κάποιο σκοπό, άλλος μπορεί να έχει το γάμο άλλος απλά τη συμβίωση, και όλα αυτά τα πετυχαίνει με μια λογική τιμή».

Τέλος, τη ρωτάω να μου πει για την αντίληψη που έχει για τον έρωτα και για το κατά πόσο αυτός ενισχύεται μέσω του γραφείου της.

«Κοίταξε να δεις, διαφωνώ με την προκατάληψη που υπάρχει για τα γραφεία μας, ότι δηλαδή εδώ έρχονται όσοι δε μπορούν να …σταυρώσουν σύντροφο λόγω εμφάνισης πχ. Δεν ισχύει αυτό καθώς υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες άνθρωποι που δεν έχουν τον κατάλληλο κύκλο για να γνωρίσουν κάποιον, άρα εμείς του ανοίγουμε δρόμο θα μπορούσα να πω. Τώρα για τον έρωτα μπορούν να γραφτούν τόμοι εγκυκλοπαίδειας, εγώ πιστεύω ότι ο έρωτας έρχεται στην πορεία, όταν καταλάβεις ποιος είναι αυτός που έχεις δίπλα σου. Δεν αρκεί κάποιος να σου αρέσει, πρέπει να καταφέρετε να ζήσετε και μαζί. Για μένα είναι απεριόριστη ικανοποίηση το ότι με βλέπουν στο δρόμο και με σταματάνε ζευγάρια που έχουν γνωριστεί μέσω του γραφείο μου, είναι μια χαρά που δε περιγράφεται».