Ο Αλέξης της επόμενης μέρας

Η πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή, που αφορούσε την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, βρήκε νικητή τον Αλέξη Τσίπρα, μέσα σε ένα σκηνικό απίστευτης πόλωσης, αλληλοκατηγοριών και λεκτικής σύγκρουσης, που στήνει το σκηνικό των ερχόμενων εκλογών, όποτε κι αν αυτές πραγματοποιηθούν.

Ακολουθεί η ψηφοφορία για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, με την παρένθεση του συλλαλητηρίου της Κυριακής στο Σύνταγμα, σε μια κοινοβουλευτική συζήτηση που αναμένεται, και πάλι, να χαρακτηριστεί από ένταση.

Αν κάποιος όμως δεν μείνει στις φωνασκίες και στους οξύτατους χαρακτηρισμούς και προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσει την στρατηγική των δυο πολιτικών μονομάχων, τότε μπορεί να συμπεράνει πως ο Αλέξης Τσίπρας στήνει, από τώρα, προσεκτικά, το αφήγημα της επόμενης μέρας. Ένα αφήγημα, όχι τόσο για την περίπτωση που θα κερδίσει την επόμενη εκλογική μάχη, όσο για την περίπτωση που θα ηττηθεί, και θα βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Πρωθυπουργός είναι εμφανές πια, ακόμα και σε εκείνους που δεν μπορούσαν να το διακρίνουν όλο το προηγούμενο διάστημα, πως έχει ως στόχο να κυριαρχήσει στον χώρο της κεντροαριστεράς και να εκφράσει πολιτικά το κέντρο. Δεν είναι τυχαίο που το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής έδωσε το «παρών» στην σχετική εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, ούτε πως όλα τα στελέχη που συνεργάζονται καθημερινά μαζί του στο Μαξίμου, κάνουν λόγο για το μέλλον της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης».

Η στροφή του Αλέξη Τσίπρα στο κέντρο και την σοσιαλδημοκρατία ενισχύεται από το προφίλ που έχει κατορθώσει ο ίδιος να χτίσει στο εξωτερικό. Περνώντας στο εσωτερικό της χώρας όλες τις αλλαγές εκείνες που δεν θα μπορούσε να περάσει κανένας άλλος χωρίς να «ανοίξει μύτη», έδωσε γη και ύδωρ στους Αμερικανούς χωρίς να σκεφτεί ούτε για μια στιγμή το ιδεολογικό του παρελθόν, απέδωσε τα εύσημα για το «τέλος των μνημονίων» και στην Άνγκελα Μέρκελ(!) που βρέθηκε στο πλευρό του για να τον στηρίξει, και κλείνει το θέμα των Σκοπίων, εξυπηρετώντας έτσι και τα σχέδια Ευρώπης και ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Προφανώς η στροφή αυτή προς την κεντροαριστερά θα εκφραστεί καθαρά μέσα από τον επόμενο ανασχηματισμό. Ο ίδιος, σε ηλικία 45 ετών, έχει κλείσει ήδη τους λογαριασμούς του με την κομματική ιστορία: είναι ο πρώτος αριστερός Πρωθυπουργός στη χώρα. Αυτό του δίνει όντως τη δυνατότητα να κοιμάται ήσυχος το βράδυ.

Την επομένη των εκλογών, ακόμα και σε περίπτωση ήττας, αν το ποσοστό του είναι τέτοιο που θα του επιτρέπει να «γεννά» εξελίξεις, σε συνδυασμό με ένα ενδεχομένως χαμηλό ποσοστό του ΚΙΝΑΛ και την εξαφάνιση του Ποταμιού, θα καταστεί αυτομάτως ως ο δεύτερος πόλος. Αυτός που θα κληθεί να εκφράσει τον χώρο «απέναντι στην δεξιά». Αυτό είναι κάτι που θα του εξασφαλίσει την προσωπική, πολιτική του ηγεμονία. Μπροστά στην στρατηγική αυτή επιδίωξη δεν θα διστάσει, αν χρειαστεί, να ιδρύσει και νέο κόμμα, αφήνοντας τους διαφωνούντες στο 3%.

Η αριθμητική των ερχόμενων εκλογών θα είναι καθοριστική για το μέλλον του πολιτικού συστήματος της χώρας. Ίσως γι’ αυτό, πριν πάρα πολλούς μήνες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε δηλώσει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί να ηττηθεί πολιτικά, αλλά στρατηγικά». Απλά, όντως ευφυής, δεν είχε αναφέρει καθόλου το όνομα του Αλέξη…

Λευτέρης Παπαστεργίου