11χρονος Λαρισαίος έγινε χάλκινος στην Ρομποτική Ολυμπιάδα (φωτο)

Η συμμετοχή του Βασίλη Ντάντη στην Ρομποτική Ολυμπιάδα της Ουγγαρίας κινηματογραφήθηκε από την COSMOTE στο ντοκιμαντέρ «The Real Robokids»

Είναι έντεκα και είναι έξυπνος. Εντάξει μέχρι εδώ, συμβαίνουν αυτά. Τι γίνεται όμως όταν στην ίδια πρόταση με το έντεκα και το έξυπνος μπαίνει και το «έχει ήδη κερδίσει ένα χάλκινο στην παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής» και ετοιμάζεται πυρετωδώς για την συμμετοχή του στην επόμενη αντίστοιχη Ολυμπιάδα; Γίνεται θαυμασμός. Και πολλά μπράβο έρχονται να συρρεύσουν στο φύλλο της εφημερίδας.

Εισαγωγή στον προγραμματισμό

Ο Βασίλης Ντάτης, είναι από τη Λάρισα και είναι γιος στρατιωτικών. Ξεκίνησε να ασχολείται με τον προγραμματισμό ως «αυτοδίδακτος» κατασκευάζοντας απλά παιχνίδια στο «Scratch», μια ιστοσελίδα του ΜΙΤ.«Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η αγάπη μου για τους υπολογιστές, δηλαδή η περιέργειά μου να μάθω τι κρύβεται πίσω από τη λειτουργία τους».

«Γιε μου πού πας; Μάνα θα πάω στη Ρομποτική»

«Οι γονείς μου δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τη ρομποτική ούτε με τον προγραμματισμό. Πήγαινα Τετάρτη Δημοτικού όταν τους ενημέρωσαν από το σχολείο για το “ενδιαφέρον” μου. Αμέσως με προέτρεψαν να εξερευνήσω την κλίση μου ξεκινώντας από το TINASLAB στη Λάρισα, όπου έκανα τα πρώτα μου βήματα στον προγραμματισμό. Η μεγάλη ευκαιρία ωστόσο, μου δόθηκε το 2018 όταν εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα και άρχισα να φοιτώ στο 4Ο Δημοτικό Αγίας Παρασκευής. Εκεί ξεκίνησα μαθήματα ρομποτικής στο “Stem Educations”».

Εισαγωγή στους διαγωνισμούς

Παρότι μαθητής Ε’ Δημοτικού, ο τότε δάσκαλός του, κύριος Τσατσαρώνης και οι γονείς του τον ενθάρρυναν να συμμετάσχει στον πανελλήνιο διαγωνισμό Γυμνασίου «Πρωτέα». Πήρε την 7η θέση ανάμεσα σε 177 ομάδες. «Έτσι, κατέληξα τον Ιούνιο του 2019 να συμμετάσχω με την ομάδα του συγκεκριμένου Γυμνασίου, “JoBi Team” στον Πανελλήνιο προκριματικό διαγωνισμό για την Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομποτικής κατακτώντας την 1η θέση και παίρνοντας το εισιτήριο για την Ολυμπιάδα».

Η προετοιμασία

Εκείνο που τον δυσκόλεψε περισσότερο ήταν οι ώρες της προπόνησης. «Από αρχές Σεπτεμβρίου κάθε απόγευμα για περίπου 5 με 6 ώρες προσπαθούσα να πετύχω κατασκευαστικά και προγραμματιστικά ένα καλύτερο ρομπότ. Υπήρξαν ημέρες που δούλευα γύρω στις 10 ώρες. Άγχος, κούραση, στεναχώρια και χαρά μαζί». Αφού κάθε φορά που πετύχαινε το στόχο του ένιωθε μεγάλη ικανοποίηση.

Ο 11χρονος που έμαθε να διαχειρίζεται το άγχος στα 9 του

«Το άγχος είναι ένα συναίσθημα με το οποίο έχω μάθει πλέον να ζω. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου αλλά και κατά τη διάρκεια των διαγωνισμών που έχω συμμετάσχει με κατέκλυζε, έτσι έμαθα να το διαχειρίζομαι και να το κάνω δημιουργικό, γεγονός το οποίο θεωρώ ως πολύτιμο εφόδιο για τη ζωή μου».

Ο Βασίλης και η Ολυμπιάδα Ρομποτικής

«Ο παγκόσμιος τελικός της Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής διοργανώνεται σε περισσότερες από 65 χώρες από όλον τον κόσμο και σε αυτόν συμμετέχουν περίπου 1000 με 2000 παιδιά τα περισσότερα από χώρες «υπερδυνάμεις» της τεχνολογίας όπως η Ταϊβάν, η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ. Όπως είναι λογικό ήταν μία μεγάλη πρόκληση για μένα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που ασχολούμαι με τη ρομποτική». Ταυτόχρονα  ήταν και μία τεράστια τιμή. «Που φυσικά μου δόθηκε χάρη στον προπονητή μου τον κύριο Τσατσαρώνη που με ανέδειξε ανάμεσα σε τόσα παιδιά, με στήριξε και με πίστεψε».

Ο δρόμος για τη διάκριση

«Πιστεύω πως τη διάκριση μου την έδωσε η καλή κατασκευή και ο ορθός προγραμματισμός σε συνδυασμό με την εμπειρία που είχα αποκτήσει βελτιώνοντας το ρομπότ και προετοιμάζοντας το για το “μεγάλο»”αγώνα που τον περίμενα πώς και πώς».

Όταν σήκωσε το χάλκινο

«Ήταν ένα όνειρο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως ο τολμών νικά! Η τροποποίηση που έκανα στο ρομπότ μου, κάτι που μέχρι τότε δεν είχα δοκιμάσει ποτέ ούτε κατασκευαστικά αφού άλλαξα το «σασί» του αλλά ούτε και προγραμματιστικά αφού αφαίρεσα μη αναγκαίες διαδρομές, προκειμένου να εξοικονομήσω χρόνο, άξιζε το ρίσκο. Ένιωσα απίστευτη αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση που η στρατηγική μου αυτή με οδήγησε στην κορυφή» θα πει και τα θαυμαστικά θα γεμίσουν το εικονικό χαρτί.

Η ζωή μετά την (πρώτη) Ολυμπιάδα

«Σκέφτομαι να συμμετάσχω στην επόμενη Ολυμπιάδα που θα πραγματοποιηθεί στο Τορόντο του Καναδά σε συνεργασία με τον δάσκαλο  και προπονητή μου κύριο Κωνσταντίνο Τσατσαρώνη. Βέβαια θα απαιτηθεί να κερδίσουμε αρκετές ελληνικές ομάδες (σ.σ.: γύρω στις 250) για να φτάσουμε ξανά στην πρόκριση, οπότε θα δείξει».

Μετά την Ολυμπιάδα της Ουγγαρίας δημιούργησε ένα κανάλι στο YouTube με την ονομασία «Robogeek GR» το οποίο ήδη στους δύο μήνες περίπου έχει φτάσει στους 1000 ακολούθους. Αυτό είναι κάτι που τον ευχαριστεί πολύ έτσι όταν βρίσκει χρόνο «ανεβάζω βιντεάκια που μπορούν να δουν άτομα της ηλικίας μου αλλά και μεγαλύτεροι. Απ’ ό,τι φαίνεται η ρομποτική μπήκε για τα καλά όχι μόνο στη ζωή μου αλλά μετά την τεράστια επιτυχία της χώρας στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής νομίζω ότι έχει μπει και στην ζωή όλων μας».

Ο Βασίλης, το μέλλον, το Πολυτεχνείο
«Η ρομποτική είναι κάτι που δεν θα σταματήσω ποτέ και με το οποίο έχω σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά. Το όνειρό μου είναι να σπουδάσω ηλεκτρολόγος μηχανολόγος στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και να κάνω μεταπτυχιακό στο MIT στην Αμερική όπου θέλω και να δραστηριοποιηθώ γενικότερα».

Μετά από αυτήν τη συνέντευξη ένιωσα σαν να έπαιξα στο «είσαι πιο έξυπνος από ένα δεκάχρονο» και να μην έφτασα ούτε μέχρι το πρώτο μαξιλαράκι (δεν θυμάμαι αν υπήρχαν στο παιχνίδι). Βασίλη, κυριολεκτικά, ποιητικά και μεταφορικά μαζί με το μέλλον που σου ανήκει, έχεις κρατήσει πολύ δυνατά στα χέρια σου και το παρόν.

ΥΓ: Η περιπέτεια του Βασίλη και των υπολοίπων παιδιών στην Ουγγαρία κινηματογραφήθηκε από την COSMOTE η οποία δημιούργησε το πρώτο ντοκιμαντέρ για την εκπαιδευτική ρομποτική στην Ελλάδα.

Πηγή: athensvoice.gr