Γκρεμίζεται μετά… μουσικής ιστορικός οίκος ανοχής στη Λάρισα!

Για έναν εντελώς ιδιαίτερο λόγο, πλην όμως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία «ιστορικό» το κτίριο της οδού Βύρωνος 18, στη Λάρισα που θα γκρεμιστεί το πρωί του Σαββάτου. «Ιστορικό» γιατί για αρκετές δεκαετίες (το ’70 και το ’80 κυρίως) λειτούργησε ως σχολείο σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης για τους Λαρισαίους μιας ολόκληρης γενιάς με «δασκάλες» που άφησαν εποχή είτε με τα κάλλη τους (η περίφημη Μπία που ξεκίνησε απ΄ εκεί και τη γνωρίσαμε στο ιστορικό επίσης κτίριο της Ηφαίστου), είτε με τη ζεστασιά τους όπως η επίσης περίφημη Αλέκα που αργότερα προσέφερε την ίδια ζεστασιά στα αδέσποτα ζώα, η Ιωάννα και πολλές ακόμη κυρίες του αγοραίου έρωτα.

Μνημείο – από τα ελάχιστα εναπομείναντα μιας ολόκληρης εποχής που την περιέγραψε έξοχα ο Λαρισαίος ποιητής και συγγραφέας Κώστας Λάνταβος στο βιβλίο του «Μαριώ». Ένα θαυμάσιο λογοτέχνημα που βασίστηκε στην αφήγηση μιας από τις βοηθούς της Μπίας και της «Κρητικιάς», αλλά που δεν διαβάστηκε ποτέ από τους Λαρισαίους αφού αποσύρθηκε ελάχιστες ώρες μετά την κυκλοφορία του στα βιβλιοπωλεία με δικαστική απόφαση που εκδόθηκε όταν οι συγγενείς της «Μαριώς» κατέθεσαν μήνυση.

Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, γνωστός κτηνίατρος Θωμάς Γεωργιάδης ετοιμάζει σώου – αποχαιρετιστήριο μιας ολόκληρης εποχής, το πρωί του Σαββάτου καθώς την ώρα που η μπουλντόζα θα κατεδαφίζει το ακίνητο, ένα μεγάλο πανώ θα αποπειράται να αναπαραστήσει την εποχή με μια σκηνή από την ταινία Vietnam του Παντελή Βούλγαρη (η αλησμόνητη ατάκα «Ηλία ρίχτο…») και την επισήμανση «όλα είναι δρόμος»…Αν η βροχή το επιτρέψει η αναπαράσταση θα έχει και soundtrack: Το «θα πάρω φόρα» να τα γκρεμίσω  («Ηλία ρίχτο…») της Μαίρης Μαράντη θα ντύσει μουσικά όλο το event, ενώ θα προσφερθεί πατσάς στο γειτονικό «πατσατζίδικο»…

Υπάρχουν άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη που κόντρα στη μελαγχολία των καιρών «δεν το βάζουν κάτω»…Αν έχει κάτι άλλωστε, να θυμάται από την προηγούμενη ζωή της αυτή η πόλη είναι η διάθεση των ανθρώπων της να διασκεδάζουν…Με όποιον τρόπο!

Α. Γ.