Οι ηρωίδες της καθημερινότητάς μας είναι οι Λαρισαίες διασώστριες του ΕΚΑΒ (φωτο – βίντεο)

Από τους 120 διασώστες του ΕΚΑΒ της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας, οι 18 είναι γυναίκες και οι περισσότερες έχουν στη διαδρομή τους πάνω από δεκαπέντε χρόνια υπηρεσίας.

Πρόκειται για γυναίκες οι οποίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, σε εναλλασσόμενα πόστα μεταξύ της διάσωσης και του τηλεφωνικού επιχειρησιακού κέντρου. Γυναίκες μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, με δύσκολες συνθήκες εργασίας και μεγάλη ψυχολογική πίεση. Γυναίκες που παράλληλα είναι μητέρες και σύζυγοι και στα μάτια των παιδιών τους αλλά και στις συνειδήσεις όλων μας είναι οι ηρωίδες της καθημερινότητάς μας.

Ρεπορτάζ: Αθανασία Παύλου – Εύη Μποτσαροπούλου

Το onlarissa.gr μετά από πρωτοβουλία του δραστήριου Προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων ΕΚΑΒ Λάρισας κ. Γιάννη Γούλα, ο οποίος θεωρεί ιδιαίτερα σημαντική τη συμβολή των γυναικών συναδέρφων του στην υπηρεσία του ΕΚΑΒ και αναγνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεων τους, συνάντησε κάποιες από αυτές, ως αντιπροσωπευτικό δείγμα, στην έδρα τους στο ΕΚΑΒ που στεγάζεται στον χώρο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και μίλησε μαζί τους για τους πολλαπλούς ρόλους και την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος της γυναίκας διασώστη στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ.

«Συχνά οι εικόνες δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό σου· εμείς είμαστε οι πρώτοι που φτάνουμε στη σκηνή του συμβάντος, είτε είναι τροχαίο, είτε έγκλημα, είτε αυτοκτονία, είτε αφορά μικρό παιδί, είτε αφορά οποιοδήποτε ασθενή στο σπίτι του με τους συγγενείς τις περισσότερες φορές σε κατάσταση πανικού. Η ψυχολογική πίεση είναι πολύ μεγάλη, αλλά πρέπει να κάνεις αυτό για το οποίο έχεις εκπαιδευτεί, να κινηθείς γρήγορα, να αξιολογήσεις την κατάσταση, να προσφέρεις ψυχολογική υποστήριξη» συμπληρώνει η μία την άλλη στην προσπάθεια τους να μας εξηγήσουν την καθημερινότητά τους…

Ακριβή Σαράφη, μητέρα δύο παιδιών

Η κα Σαράφη είναι 27 χρόνια στην υπηρεσία, η πρώτη γυναίκα στο ΕΚΑΒ Λάρισας και η πρώτη γυναίκα που κατέχει τον τίτλο Γ.Γ. του Σωματείου Εργαζομένων. Είναι μητέρα δύο παιδιών και σύζυγός ενός επίσης διασώστη του ΕΚΑΒ Λάρισας.

Υπήρξε εκπαιδεύτρια στη “Σχολή Διασωστών και Πληρώματος Ασθενοφόρου Λάρισας”, επί σειρά ετών μέχρι την κατάργηση της σχολής και μας περιγράφει το πόσο περήφανη νιώθει για τις σταθερές πολύ υψηλές αποδόσεις της Σχολής του ΙΕΚ της Λάρισας, η οποία είναι η 2η Πανελλαδικά σε αριστούχους εκπαιδευόμενους. «Η Λάρισα εξάγει διασώστες σε όλη την Ελλάδα» λέει χαρακτηριστικά για να συνεχίσει επισημαίνοντας την απαιτητικότητα του επαγγέλματος που απαιτεί ετοιμότητα και αμεσότητα σε οποιαδήποτε συνθήκη 365 μέρες το χρόνο, 7 ημέρες την εβδομάδα…

«Όταν βλέπουν γυναίκα, λένε… ωχ!» μας απαντά όταν τη ρωτάμε πως αντιμετωπίζουν οι πολίτες τις γυναίκες του ΕΚΑΒ, εξηγώντας πως ορισμένοι (ευτυχώς όχι πολλοί) είναι αυτοί που δεν νιώθουν εμπιστοσύνη βλέποντας μια γυναίκα. «Υπήρξε περιστατικό για παράδειγμα που δεν ήθελε να ανέβει στο ασθενοφόρο γιατί ήμουν εγώ η οδηγός ή σε μια άλλη περίπτωση δέχτηκα επίθεση από ένα μεθυσμένο άντρα, ο οποίος μου στράφηκε εναντίον μου μόλις με είδε κατά την άφιξη στο σημείο διακομιδής» μας τονίζει.

Δήμητρα Μιχαλοπούλου, μητέρα τεσσάρων παιδιών

Κατά την κα Μιχαλοπούλου, οι γυναίκες διασώστες διαθέτουν ενδεχομένως μεγαλύτερη ψυχραιμία από τους άνδρες και ότι με τα χρόνια γίνεται κανείς αναγκαστικά πιο σκληρός και κυνικός. Παρόλη την εμπειρία όμως, κάποιες φορές «οι εικόνες δεν φεύγουν εύκολα από το μυαλό σου… πρέπει να ηρεμήσεις, να αποσυμπιεστείς πριν πας σπίτι σου, για να μην το κουβαλήσεις όλο αυτό στην οικογένειά σου» λέει χαρακτηριστικά επισημαίνοντας ότι η αποσυμπίεση έρχεται κυρίως από τις συζητήσεις μεταξύ των συναδέρφων μετά το τέλος της βάρδιας.

Ελένη Μπέμπου, μητέρα τριών παιδιών

Η Ελένη Μπέμπου υπηρετεί στο ΕΚΑΒ από το 2008 και ήταν η δεύτερη γυναίκα διασώστης μετά την κα Σαράφη. Έτυχε πολλές φορές να κάνει βάρδια και με συναδέλφισσά της. Τα βγάζουν φυσικά πέρα και με το παραπάνω καίτοι δύο γυναίκες μαζί, όπως επισημαίνει.

Η κα Μπέμπου σχετικά με τα όσα βιώνουν καθημερινά στο επάγγελμα, σημειώνει: «όλο αυτό το κουβαλάς σπίτι… «πολλές φορές είπα στον σύζυγό μου, μη μου μιλάς για λίγο, άσε με να ηρεμήσω…». Η οικογένεια δείχνει κατανόηση, αλλά τα παιδιά της που είναι μικρά, πολλές φορές της είπαν να ζητήσει «από τον κύριο που κάνει τις βάρδιες να μην σε ξαναβάλει βράδυ μαμά…».

Βασιλική Παπαγιάννη, μητέρα δύο παιδιών

Η κα Παπαγιάννη εστίασε στη μυϊκή δύναμη που πολύ συχνά απαιτείται στο σημείο διακομιδής, όταν πρέπει να σηκώσεις και να κουβαλήσεις ένα ασθενή ή έναν ηλικιωμένο στο ασθενοφόρο, και στη βοήθεια του κόσμου. «Υπάρχει φιλότιμο» λέει χαρακτηριστικά για τους συγγενείς που σπεύδουν να βοηθήσουν.

Αναστασία Τσιάλαβου, μητέρα τριών παιδιών

Τη βοήθεια που δέχονται από τους συγγενείς τονίζει και η κα Τσιάλαβου λέγοντας ότι ο κόσμος είναι συνήθως ευγενικός, αν και πολλές φορές πρέπει να διαχειριστεί κανείς τον πανικό τους. Για αυτό είναι εξίσου απαιτητικό πόστο το τηλεφωνικό επιχειρησιακό κέντρο όπου τις περισσότερες φορές αυτός που καλεί δίνει συγκεχυμένες πληροφορίες και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταφέρεις αφενός να τον καθησυχάσεις και αφετέρου να κάνεις την σωστή αξιολόγηση για να μπορέσεις να βοηθήσεις όσο πιο σωστά και άμεσα γίνεται.

«Είναι στιγμές όμως, που αυτό που συναντάς σε ξεπερνά… όταν βλέπω μικρά παιδιά θέλω να σπαράξω αλλά πρέπει να κάνω τη δουλειά μου» λέει έντονα.

Δήμητρα Καρρά, μητέρα δύο παιδιών

Η κα Δήμητρα Καρρά, μητέρα δύο παιδιών, επισημαίνει πως το συγκεκριμένο επάγγελμα σε κάνει να αναθεωρείς την οπτική σου απέναντι στη ζωή, καθώς έρχεσαι σε τόση άμεση επαφή με τον ανθρώπινο πόνο που ξεχνάς τα δικά σου και νιώθεις ότι πρέπει να συμπαρασταθείς και να βοηθήσεις.

«Όλη αυτή τη συναισθηματική φόρτιση φυσικά και την κουβαλάς στο σπίτι σου» λέει χαρακτηριστικά για να συνεχίσει εξηγώντας ότι πολλές φορές «τα παιδιά με κοιτάνε στα μάτια μόλις μπαίνω σπίτι για να καταλάβουν σε τι κατάσταση βρίσκομαι και αν χρειάζομαι λίγο χρόνο να ηρεμήσω… Θα έπρεπε να έχουμε ψυχολογική υποστήριξη και ανά τακτά διαστήματα να επαναξιολογούμαστε… Όταν πας και… μαζεύεις μυαλά από το δρόμο, χρειάζεσαι και συ βοήθεια…».

Επιβαρυντικό είναι και το κυλιόμενο ωράριο τονίζει η κα Καρρά λέγοντας ότι «το 24ωρο δεν φτάνει για να είσαι εργαζόμενη, μάνα, γυναίκα, νοικοκυρά, δασκάλα, ψυχολόγος…».

Όλες θέλησαν να υπογραμμίσουν το γεγονός ότι πρέπει να ενταχθεί το επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά, κάτι που ως στιγμής δεν συμβαίνει. Μάλιστα με αυτή την θέση συντάσσεται και το ίδιο το σωματείο, ένα αίτημα που απασχολεί καιρό τους διασώστες.

Μιλώντας με όλες αυτές τις γυναίκες δεν μπορείς να μην διακρίνεις το πάθος τους και την κούρασή τους…. αλλά καταλαβαίνεις πως αν σου αρέσει αυτό που κάνεις, όπως σε εκείνες, βρίσκεις τον τρόπο να ισορροπήσεις ανάμεσα στη δουλειά, το σπίτι και τα παιδιά.

Άλλωστε, τα παιδιά τους, όπως επιβεβαιώνουν όλες ταυτόχρονα, τις θαυμάζουν πάρα πολύ, τις θεωρούν ηρωίδες και αυτό είναι σπουδαίο και αποτελεί ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο για εκείνες…

Δείτε στο βίντεο την Βάσω Κονταξή (μητέρα δύο παιδιών) επί το έργον, την ώρα της διαβίβασης και την Ευαγγελία (Εύα) Λιόλιου (μητέρα δυο παιδιών) την ώρα που λαμβάνει την κλήση για περιστατικό:

Δείτε φωτογραφίες: