Χαρακόπουλος για νέο σύμφωνο μετανάστευσης: Η Ελλάδα δεν είναι η “νήσος Έλις” της Ευρώπης

«Δυστυχώς, για καιρό η ευρωπαϊκή πολιτική δεν ήλθε ως αρωγός στην αντιμετώπιση των πιέσεων που δεχόμασταν ως χώρα πρώτης υποδοχής. Όλοι γνωρίζουμε το απαράδεκτο καθεστώς που θέσπισε ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙ το 2003, που ασύγγνωστα υπογράφηκε από την τότε ελληνική κυβέρνηση. Το λάθος αυτό δεν πρέπει επ’ ουδενί να επαναληφθεί σήμερα. Γι’ αυτό τον λόγο και πρέπει να έχουμε καθοριστικό λόγο και αποφασιστική στάση από το άλφα έως το ωμέγα του νέου συμφώνου για την Μετανάστευση και το Άσυλο». Τα παραπάνω τόνισε ο βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, μιλώντας στην κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, στην οποία προεδρεύει, με θέμα την «ενημέρωση για το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο» από τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μαργαρίτη Σχοινά και τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου κ. Νότη Μηταράκη.

Ο Θεσσαλός πολιτικός σημείωσε ότι «η Ελλάδα βρέθηκε επανειλημμένως τα προηγούμενα χρόνια σε δυσχερή θέση, με αποκορύφωμα την απόπειρα εισβολής μεταναστών που οργάνωσε η Άγκυρα στον Έβρο πριν ένα χρόνο. Η δική μας αποφασιστικότητα κέρδισε και συμμάχους στο ευρωπαϊκό στερέωμα».

Αναφερόμενος στο νέο σύμφωνο για την μετανάστευση και το άσυλο υπογράμμισε τα εξής:

«α. Δεν επιτρέπονται όροι που δυνητικά θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την κυριαρχία μας.  Αν κάποιοι Ευρωπαίοι φαντάζονται τον Έβρο, τη Χίο, τη Λέσβο, τη Σάμο, τη Ρόδο σαν μια ευρωπαϊκή “νήσο Έλις”, για εμάς οι τόποι αυτοί συνιστούν πάτρια εδάφη, των οποίων η ύπαρξη κατοχυρώνει την εθνική μας κυριαρχία και ελευθερία. Κι αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με κανέναν. Η δημιουργία ενός αγνώστου αριθμού δομών υποδοχής κατά μήκος των συνοριακών μας εδαφών θα απειλήσει την ίδια την κυριαρχία μας, και θα εκληφθεί ως ένα έμμεσο κάλεσμα για μετανάστευση.

β. Ο έλεγχος όσων επιθυμούν να εισέλθουν στην Ευρώπη πρέπει να διεξάγεται αναγκαστικώς εκτός της ΕΕ. Και στα σημεία αυτά να δηλώνεται πού επιθυμεί ή πού πρέπει να πάει εντός της Ένωσης ο αιτών ή η αιτούσα. Όχι να δημιουργούνται τετελεσμένα με μετανάστες που δεν δικαιούνται καθεστώς προστασίας.

γ. Στο νέο σύμφωνο θα πρέπει να διασαφηνίζεται ότι η μετεγκατάσταση των αιτούντων διεθνή προστασία δεν θα εναποθέτεται στην καλή προαίρεση ενός κράτους-μέλους, αλλά θα είναι υποχρεωτική.

δ. Ο μηχανισμός των επιστροφών οφείλει να είναι ενιαίος για όλη την ΕΕ. Οι συμφωνίες με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης πρέπει να είναι με την ΕΕ και όχι διμερείς. Και αυτές να συνοδεύονται με κίνητρα συμμόρφωσης στους όρους των συμφωνιών αλλά και με κυρώσεις, ιδίως οικονομικού χαρακτήρα, σε αντίθετη περίπτωση.

ε. Χώρες όπως η Τουρκία, να μην έχουν πλέον τη δυνατότητα εκβιασμού της ΕΕ με τη μαζική αποστολή μεταναστών. Και κάθε τέτοια απόπειρα να μην καταλήγει σε ένα απαράδεκτο παρασκηνιακό ανατολίτικο παζάρι με κάποια κράτη-μέλη, αλλά σε άμεση επιβολή κυρώσεων. Προς τούτο επιβάλλεται άμεσα και η τροποποίηση της κοινής δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, καθώς στην πράξη αποδείχθηκε δυσλειτουργική, με πενιχρά αποτελέσματα.

στ. Διακριτά πρέπει να είναι τα καθήκοντα και τα όρια δράσης των διαφόρων ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό και προσφυγικό, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις έχουν μετεξελιχθεί, φτάνοντας στο σημείο να λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, ακόμη και πρακτορεύοντας ευθέως ξένα και εχθρικά συμφέροντα ενάντια στα κράτη που δραστηριοποιούνται.