Τρεις Λαρισαίοι ιερείς συλλειτούργησαν στην κηδεία της μητέρας τους

Πλημμύρισε συγκίνηση ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Παλιό Κοιμητήριο Λάρισας, όταν οι πατέρες Αρχιμ. Νικηφόρος, Αρχιμ. Τιμόθεος και ιερέας Βασίλειος Κοντογιάννης, πραγματοποίησαν την εξόδιο ακολουθία της αειμνή­στου μητέρας τους, Ολυμπίας Κοντογιάννη.

Η εκλιπούσα έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών αλλά και έργων, αφήνοντας πίσω, μετά την πρόσφατη απώλεια του ενός ακόμα γιου της, άλλους τρεις, όλους ιερείς. Μάλιστα, εκ των τριών ιε­ρέων, ο πατέρας Βασίλειος διακονεί στην Αθήνα, ενώ τόσο ο Αρχιμανδρίτης π. Νικηφόρος Κοντογιάννης, που διακονεί την εκκλησία του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου Λάρισας όσο και ο Αρχιμανδρίτη π. Τιμόθεο$ Κοντογιάννης που διακονεί τον Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών, είναι γνωστοί σε όλη την πόλη για την αφοσίωσή τους στην τοπική μας εκκλησία και για την τεράστια προσφορά τους στον τόπο μας, γεγονός που εκφράστηκε και χθες με την αγάπη του κόσμου της Λάρισας που συνέρρευσε στον ναό, να παρακολουθήσει την εξόδιο ακολου­θία και να συμπαρασταθεί στο πένθος των αγαπημένων ιερέων του.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε ο αναστάσιμος λόγος του π. Νικηφόρου, που άδραξε την ευκαιρία να μιλήσει για το νόημα της πραγματικής ζωής ενόψει του θανάτου, αλλά και από τις πιο συγκινητικέ στιγμές καταγράφηκε η ψαλ­μωδία του αναστάσιμου τροπαρίου «Xριστός Ανέστη» που κατέκλυσε το κοιμητήριο, καθώς όλοι οι παρευρισκόμενοι, έψαλαν μαζί με τους ιερείς, την ώρα της ταφής της μητέρας τους.

Σε ανάρτησή του ο π. Nικηφόρος Κοντογιάννης τόνισε: Εκοιμήθη εν Κυρίω χθες, εορτή αγ. Φανουρίου, η μ. Ολυμ­πία Κοντογιάννη-Ρουπέλα. Γεννήθηκε στις Πάδες Κόνιτσας Αύγουστο του 1927. Δέκα χρονών ήλθε στη Λάρισα και το 1947 παντρεύτηκε τον μ. Θεμι­στοκλή Κοντογιάννη, ο οποίος διατηρούσε παντοπωλείο στη Βενιζέλου και Aπόλλωνος στη Λάρισα. Έμεναν στην Ηπείρου 30 έως το 1980 όποτε και μετεγκαταστάθηκαν στη Φασούλα 2. Απέ­κτησαν 4 αγόρια εκ των οποίων οι 3 υπηρετούν την εκκλησία ως κληρικοί. Είχε 9 εγγόνια και 38 δισέγγονα. Ήταν μια ηρωίδα σύζυγος και μητέρα αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της ζωής με υπομονή, ταπείνωση και αγάπη. Συντροφιά της ήταν η προσευχή. Οι ευχές της και το ευχαριστώ της γέμιζαν τις καρδιές μας. Aς είναι αιωνία η μνήμη της μέσα στην αγάπη του θεού».

Πηγή: Ελευθερία