Διακοπές προ των πυλών: Πώς επιλέγουμε προορισμό διακοπών στη μετά covid εποχή;

«Πού θα πάτε φέτος διακοπές»; Η standard ερώτηση κάθε καλοκαίρι ή εναλλακτικά η ερώτηση «νόρμα» κάθε καλοκαίρι, είτε πάμε, είτε δεν πάμε διακοπές. Συζητήσεις επί συζητήσεων, οικογενειακές αναλύσεις – άλλες ευχάριστες, άλλες βαρετές και άλλες νευρωτικές, με τις τελευταίες να καταλήγουν συχνά σε χάος-, επαγγελματικές διαπραγματεύσεις για την κατάκτηση της πολυπόθητης άδειας, λαμβάνουν χώρα καθημερινά εντός οικίας, εργασίας, γύρω μας, πριν από εμάς, με εμάς, για εμάς….Καθολικά, με αφοπλιστική δυναμική, θα μπορούσε να πει κάποιος….

Τα επιχειρήματα που πέφτουν στο τραπέζι ποικίλα και σαφώς διαφορετικά: η νέα εμπειρία, η ξεκούραση, το value for money, η χαρά των παιδιών, η περιπέτεια, η ηρεμία, η εμπορικότητα του προορισμού, η εναλλακτικότητα του προορισμού, η αναζήτηση, το καλό φαγητό, οι όμορφές παραλίες, ο καθαρός αέρας, το γραφικό τοπίο, η βολικότητα, ή και απλώς τίποτα: ναι υπάρχουν και οι περιπτώσεις αυτών, οι οποίοι προτιμούν το σπιτάκι τους, τη διατήρηση της «comfort zone» και τίποτα άλλο.

Σε κάθε περίπτωση, θα λέγαμε τελικά, ότι μάλλον η βαθύτερη, κοινή συνισταμένη όλων αυτών των επιχειρημάτων είναι μία : η ανάγκη για διέξοδο από υποχρεώσεις, από διαρκείς διαθεσιμότητες, από ψυχαναγκαστικές κοινωνικότητες. Είναι η διέξοδος εκείνη που σου επιτρέπει να υιοθετήσεις μια άλλη θεώρηση της ζωής, για άλλους πιο ανάλαφρη, για άλλους πιο ουσιαστική, για άλλους πιο χαλαρή. Κι αν αυτή η ανάγκη την προ covid εποχή ήταν αναγνωρισμένη μεν, σε καμία όμως περίπτωση δεν αποτελούσε προτεραιότητα, στη μετά covid εποχή, έχει πάρει άλλες διαστάσεις και έχει υιοθετήσει πιο ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Πράγματι, σύμφωνα με τον κ. Πόλυ Ιωάννου, Σύμβουλο Marketing, στη μετά covid εποχή, οι προτιμήσεις, οι απαιτήσεις και οι προτεραιότητες των ταξιδιωτών έχουν μεταβληθεί σημαντικά, αναδεικνύοντας μια έντονη ανάγκη για μεγαλύτερη σύνδεση με τη φύση, για ουσιαστική επαφή με τους οικείους σε αντίθεση με την απρόσωπη πολυκοσμία, για αναζήτηση ποιοτικότερου φαγητού και για διατήρηση της υγιεινής και της ασφάλειας. Σύμφωνα με τον ίδιο, μεγάλο ενδιαφέρον συγκεντρώνουν οι προορισμοί που έχουν ενσωματώσει πράσινες πρακτικές σε όλους τους τομείς λειτουργίας τους. Επιπλέον, ο εσωτερικός τουρισμός και η στήριξη της τοπικής οικονομίας στη μετά covid εποχή ανακάμπτουν σημαντικά, κερδίζοντας έδαφος από τους μακρινούς εξωτικούς προορισμούς. Η επιστροφή στη φύση και ο εναλλακτικός τουρισμός τίθενται επίσης σε πρώτο πλάνο, με δεδομένο ότι και οι ομαδικές δραστηριότητες με φίλους και οικογένεια μετά από δύο χρόνια κοινωνικού αποκλεισμού αποκτούν ιδιαίτερη σημασία! Άλλα κριτήρια περιλαμβάνουν την αυθεντικότητα σε επίπεδο εμπειριών – το να γίνεται κάποιος κοινωνός μιας τοπικής κουλτούρας-, η δυνατότητα του «workation», δηλαδή του συνδυασμού εργασίας (work) και διακοπών (vacation), το ποιοτικό φαγητό (από το χωράφι στο πιάτο) με έντονη την τάση η χορτοφαγία να κερδίζει έδαφος έναντι της κρεατοφαγίας, η αυστηρή διατήρηση των πρωτοκόλλων υγιεινής και ασφάλειας, η ευελιξία στις κρατήσεις, η δυνατότητα ανέπαφων πληρωμών των ταξιδιωτών σε όλες τους τις δραστηριότητες (ΠΗΓΗ: Καθημερινή).

Αν λοιπόν κάποτε (σίγουρα στα 90s και early 00s) ιδανικός προορισμός θεωρούνταν ό,τι είναι πιο «in», πιο εμπορικό και πολυδιαφημισμένο, μήπως τα χρόνια της κρίσης και σίγουρα η διετία της πανδημίας καθιστούν ως καταλληλότερο προορισμό αυτόν που επιτρέπει στον καθένα από εμάς να συνδεθεί περισσότερο με την ανθρώπινη φύση του; Γιατί αν ο προορισμός δεν είναι «κομμένος και ραμμένος» στα μέτρα του ανθρώπου, τότε πώς θα λειτουργήσει ως η επιθυμητή απόδραση;

Και είναι αυτή η αντίφαση που εξυπηρετούν οι ποιοτικές διακοπές -σύνδεση με την ανθρώπινη φύση και την ίδια στιγμή διέξοδος από ό,τι είναι συνδεδεμένο με αυτή-, που επιβάλλει την υποκειμενικότητα στις επιλογές των διακοπών: να περάσουμε δηλαδή από τις μαζικές επιλογές, στην εσωτερική και εξατομικευμένη επιλογή, από την ασάφεια της πληθώρας των επιλογών, στην απόλυτα συγκεκριμένη και ουσιαστική επιλογή, από τον «μουγγό» θόρυβο των χιλιάδων επιχειρημάτων (που τελικά τίποτα δεν μας λένε), στην «εκκωφαντική» σιωπή της απόλυτα ταιριαστής με τη φύση μας επιλογής (που αγαπάμε τόσο πολύ να ακούμε τελικά, κι ας μην σταματάει ποτέ να «ενοχλεί το μυαλό μας»).

Και τι σημαίνει προορισμός «κομμένος και ραμμένος» στα μέτρα του ανθρώπου; Η απάντηση σαφώς δεν μπορεί να είναι μία…Σημαίνει σίγουρα οικειότητα, αυθεντικότητα, ουσία, οτιδήποτε είναι ανεπιτήδευτο, οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε αρκετά μικροί, ώστε να μπορούμε να το σεβαστούμε και αρκετά μεγάλοι, ώστε να μπορούμε να το επεξεργαστούμε επαρκώς και να το απολαύσουμε. Αναμφισβήτητα, σημαίνει και πολλά άλλα ακόμη….Ο καθένας από εμάς μπορεί να δώσει πλήθος ερμηνειών και απαντήσεων.

Συμπέρασμα: Κανόνας δεν υπάρχει στην επιλογή… Όσο πιο πολύ μας επιτρέπει ο όποιος προορισμός να αναζητήσουμε την ανθρώπινη φύση μας και την ίδια στιγμή μας επιτρέπει να απελευθερωθούμε από αυτή, τόσο πιο κατάλληλος φαίνεται να είναι, ανεξαρτήτως «ταμπέλας» του προορισμού : εμπορικός, εναλλακτικός, βαρετός, ακριβός, παρωχημένος, κτλ, κτλ… Είναι τελικά η ικανοποίηση της αντίφασης της ανθρώπινης φύσης, ο κύριος παράγοντας για να επιλέξουμε τον κατάλληλο προορισμό για τις διακοπές μας; Τροφή για σκέψη για κάθε έναν από εμάς, ευκαιρία για brainstorming με τους οικείους μας, αλλά και ευκαιρία για επανασχεδιασμό της στρατηγικής για τους επαγγελματίες του τουρισμού.

Κατερίνα Δημηνίκου