Ο θρυλικός Γιάννης Βαλαώρας στο onlarissa.gr: Από τα χρόνια της φτώχειας, στο ένδοξο ’88 και από τον Κούγια στον Νταβέλη

Αλήθεια, πώς μπορεί να αισθάνεται κάποιος που το όνομά του έγινε ένα σύνθημα που ακόμη και σήμερα ακούγεται στα χείλη μικρών και μεγάλων, ακόμη κι εκείνων που δεν είχαν την τύχη να συμπέσουν στην εποχή που ο ίδιος μεσουρανούσε ως ο… αρτίστας των ποδοσφαιρικών γηπέδων και ως φόβητρο κάθε τερματοφύλακα;

Αυτός είναι ο Γιάννης Βαλαώρας και έφθασε η… ώρα – επιτέλους – μετά από 25 χρόνια δημοσιογραφίας να συζητήσω με τον θρύλο της βασίλισσας του κάμπου.

Έναν άνθρωπο που παρά την ασύλληπτη δόξα, δημοσιότητα και λατρεία που εισέπραξε, δεν επέτρεψε στο χαρακτήρα του να αλλοιωθεί. Γνήσιος, ειλικρινής, ευθύς και φιλικός, δέχθηκε με χαρά τη συζήτηση στα γραφεία του onlarissa.gr και μοιράστηκε άγνωστες πτυχές εκείνης της δύσκολης μα και «μαγικής» για την ποδοσφαιρική Λάρισα, δεκαετίας του ’80.

Ο Γιάννης Βαλαώρας πλέον βρίσκεται μεταξύ της αγαπημένης του Λάρισας και της Κω, όπου δραστηριοποιείται επαγγελματικά με μεγάλη επιτυχία.

Εισέπραξε και εισπράττει άπλετη αγάπη από τη Λάρισα. Δε ξεχνά όμως τις πολύ δύσκολες εποχές, τη μεγάλη φτώχεια των παιδικών του χρόνων που δυσκολεύθηκε να ξεπεράσει ακόμη κι όταν έκανε τη μεγάλη μεταγραφή στην ΑΕΛ. Εκεί που στα ξενοδοχεία, έτρωγε τη διπλάσια μερίδα κρέατος από τους συμπαίκτες του, αφού ήταν κάτι που τόσο είχε στερηθεί στην πρώιμη νιότη του.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ Απόστολο Ράιδο

Πλέον δεν είστε μόνιμος κάτοικος Λάρισας. Σας λείπει; Όταν έρχεστε τι είναι αυτό που θέλετε να κάνετε πρώτα;

Η Λάρισα μου λείπει πάρα πολύ. Το χειμώνα είμαι εδώ, το καλοκαίρι λείπω λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν έρχομαι στη Λάρισα, είναι να βρω τους φίλους μου, τους συμπαίκτες μου, να βγούμε για φαγητό όλοι μαζί και συγχρόνως να δω και την πόλη που τόσο χρόνια με αγαπά και τους αγαπώ πολύ.

Ποδοσφαιρικά, με μία παρένθεση την εποχή του Κώστα Πηλαδάκη που είδε ξανά εγχώριες και ευρωπαϊκές διακρίσεις η ΑΕΛ, ο χρόνος έχει σταματήσει στο 1988 και στα όσα μυθικά πετύχατε. Ακόμη και τα μικρά παιδία σήμερα μιλούν για τον Βαλαώρα, τον Καραπιάλη και τους υπόλοιπους θρύλους που σήκωσαν το πρωτάθλημα. Αυτό είναι κολακευτικό για εσάς, δε σας λυπεί όμως κιόλας;

Όπως ξέρετε η ομάδα της Λάρισας έπαιζε από το 1980 μέχρι το 1988 που πήρε το πρωτάθλημα, έπαιζε πρωτοποριακό ποδόσφαιρο και δίδαξε ποδόσφαιρο σε όλη την Ελλάδα. Το ’88 ήταν το αποκορύφωμα που εμείς – για να είμαι ειλικρινής – δεν καταλάβαμε τι είχαμε κάνει. Είπαμε απλώς πήραμε το πρωτάθλημα. Αλλά όταν σταματάς το ποδόσφαιρο, τότε καταλαβαίνεις τι άθλο έχεις κάνει.

Σας στεναχωρεί το γεγονός ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ιστορικό κενό από τότε για τη Λάρισα;

Με στεναχωρεί. Με τον κ. Πηλαδάκη η ομάδα πήγε πάρα πολύ καλά. Μετέπειτα δεν ξέρω τι έγινε ή τι δεν έγινε. Ήρθαν νέα άτομα, ήταν νέοι πρόεδροι, η ομάδα έπεσε στη Β’ εθνική κάτι που μας στεναχωρεί κι εμάς τους παλαίμαχους. Δεν επιτρέπεται η Λάρισα να είναι στη Β’.

Διαχρονικά στοχοποιήθηκαν οι πρόεδροι της ΑΕΛ, ακόμη κι αυτοί που έφεραν τις μεγάλες διακρίσεις. Ευθύνες αυτός ο εξαιρετικά απαιτητικός κόσμος – που εσείς τον κάνατε απαιτητικό με τις διακρίσεις – έχει κατά την άποψή σας;

Έτσι είναι. Οι φίλαθλοι εδώ είναι πολύ απαιτητικοί γιατί ξέρουν ότι η Λάρισα είναι «γωνιακό μαγαζί» το οποίο πουλάει. Όταν μία επαρχιακή ομάδα παίρνει δύο φορές το κύπελλο και μία το πρωτάθλημα παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο και στην Ευρώπη, είναι λογικό να είναι απαιτητικοί και μερικές φορές έχουν μεγάλο δίκιο. Δυστυχώς, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Είναι η αλήθεια γιατί ήμουν από φτωχή οικογένεια. Κρέας βλέπαμε κάθε Κυριακή κι αυτό κοτόπουλο. Σκεφτείτε ότι σε μερικά ξενοδοχεία που πηγαίναμε αφότου πήγα στη Λάρισα το πρόβλημά μου ήταν το φαγητό πάλι. Εκεί όλοι έπαιρναν λίγο κρέας, εγώ ήθελα διπλάσιο, λόγω αυτής της ζωής που στερήθηκα πάρα πολλά.

Βλέποντας πλέον αυτό το χορό εκατομμυρίων γύρω από ποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές, αισθάνεστε αδικημένος, ότι γεννηθήκατε και παίξατε ποδόσφαιρο σε λάθος εποχή;

Και οι πιο παλιοί από εμάς το ίδιο έλεγαν. Ότι έπαιζαν για μία πορτοκαλάδα.

Κάνατε μία πολύ συγκινητική δήλωση ότι παίρνατε πριμ 10 δραχμές το γκολ για να αγοράσετε σουβλάκι…

Είναι η αλήθεια γιατί ήμουν από φτωχή οικογένεια. Κρέας βλέπαμε κάθε Κυριακή κι αυτό κοτόπουλο. Σκεφτείτε ότι σε μερικά ξενοδοχεία που πηγαίναμε αφότου πήγα στη Λάρισα το πρόβλημά μου ήταν το φαγητό πάλι. Εκεί όλοι έπαιρναν λίγο κρέας, εγώ ήθελα διπλάσιο, λόγω αυτής της ζωής που στερήθηκα πάρα πολλά.

Το ποδόσφαιρο σας έκανε πλούσιο σε φήμη, ουσιαστικά είστε ένας «αθάνατος» θρύλος. Τι σας άφησε;

Το ποδόσφαιρο μου άφησε και λύπες και χαρές. Λύπες για τα άτομα, ποδοσφαιριστές, φίλαθλοι πρόεδροι που έφυγαν νέοι από τη ζωή. Μου έδωσε όμως και πολλές χαρές. Μου έδωσε ένα όνομα, που έγινε ιστορικό σύνθημα που ακούγεται μέχρι και τώρα κι αυτό για μένα είναι μεγάλη χαρά. Δεν έχω αλλάξει από τότε ούτε χαρακτήρα, τίποτε επάνω μου. Οι φίλαθλοι, ειδικά οι παλιοί, ξέρουν πως ήμουν και πώς είμαι.

Είστε ένας άνθρωπος που δε στρογγυλεύει γωνίες. Θέλω να επικληθώ αυτή την αφιλτράριστη ειλικρίνειά σας και να σας ρωτήσω τί άφησαν κατά την άποψή σας στη Λάρισα τα εφτά χρόνια του Αλέξη Κούγια;

Ο κάθε πρόεδρος έχει κι αυτός τα οράματά του. Ο κ. Κούγιας ήθελε να βγάλει την ομάδα, αλλά έχει κάνει πάρα πολλές άστοχες κινήσεις. Κατ’ αρχάς άλλαξε πάρα πολλούς προπονητές, το μεγαλύτερο λάθος που γίνεται σε μία ομάδα. Πήρε μία ομάδα «γωνιακό μαγαζί» και το έκανε «συνοικιακό μαγαζί».

Ασπάζεστε τα περί «απελευθέρωσης» για την οποία μιλά μερίδα των φιλάθλων;

Τα ασπάζομαι και κρατώ πάντα όμως μικρό καλάθι για να δούμε και τον επόμενο.

Αν είναι (ο Αχιλλέας Νταβέλης) σωστός σαν επιχειρηματίας όπως φαίνεται, πιστεύω ότι θα γυρίσει τον φίλαθλο κόσμο πάλι, θα δούμε ένα γήπεδο γεμάτο.

Πώς βλέπετε λοιπόν – αφού μου δίνετε τη δημοσιογραφική «πάσα» – την εποχή Νταβέλη στην ΑΕΛ;

Είναι ένας άνθρωπος επιχειρηματίας. Κακά τα ψέματα η ΑΕΛ είναι μία Ανώνυμη Εταιρεία, έχει κάποιες μετοχές. Όπως εγώ έχω μία εταιρεία, έβαλα πέντε δραχμές και πρέπει να πάρω δέκα, έτσι είναι και η ΑΕΛ. Πολλές φορές αποτυγχάνεις και μπαίνεις μέσα. Για μένα το καλό είναι ότι η ομάδα πήγε σε Λαρισινά χέρια. Αυτό είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση που μπορούσε να δώσει σε εμάς τους παλαίμαχους και στους φιλάθλους. Δεύτερον, εύχομαι να πάρει τα κατάλληλα εργαλεία, να μπορέσει να προχωρήσει. Τα κατάλληλα εργαλεία όμως, θέλουν και το κατάλληλο λάδωμα. Αν είναι σωστός σαν επιχειρηματίας όπως φαίνεται, πιστεύω ότι θα γυρίσει τον φίλαθλο κόσμο πάλι, θα δούμε ένα γήπεδο γεμάτο.

Ο Γιάννης Βαλαώρας μπορεί μελλοντικά να προσφέρει από κάποια θέση στην ΑΕΛ;

Λόγω της δουλειάς μου, η βοήθεια που μπορώ να δώσω είναι να είμαι στο γήπεδο, κοντά στους παίκτες, κοντά στους φιλάθλους. Αυτό μπορώ να δώσω. Τώρα, αν μιλάτε για προπονητικά, δεν ασχολήθηκα και ούτε θα ασχοληθώ με την προπονητική.

Θα κλείσω με μία δύσκολη ερώτηση. Ποιος κατά την άποψή σας ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ που σήκωσε το πρωτάθλημα;

Είναι παιδιά τα οποία δε μπορούμε να τα αδικήσουμε κανέναν. Σας είπα ότι παίζαμε πάρα πολύ καλό ποδόσφαιρο. Υπήρχαν μία ποικιλία ατόμων…

Με τα σημερινά δεδομένα ποιος θα έκανε την ακριβότερη μεταγραφή;

Πιστεύω ο Βασίλης Καραπιάλης λόγω της θέσης και η αλήθεια είναι ότι την έκανε.

Σας ευχαριστώ θερμά.

Εγώ σας ευχαριστώ.