Στον καιρό του αρπακτικού (predator)

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν!

 Από τα χρωματιστά καλώδια των τηλεφωνικών κέντρων στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, με τα οποία γίνονταν οι καταγραφές τηλεφωνικών συνομιλιών, στις παρακολουθήσεις του ’89 – ’93 (Μαυρίκης – ο στρατηγός Γρυλλάκης και τα βιβλίο του για το κύκλωμα των υποκλοπών και την αξιοποίηση τους), στα γεγονότα του 2006 με τις υποκλοπές μέσω καρτοκινητών -σκιών (θυμόσαστε τη συνέντευξη Βουλγαράκη , Ρουσόπουλου, Παπαληγούρα; ), στα ηλεκτρονικά βαλιτσάκια και τα spyware…

Λίγους μόλις μήνες μετά την αποκάλυψη ότι κινητό τηλέφωνο δημοσιογράφου (Θανάση Κουκάκη) παρακολουθούταν, έχοντας «μολυνθεί» με το spyware predator – αρπακτικό), η μηνυτήρια αναφορά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Νίκου Ανδρουλάκη για το ίδιο θέμα, επαναφέρει στο προσκήνιο τα αναπάντητα ερωτήματα της πρώτης υπόθεσης.

Βάζει όμως στο τραπέζι ένα ακόμη πιο μεγάλο ζήτημα, γιατί δεν είναι ο δημοσιογράφος που παρακολουθείται «για λόγους ασφάλειας» (περισσότερα παρακάτω), αλλά ο αρχηγός πολιτικού κόμματος και άρα το θέμα δεν έχει να κάνει απλά με τη λειτουργία της δημοκρατίας αλλά και με την καρδιά του κοινοβουλευτισμού.

Το θέμα αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν πρόκειται απλά για μια καταγγελία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά το αποτέλεσμα της έρευνας της αρμόδιας υπηρεσίας του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία προσέφυγε ο κ. Ανδρουλάκης για να γίνει ο σχετικός έλεγχος. Να σημειώσουμε εδώ ότι στους 200 και πλέον ελέγχους κινητών Ευρωβουλευτών που έχουν διεξαχθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ήταν η πρώτη περίπτωση που διαπιστώθηκε απόπειρα μόλυνσης προσωπικής τηλεφωνικής συσκευής!

Με δεδομένο ότι το συγκεκριμένο λογισμικό εγκαθίσταται στο κινητό τηλέφωνο και δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης των πάντων (συνομιλίες, μηνύματα, αρχεία, κωδικοί, φωτογραφίες…), η στόχευση του κ. Ανδρουλάκη, η προσπάθεια παρακολούθησης της πολιτικής και προσωπικής του δραστηριότητας (ο καθένας μπορεί να σκεφτεί λόγους και αιτίες), δημιουργεί την ανάγκη άμεσων και καθαρών απαντήσεων σε όλα όσα παραμένουν  αναπάντητα από την υπόθεση Κουκάκη:

• Χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο λογισμικό στην Ελλάδα και αν ναι από ποιους;
• Υπάρχουν εταιρικές οντότητες εκτός Ελλάδας που μπορεί να συνεργάζονται με αντίστοιχες στη χώρα μας;
• Αν, όπως διαβάζω, αυτού του τύπου τα λογισμικά κοστίζουν εκατομμύρια δολάρια, μπορούν να τα αγοράσουν ιδιώτες ή κρατικοί φορείς;
• Πως μπορεί να διασφαλιστεί το απόρρητο των τηλεφωνικών συνομιλιών (που κατά το Σύνταγμα είναι απόλυτα απαραβίαστο) αλλά και η ελεύθερη πολιτική δραστηριότητα κάθε κόμματος;
• Δεν αποτελεί αυτό από μόνο του μείζον ζήτημα λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος;
• Τι κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να αποτρέψει αντίστοιχες παρακολουθήσεις;
• Μπορούν να υπάρξουν αποτελέσματα από την αναγκαία συνεργασία της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) και της Δικαιοσύνης;

Δεν ξέρω αν θα υπάρξουν σοβαρές απαντήσεις (ανάλογες με τη σοβαρότητα του θέματος) ή αν θα γίνει η γνωστή προσπάθεια «εκτόνωσης» μέσω της αλλαγής της ατζέντας με ανάδειξη άλλων «σοβαρών» θεμάτων. Η «εξαφάνιση» του θέματος από τις πρώτες σελίδες των περισσοτέρων ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι σημάδι των καιρών!

Άλλωστε «πάντα στην Ελλάδα γινόταν αυτά» θα πει ο άνετος σχολιαστής των πάντων στο fb και θα συνεχίσει απτόητος το σχολιασμό του για τη … σαγιονάρα του μουσικού στο Προεδρικό Μέγαρο και την προσβολή της Δημοκρατίας…

Η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν προσβάλλεται από μεθοδεύσεις παρακολουθήσεων…

Βασίλης Ραούλης