Δεν γυρίζουμε στις μεθόδους του παρελθόντος…

Είναι απορίας άξιον, γιατί ο νυν Πρωθυπουργός της χώρας είχε την ανάγκη να εξηγήσει στους πολίτες μέσω του διαγγέλματός του, κατ’αρχήν την αναγκαιότητα της ύπαρξης της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΕΥΠ), ιδίως σε περίοδο έντονων γεωπολιτικών εξελίξεων. Παρέβλεψε βέβαια  να αναφέρει ότι η ΕΥΠ αποτελεί εργαλείο εθνικής ασφαλείας και όχι παρακολούθησης ή εξόντωσης του πολιτικού αντιπάλου,σε κάθε περίπτωση. Δεν απάντησε, ως όφειλε ποιοι συγκεκριμένοι λόγοι εθνικής ασφαλείας υποτίθεται υπαγόρευαν την παρακολούθηση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ επί χρονικού διαστήματος τεσσάρων μηνών και πλέον από την  ΕΥΠ και ποιοι της απόπειρας παγίδευσης του κινητού του τηλεφώνου με το λογισμικό Predator. Τουτέστιν, γιατί ήταν επιτακτική εθνική ανάγκη να παρακολουθείται ένα κοινοβουλευτικό κόμμα εν καιρώ ειρήνης;

Είναι απορίας άξιον, γιατί ο νυν Πρωθυπουργός της χώρας, ως προς το συγκεκριμένο και ομολογημένο συμβάν αρκέστηκε να δηλώσει το παιδαριώδες ότι δεν ήξερε και προφανώς αν το ήξερε, δεν θα το επέτρεπε, μετακυλώντας την πολιτική του ευθύνη στους κατωτέρω του. Οι ισχυρισμοί περί νομιμοφάνειας στην παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών ευρωβουλευτή, που διαθέτει σε εθνικό επίπεδο τη νομική προστασία του βουλευτή, με επίκληση λόγων εθνικής ασφάλειας είναι έωλοι και κινούνται σε αβαθή νερά.

Είναι προφανές ότι όταν ένας Πρωθυπουργός οποιασδήποτε χώρας δηλώνει δημοσίως ότι αγνοούσε τι έπραττε μια νευραλγική υπηρεσία, στην οποία προΐσταται, ψεύδεται και είναι επικίνδυνος για την χώρα του.

Η ανάγκη του δημοκρατικού και θεσμικού ελέγχου της όποιας εξουσίας είναι αδήριτη, ειδάλλως η χρήση παρακρατικών μεθόδων για την κατασκόπευση ή τον πιθανό μελλοντικό εκφοβισμό πολιτικών ή μη προσώπων και πολιτικών κομμάτων θα αποτελέσει εργαλείο πολιτικής αποσταθεροποίησης και μόλυνσης της ποιότητας της Δημοκρατίας.

Εμείς όμως, δεν σκοπεύουμε να επιστρέψουμε ούτε στη δεκαετία του ’30 ούτε του ’40 ούτε του ’50. Οι παππούδες μας, αυτές τις μεθόδους τις έζησαν οδυνηρά, με διώξεις, εκτοπισμούς, φυλακίσεις, βασανισμούς, δολοφονίες και αποφυλακίσεις μετά από δεκαετίες εγκλεισμού.

Αν επομένως, αποκηρύσσουμε αυτές τις μεθόδους ότι δεν συνάδουν με τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, με την πίστη μας σε θεμελιώδεις αρχές και αξίες,η πολιτική ευθύνη εκάστης εξουσίας θακριθεί εκλογικά, ταράσσοντας στη νομιμότητα τους μη γνωρίζοντες,αναλαμβάνοντας άπαντες την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί στο μέτρο που ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν ήξερε και γι’αυτό δεν ευθύνεται, παρά ευθύνονται οι συν αυτώ!

Γαλλιού Ι. Μαρία, Δικηγόρος