Αγιογραφία Καραμανλή στη Λάρισα και «άδειασμα» Μητσοτάκη για τις υποκλοπές

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ για την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» είχε μόλις τελειώσει. Ο συγγραφέας υπέγραφε τα βιβλία του και ο πρώην πρωθυπουργός αποχωρούσε μοιράζοντας χαμογελαστός χειραψίες στους πολυπληθείς φίλους του, όταν έσπευσα να ζητήσω τη γνώμη πρώην στρατηγού που υπηρέτησε από υψηλό πόσο την κυβέρνηση Καραμανλή και συμμετείχε εκείνη την ώρα σε ένα «πηγαδάκι»:

— Πώς τα είδες σήμερα στρατηγέ μου;

Η λακωνική του απάντηση συμπύκνωσε την αίσθηση που πιστεύω ότι διέτρεξε όσους παρακολουθήσαμε την πολυδιαφημισμένη εκδήλωση:

— Νομίζω πως ξαναζούμε το 1989-93 με διαφορετικούς πρωταγωνιστές: Υποκλοπές ξανά, μια νέα «Αυριανή» που λέγεται Documento και όσα ζήσαμε σήμερα στο Imperial της Λάρισας… Που οδηγούν στο συμπέρασμα «ερχόμαστε»!

ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ και τη νέα «Αυριανή» δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Τα βιώνουμε καθημερινά. Το «όσα είδαμε σήμερα» σε συνδυασμό με το «ερχόμαστε» έχει ενδιαφέρον. Ας ξεκινήσω λοιπόν περιγράφοντας καταρχήν το πώς ολοκληρώθηκε η σημερινή εκδήλωση:

Ο Καραμανλής, είπε στον επίλογο της ομιλίας του αλλά και της εκδήλωσης ο Μανώλης Κοττάκης, υπήρξε άξιος εκπρόσωπος της «Σχολής Καραμανλή». Υπήρξε έντιμος. Δεν παρακολουθούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά τον παρακολουθούσαν! «Και όπως μου είπε ο ίδιος ο πρόεδρος…» (εδώ ο Κοττάκης κάνει ότι διστάζει να αποκαλύψει την εκμυστήρευση του πρώην πρωθυπουργού και τον ρωτάει δημοσίως αν του επιτρέπει να κάνει χρήση του ιδιωτικού τους διαλόγου… Ο Κώστας Καραμανλής από την πρώτη σειρά του ακροατηρίου συγκατανεύει με ένα χαμόγελο υποτίθεται αμηχανίας και ο ομιλητής προβαίνει στην αποκάλυψη): «…Τουλάχιστον εμένα» λέει ότι του είπε ο Καραμανλής, «με παρακολουθούσαν σοβαρές υπηρεσίες»! χειροκρότημα. Τέλος της παράστασης…

ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ την οποία ο πρώην πρωθυπουργός παρακολούθησε (κατά την πάγια συνήθειά του) αμίλητος, ακούγοντας ανέκφραστος επί μιάμιση ώρα τους ομιλητές, τον πρόεδρο της Λαρισαϊκής Λέσχης, πρώην υπασπιστή του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και διοργανωτή της εκδήλωσης, Γρηγόρη Πρεζεράκο, τον Διδάκτορα Γεωπολιτικής Γεώργιο Φίλη και τον δημοσιογράφο Γιάννη Τριάντη, να τον εμφανίζουν ως θύμα της πιθανότατα παγκοσμίως μεγαλύτερης πλεκτάνης εξαιτίας της οποίας το 2009 επήλθε η πτώση της κυβέρνησής του!

ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ αυτής της απίστευτης θεωρίας συνομωσίας, που ο κύριος Φίλης χαρακτήρισε «υβριδικό πόλεμο», υπάρχουν στο βιβλίο του Μανώλη Κοττάκη ο οποίος παρουσιάζοντάς τα συνοπτικά στο κοινό, τα απέδωσε σε πράκτορες, ξένα κέντρα, νταβατζήδες και ιδιωτικά συμφέροντα. Αυτά είπε κανιβάλισαν τον Καραμανλή και δημιούργησαν όλα όσα δυστύχησε να ζήσει η χώρα την επταετία που την κυβέρνησε: Υποκλοπές, πυρκαγιές στην Ηλεία, σκάνδαλο Βατοπεδίου και άλλα. Ακόμη και το κάψιμο της Αθήνας μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Κατά τον συγγραφέα τα κινητά τηλέφωνα με τα οποία παρακολουθούσαν τον Καραμανλή, πυροδότησαν και τις πυρκαγιές της Ηλείας και δημιούργησαν το χάος μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Η επιχειρηματολογία μάλλον αφελής, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι ο Μανώλης Κοττάκης είπε σοβαρά – σοβαρά ότι μετά το θάνατο του Γρηγορόπουλου «εστάλησαν» (και προφανώς δεν αντηλλάγησαν) 60.000 μηνύματα σε μαθητές των σχολείων της Αθήνας από άγνωστο κέντρο για να τους καλέσουν να διαδηλώσουν και να προκαλέσουν χάος. Κι αναρωτήθηκε με κάθε σοβαρότητα: «Ποιος ήξερε τους αριθμούς των κινητών τηλεφώνων 60.000 μαθητών και τους κινητοποίησε;» Από το μυαλό του πιθανότατα δε πέρασε ποτέ η ιδέα ότι μηνύματα αντηλλάγησαν μεταξύ μαθητών των σχολείων της Αθήνας μετά το σοκ της δολοφονίας. Ευτυχώς, δεν υποστήριξε ότι τον Κορκονέα, τον δολοφόνο του Γρηγορόπουλου, τον στρατολόγησε η CIA για να μπορέσει μετά να μεθοδεύσει την αποστολή των 60.000 μηνυμάτων στους μαθητές της Αθήνας!

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ Γιάννης Τριάντης πάντως, περισσότερο αποστασιοποιημένος από τους άλλους «αγιογράφους» του Καραμανλή, αφού είπε ότι τον αντιπολιτεύτηκε αυστηρά ως δημοσιογράφος, προσπάθησε να τον «ξεπλύνει» και για την αποδιδόμενη σ’ αυτόν χρεωκοπία της χώρας που οι άλλοι ομιλητές (ίσως για να μην τον πικράνουν), δεν θέλησαν να την υπενθυμίσουν: «Μπορεί για τη χρεοκοπία μίας χώρας να φταίει μία μόνο τετραετία;» αναρωτήθηκε… Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι συνιστά αλχημεία η συμπύκνωση της εξαετίας Καραμανλή σε τετραετία, το ερώτημα είναι αν λειτουργεί αθωωτικά για τη συγκεκριμένη τετραετία, το γεγονός ότι δεν ήταν η μόνη που ευθύνεται για τη χρεωκοπία…

ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ, η εκδήλωση δεν διεκδίκησε δάφνες live διεισδυτικού ντοκιμαντέρ στα άδυτα της πολιτικής ζωής της χώρας. Το βιβλίο του Κοττάκη μπορεί να φωτίζει αθέατες πλευρές της Καραμανλικής περιόδου και αξίζει να διαβαστεί γιατί ο συγγραφέας του είναι σοβαρός δημοσιογράφος, αλλά για την εκδήλωση ήταν μόνον η αφορμή. Η αφορμή για να διατρανωθεί αφενός ένα «είμαι εδώ» του Κώστα Καραμανλή «δια πάσαν χρήσιν» και αφετέρου για να διατυπωθεί δια στόματος Κοττάκη (παλιά μου τέχνη…) η άποψη του πρώην πρωθυπουργού για τον νυν και όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες. Το μήνυμα σαφές: «Εγώ δεν παρακολουθούσα αλλά με παρακολουθούσαν και μάλιστα σοβαρές υπηρεσίες… Εγώ είμαι ο έντιμος».

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΜΜΑΧΟ στην παρούσα συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα μπορούσε να βρει… Εδώ και αρκετές ημέρες άλλωστε, η λεγόμενη Καραμανλική δεξιά, που ποτέ της δε χώνεψε τον Μητσοτάκη και έως τώρα απλώς τον ανεχόταν, έχει υιοθετήσει πλήρως τις καταγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις υποκλοπές και αφού άρπαξε τον μίτο τους, τον χρησιμοποιεί ως δήθεν ηθικό μετερίζι για να ταυτιστεί πλήρως με τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο Αντώναρος (κυβερνητικός εκπρόσωπος επί Καραμανλή) το κάνει απροκάλυπτα εδώ και καιρό, η σημερινή εκδήλωση επιχείρησε να το κάνει κομψά. Το ακροατήριο ωστόσο, (πάνω από 600 άτομα, μεταξύ των οποίων πρώην υπουργοί και βουλευτές) δεν έδειξε να υποδέχεται θερμά τη θεωρία συνομωσίας που του περιέγραψε ο συγγραφέας του βιβλίου. Το χειροκρότημά του ήταν σίγουρα έντονο και θερμό όταν ακουγόταν το όνομα Καραμανλής, αλλά πολύ χλιαρό όσο ξεδιπλωνόταν το αφήγημα της συνωμοσιολογίας και η συγκεκαλυμμένη κριτική κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

ΌΣΟΙ ΚΑΘΟΝΤΟΥΣΑΝ στις πρώτες σειρές της αίθουσας άλλωστε, σε λίγους μήνες θα πολιτευτούν και πάλι με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου, καθώς τουλάχιστον ως το τέλος της τετραετίας ο μεν Καραμανλής θα ακούει σιωπηλώς να τον αγιογραφούν, ενώ εκείνοι θα τρέχουν να μαζέψουν ψήφους για να μπουν στην επόμενη βουλή διαφημίζοντας το έργο του νυν πρωθυπουργού… Αν κρίνει κανείς από τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στο χώρο της εκδήλωσης μοιράζοντας χειραψίες, φιλιά και συντροφικά χαμόγελα οι υποψήφιοι βουλευτές, είναι σίγουρο ότι ακόμη κι αν ένιωθαν ότι απευθύνονται σε ανθρώπους που δε γουστάρουν να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη, στο τέλος θα τους δουν να τον ψηφίζουν προκειμένου να βάλουν στη βουλή τους ίδιους: Τον Χαρακόπουλο, τον Κέλλα, την Μπίζιου, τον Καπετάνο ή την Καραλαριώτου… Κι όταν στο απώτερο μέλλον βρεθεί είτε επίδοξος ηγέτης ώστε να ηγηθεί του ακέφαλου Καραμανλικού μπλοκ, είτε αχαρτογράφητος, φιλόδοξος νέος μεσσίας της παράταξης, μπορεί να ξαναζήσουμε το τέλος της περιόδου 1989-93 για το οποίο με προετοίμασε ο στρατηγός της αρχής του παρόντος κειμένου. Θυμίζω ότι τότε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη δεν τον έριξε το ΠΑΣΟΚ, αλλά ο μη Καραμανλικός Σαμαράς, πριν προλάβει να τον ρίξει ο Καραμανλικός Έβερτ!

Υ.Γ. Χαρακτήρισα αφελή την επιχειρηματολογία με την οποία ο Κοττάκης προσπάθησε να αιτιολογήσει την άποψή του ότι ο Καραμανλής υπήρξε στόχος παγκόσμιας συνομωσίας. Δεν είχα προλάβει να διαβάσω το σημερινό Documento το οποίο αποδίδει σε παρακολούθηση του Μητσοτάκη τη φωτογράφιση του Τσίπρα στο κότερο της Παναγοπούλου, παρά το γεγονός ότι η ίδια η Παναγοπούλου είχε πει ότι τη φωτογραφία την τράβηξε ναύτης. Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή: Κοινές λογικές αναπτύσσονται σε όλους τους χώρους, αρκεί ο στόχος να είναι επίσης κοινός, η φθορά δηλαδή του ιδίου αντιπάλου.

ΥΓ2. Πόσο θετικό είναι άραγε για το προφίλ ενός πρώην πρωθυπουργού ο οποίος ταξιδεύει 360 χιλιόμετρα από την Αθήνα στη Λάρισα και μένει στη Λάρισα επί διήμερο για να συμμετάσχει σε δύο τραπεζώματα με την ευκαιρία της παρουσίασης ενός βιβλίου που τον αφορά και εντέλει να μείνει αμίλητος κατά τη διάρκεια μίας εκδήλωσης με έντονο πολιτικό χρώμα;