Σωπάστε επιτέλους!

του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου

Οι εικόνες από τη σημερινή «κονταρομαχία» στη Βουλή μεταξύ Υπουργού Γεραπετρίτη και ΣΥΡΙΖΑ (συμπεριλαμβανομένης και της θεατρικής παραπλανητικής επίσκεψης του Α. Τσίπρα στον Σταθμό στη Λάρισα) καταδεικνύουν περίτρανα το μέγεθος της ήττας του πολιτικού συστήματος.

Η μεγάλη ήττα του πολιτικού συστήματος συμβολίζεται σε όλο της το εύρος στην ασφάλεια των τρένων. Εκεί οι κυβερνήσεις δεν έδρασαν σωστά αλλά ευνοιοκρατικά. Οι αντιπολιτεύσεις δεν μίλησαν ούτε δημιούργησαν γεγονότα. Με το γνωστό αποτέλεσμα.

Από την επομένη κιόλας του μεγάλου δυστυχήματος στα Τέμπη βλέπουμε στα κανάλια συνεχώς υπουργούς και βουλευτές, κυβερνητικούς ή αντιπολιτευόμενους, να κονταροχτυπιούνται για το ποιος φταίει περισσότερο για την κατάσταση στα τρένα. Οι πιο “ευαίσθητοι” από αυτούς μάλιστα, μετά από εξάρσεις συναισθηματισμού για τα “παιδιά μας που σκοτώνονται στις ράγες”, προβαίνουν σε κατάθεση προτάσεων για τη διόρθωση της κατάστασης, αλλά και σε πλειοδοσία παροχών για τις οικογένειες των θυμάτων και τους τραυματίες.

Αλήθεια, είναι ώρα να βγαίνουν όλοι αυτοί πάνω στα πτώματα της πολιτικής που άσκησαν ή, ακόμη χειρότερα, δεν άσκησαν; Σήμερα βρήκαν να μιλήσουν; Δεν είχαν τέσσερα χρόνια να το κάνουν; Και οι προηγούμενοι δεν ήταν νωρίτερα για άλλα πέντε χρόνια στην κυβέρνηση; Τώρα βρήκαν να καταθέσουν προτάσεις πάνω σε αυτά που ως κυβέρνηση δεν είχαν κάνει;

Ίσως ένας-δύο απαντήσουν ότι κατέθεσαν επερωτήσεις. Αλήθεια; Έτσι κάνουν αυτοί πολιτική; Έτσι λύνονται τα θέματα; Με επερωτήσεις στήνονται οι υποδομές της χώρας και εγκαθιδρύονται θεσμοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί; Η έννοια πολιτική πρωτοβουλία και πολιτικά γεγονότα τούς λέει κάτι;

Η αντίστοιχη μεγάλη ήττα της πόλης μας σε επίπεδο σιδηροδρόμου λέγεται υπογειοποίηση. Με αφορμή κάθε θανατηφόρο δυστύχημα στη Λάρισα, ανοίγει η συζήτηση για τις γραμμές και την υπογειοποίηση, παράκαμψη ή γενικά τη σιδηροδρομική ασφάλεια. Και όλοι διαχρονικά παλεύουν για το ποιος θα κάνει την πιο δακρύβρεχτη δήλωση για τους εκάστοτε θανόντες. Για τα θύματα της δικής τους αβελτηρίας.

Έχουμε σήμερα βουλευτές εν ενεργεία, δήμαρχο και Περιφερειάρχη με θητεία στα κοινά από δεκαπέντε ως τριάντα χρόνια ο καθένας τους. Ποια ήταν η παρέμβασή τους όλο αυτό το διάστημα για το θέμα της σιδηροδρομικής ασφάλειας της πόλης και για την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου;

Τελικά, το πολιτικό βάρος της περιοχής μας δεν ήταν αρκετό για να πείσει τις κυβερνήσεις και τις διοικήσεις να κάνουν το μεγάλο αυτό έργο ή, έστω, την παράκαμψη της πόλης. Ο τότε Υπουργός Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής φέρεται να έχει δηλώσει ότι πρέπει να ξεχάσουμε την υπογειοποίηση. Και οι αντιδράσεις από την περιοχή μας μηδαμινές ή ασήμαντες. Άντε μέχρι καμία σύσκεψη.

Όπως ακριβώς είχε γίνει και το 2018 στην άλλη ήττα της Λάρισας, επί Γαβρόγλου, με την κατάργηση του ΤΕΙ Θεσσαλίας, η οποία στέρησε από την πόλη ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα και 20.000 φοιτητές.

Αυτά όμως συμβαίνουν όταν κυριαρχούν στην περιοχή καθεστωτικές λογικές – και μάλιστα οριζόντιες και διακομματικές. Όταν η πολιτική τάξη μίας περιοχής λειτουργεί με λογική νομενκλατούρας και ο ένας δεν θέλει να δυσαρεστήσει τον άλλον, ανεξαρτήτως κόμματος.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος βουλευτής του νομού, οποιουδήποτε κόμματος, άσκησε κριτική στον Περιφερειάρχη ή τον δήμαρχο; Θυμάται κανείς; Κανείς δεν κάνει κριτική σε κανέναν και πρακτικά δεν υπάρχει πουθενά αντιπολίτευση. Γιατί;

Ήρθε η ώρα λοιπόν και το τοπικό διακομματικό καθεστώς να σωπάσει. Τώρα μιλούν οι πολίτες. Και θα μιλήσουν σκληρά. Και θα βουτήξουν βαθιά μέσα στην κοινωνία για να βρουν τους καινούργιους εκπροσώπους τους σε πολλά επίπεδα. Εκπροσώπους οι οποίοι να μπορούν να σκεφτούν, να εκφραστούν και να δράσουν διαφορετικά. Καθαρά, αποτελεσματικά και γνήσια. Χωρίς παράτες και συρφετούς. Χωρίς ρουσφέτια, πίτες και κηδείες. Και στους οποίους να μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη που να πηγάζει από τη δουλειά του καθενός, την ακεραιότητά του, τις αντιλήψεις και το ήθος του.

Τώρα μιλούν οι πολίτες. Και θα μιλήσουν σκληρά.