Απελπισία, παραλογισμός ή χυδαίος πολιτικαντισμός;

Πάει καιρός τώρα που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να υποδυθεί τον αείμνηστο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου.

Η αντιγραφή κακή, όπως κάθε αντίγραφο σε σχέση με το πρωτότυπο, μπορεί να ξεκίνησε από τις κινήσεις ή τον τρόπο δημόσιας ομιλίας αλλά η κατάληξή της φθάνει σε άλλα επίπεδα μιμητισμού!

Έτσι σε αυτή την προεκλογική περίοδο θυμηθήκαμε το ιστορικό «Συμβόλαιο με το Λαό» και το κεντρικό σύνθημα για την «ΑΛΛΑΓΗ» του ΠΑΣΟΚ του 1980 και 1981, διαμορφωμένο σε «Συμβόλαιο για την Αλλαγή»από το ΣΥΡΙΖΑ.

Το είδαμε σε κεντρικό σύνθημα σε ομιλία του Αλέξη Τσίπρα σαν «Ξέρουμε , μπορούμε να φέρουμε την ΑΛΛΑΓΗ» και μάλιστα σε πράσινο φόντο, σε τέτοιο βαθμό που νόμιζες πως όπου νάναι θα ξεπροβάλλει και ο …ήλιος του ΠΑΣΟΚ!

Είδαμε και διαβάσαμε τις νέες αναφορές του κ. Τσίπρα αναφορικά με τον Α. Παπανδρέου που δεν αμφισβητούν απλά το αυτονόητο: Το ότι ο Α. Παπανδρέου ήταν ιδρυτής και πρόεδρος  του ΠΑΣΟΚ, αλλά προκαλούν την κοινή λογική.

Γιατί μόνο υποκρισία και φθηνό πολιτικαντισμό μπορεί να κρύβει η αναφορά Τσίπρα πως «Ο κ. Ανδρουλάκης πρέπει να κατανοήσει ότι δεν είναι ιδιοκτήτης του Ανδρέα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει στην ιστορία, θα πρέπει να μας ενώνει»… ξεχνώντας πως -είτε του αρέσει είτε όχι- ο κ. Ανδρουλάκης είναι πρόεδρος του κινήματος που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου και ο ίδιος πρόεδρος του κόμματος που, μεταξύ άλλων, το  1989 πρωτοστάτησε στην προσπάθεια πολιτικής του εξόντωσης (γνωστά τα γεγονότα).

Όλοι ανήκουν στην ιστορία! Προφανώς και ο Παπανδρέου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο κάθε νεόκοπος πολιτικάντης, έχει το δικαίωμα να αρνείται την ιστορική και πολιτική διαδρομή ενός λαοπρόβλητου ηγέτη.

Πίσω από κάθε θλιβερή προσπάθεια αντιγραφής και ιδιοποίησης λέξεων και συνθημάτων, κρύβεται η παραδοχή της πολιτικής αποτυχίας, της μετριότητας και της αδυναμίας να αντιμετωπίσει την πολιτική πραγματικότητα.

Μια πολιτική πραγματικότητα που αφορά σε ένα κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) που ουδεμία πολιτική σχέση είχε και θα έχει με το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που αναζητά τη φυσιογνωμία του είτε στη συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ και τον Καμμένο, είτε με τον εναγκαλισμό παλιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ με όρους συνδιαλλαγής, είτε με την προστασία των ορφανών του Καραμανλισμού (δες υποψηφιότητα Αντώναρου κ.τ.λ.).

Ένα κόμμα βαβέλ, σε πολιτικό αδιέξοδο και χρεωμένο με την αποτυχημένη διακυβέρνηση 2015-2019, αναζητά σανίδα σωτηρίας στον παραλογισμό δημιουργίας της εντύπωσης, πως αποτελεί διαχειριστή της πολιτικής προίκας του… Ανδρέα!

Κάπως έτσι το τέλος σε αυτή τη διαδρομή περιέχει και ήττα και τιμωρία…

Βασίλης Ραούλης