“Πανωλεθρίαμβος”: Κάτι περισσότερο από νίκη της Νέας Δημοκρατίας και ήττα του ΣυΡιζΑ…

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης

ΕΝΤΑΞΕΙ , το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν εντυπωσιακό. Μας άφησε όλους άφωνους. Ακόμη και όσους είχαμε εικόνα νωρίς το μεσημέρι από τα exit polls και αναρωτιόμασταν αν ακούγαμε σωστά ή ονειρευόμασταν! Και δε μιλάμε για τις τελικά 20 μονάδες διαφορά, αλλά για τις 9 (τόσες ήταν στις δύο το μεσημέρι) και τις 11 (τόσες ήταν μιάμιση ώρα αργότερα)… Νομίζω ότι ούτε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης περίμενε τέτοιο σκορ. Η απόλυτη απόδοση του όρου “πανωλεθρίαμβος”. Ο θρίαμβος της Nέας Δημοκρατίας και η πανωλεθρία του ΣυΡιζΑ ταυτόχρονα. Ποιος το περίμενε!

ΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο! Οι δημοσκόποι υπέστησαν άλλη μια ήττα, για την οποία ευτυχώς δεν τους ζητήθηκαν εξηγήσεις από τους νικητές. Ήταν άραγε, μόνο μια νίκη της Νέας Δημοκρατίας επί του ΣυΡιζΑ ή κάτι περισσότερο; Μια νίκη ίσως, της “κανονικότητας” επί της τοξικότητας και του τυχοδιωκτισμού; Μια νίκη δηλαδή, που ξεπερνά το δίπολο Νέα Δημοκρατία-ΣυΡιζΑ της χθεσινής αναμέτρησης και αναφέρεται σε ό,τι χαρακτήρισε την αντιπαράθεση τους, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο αλλά καθόλη τη διάρκεια της τετραετίας;

ΠΡΑΓΜΑΤΙ δεν κέρδισε απλώς η Νέα Δημοκρατία… Κέρδισε ο μετριοπαθής λόγος. Κέρδισε η κυβερνησιμότητα. Κέρδισε η κεντρώα άποψη. Κέρδισε η πραγματικότητα. Κέρδισε το επιχείρημα. Η κοινή λογική. Η πολιτική πρόταση. Ο ρεαλισμός. Και δεν έχασε απλώς ο ΣυΡιζΑ. Έχασε ο τυχοδιωκτισμός. Έχασε η εικονική πραγματικότητα. Έχασε η υπερβολή. Έχασε ο τοξικός λόγος. Η αμετροέπεια. Ο λαϊκισμός. Η αλαζονεία. Οι ακροβατισμοί. Η εχθροπάθεια. Έχασε η απλή, όχι άδολη, αλλά δόλια αναλογική. Έχασε ο νεοαυριανισμός.

ΔΗΛΑΔΗ, θα πείτε, δεν έχασε η Αριστερά; Φυσικά και έχασε, αλλά όχι χθες. Έχασε η μετάλλαξη της, που είχε συμβεί πολύ πριν. Έχασε ο εκτσογλανισμός της Αριστεράς. Που δεν είχε κανένα πρόβλημα να λοιδορεί (όχι για την άποψη του μόνο, αλλά και για τις μουσικές του -άκουσον άκουσον- επιδόσεις!) το Διονύση Σαββόπουλο. Την ίδια ώρα μάλιστα, που δια του ηγέτη της, καλούσε σε συστράτευση τους μετανοημένους χρυσαυγίτες! Τους ανθρώπους δηλαδή, που θα γινόντουσαν δημοκράτες εάν ψήφιζαν ΣυΡιζΑ, ενώ όποιος αριστερός ψήφιζε Μητσοτάκη γινόταν φασίστας! Μια “Αριστερά” που δεν είχε κανένα ηθικό δίλημμα να εκβιάζει τα απρόθυμα υπόλοιπα αριστερά κόμματα ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25 και ΠΑΣΟΚ μέσω των οπαδών τους για να συνεργαστούν μαζί της, διά της βίας! Μια “Αριστερά” που αντί να προσπαθήσει να μιλήσει για το μέλλον της χώρας στους νέους, που τους θεωρούσε ως χθες δικούς της, έβλεπε τον δήθεν χαρισματικό αρχηγό της να εμφανίζεται στα προεκλογικά μπαλκόνια σαν δόκιμος Μητσικώστας, μιμούμενος τον Ανδρέα Παπανδρέου και παραπέμποντας στο παρελθόν!

ΚΑΜΙΑ σχέση αυτή λοιπόν, η “Αριστερά” με την Αριστερά του Κύρκου και του Φλωράκη. Που, όπως έγραψε εύστοχα ο γνωστός γελοιογράφος Στάθης μετά την επίθεση στον Σαββόπουλο, δεν διανοήθηκαν ποτέ να αμφισβητήσουν το έργο του Ελύτη, του Σεφέρη, του Γκάτσου, και του Χατζηδάκι επειδή δεν ήταν δικοί τους. Δεν έχασε η Αριστερά λοιπόν, έχασε η αλητεία! Έχασε η γηπεδική συμπεριφορά που εκφράστηκε με το “Μητσοτάκη γαμιέσαι” με το “χούντα Κούλη” με το “Ν.Δ παιδοβιαστές” και που αντικατέστησε το επιχειρηματολογικό οπλοστάσιο της Αριστεράς (ουτοπία, ισότητα κλπ) με τη slag των χούλιγκανς.

“Ο ΤΣΙΠΡΑΣ έγραψε ο ίδιος το τέλος της εποχής του” έγραψε ο Αλέκος Παπαναστασίου στο Protagon. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια. Ήρθε στα πράγματα αιφνιδίως το 2012 όταν καβάλησε έξυπνα το κύμα της αγανάκτησης για τα μνημόνια. Δεν κατάφερε να μείνει στον αφρό ωστόσο, γιατί δεν ήξερε να σερφάρει. Και αντί η πτώση του το 2019, να του γίνει μάθημα και να εμφανιστεί το 2023 με το κουστούμι του stateman, ηγούμενος πλέον ενός κόμματος εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, ενός κόμματος με προτάσεις, προτίμησε να επενδύσει στη λοιδορία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην υβριστική συμπεριφορά, στην αλαζονεία, στην εμπρηστική ρητορεία, στην στρέβλωση της πραγματικότητας, στις ανεπεξέργαστες ή ακοστολόγητες υποσχέσεις, στον τυχοδιωκτισμό, στους μπαχαλάκηδες και στους ρουβίκωνες, στην καταγγελία όσων δεν συμφωνούσαν μαζί του, στην πολεμική με δημοσκόπους και δημοσιογράφους, στην συκοφάντηση της χώρας και στην διά της βίας συνεργασία ακόμη και με όσους τον “έφτυναν”.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ γι’ αυτόν δεν είναι ότι τον ταπείνωσε με double score αυτός για τον οποίο αλλαζονικά το 2000 έλεγε “εσένα σε έχω”…Τ ο χειρότερο είναι ότι οι νεοαυριανιστές  που εξέθρεψε όλα αυτά τα χρόνια, αργά ή γρήγορα θα τον πνίξουν με το δηλητήριο που τους πότισε. Συνέβη και με τον Ανδρέα την εποχή της Δήμητρας και το θυμόμαστε όλοι πολύ καλά.