Εργατικό Κέντρο Λάρισας: «Όταν για ένα κομμάτι ψωμί, δε φτάνει μόνο η δουλειά… χρειάζεται οργάνωση και αγώνας»

Σε ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρο Λάρισας, για το περιστατικό με τον σερβιτόρο σε beach bar της Ρόδου, επισημαίνονται τα εξής:

«Η σοκαριστική εικόνα του εργαζόμενου που σερβίρει σχεδόν κολυμπώντας στο Bar Santa Marina στη Ρόδο, δίκαια γεμίζει με οργή τον κόσμο που βλέπει το βίντεο που κάνει το γύρο της Ελλάδας.

Η εικόνα αυτή είναι ένα ακόμα από τα πολλά περιστατικά που αποτελούν καθημερινότητα για τους εργαζόμενους του κλάδου στα καταστήματα εστίασης και τα ξενοδοχεία. Σε τέτοιες άθλιες συνθήκες χτίζεται η πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη του κλάδου που συνέχεια γι αυτήν πανηγυρίζουν αφεντικά και κυβερνήσεις.

Ο νέος υπουργός εργασίας έπεσε από τα σύννεφα και με «άμεση» παρέμβαση του, έδωσε «εντολή» (όπως είπε), να γίνει έλεγχος από την επιθεώρηση εργασίας. Δε γνωρίζει άραγε ότι χρόνια τώρα η επιθεώρηση εργασίας είναι υποστελεχωμένη; Και όχι μόνο στη Ρόδο αλλά σε ολόκληρη την χώρα, όπως και στη πόλη μας. Με αποτέλεσμα να καλείται να ελέγξει τις συνθήκες που εργάζονται δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε κάθε πόλη με επιθεωρητές που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ούτε γνωρίζει ότι με τους νόμους που έχουν ψηφίσει διαδοχικά οι κυβερνήσεις έχουν διαμορφώσει μια κανονική ζούγκλα στους τόπους δουλειάς;

Φυσικά τα γνωρίζει όπως τα γνώριζαν όλες οι κυβερνήσεις!

Σε αυτές τις συνθήκες καλούνται να δουλέψουν πολλοί εργαζόμενοι (κυρίως εποχικοί) κάτω από την πίεση ότι τώρα έχει δουλειά και είναι ανάγκη να βγει η παραγωγή. Σε αυτές τις συνθήκες οι μεγαλοεργοδότες και μεγαλοξενοδόχοι του κλάδου στην εστίαση και τον τουρισμό «κλαίγονται» ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και ανοίγει ολόκληρη συζήτηση για το αν θέλει να εργαστεί κυρίως η νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Χωρίς να μπαίνει ποτέ μα ποτέ στη κουβέντα κάτω από ποιους όρους και ποιες συνθήκες.

Ποια είναι φυσικά η ωμή πραγματικότητα; Σε νησιά που θεωρούνται η «βαριά βιομηχανία» όπως λένε όλα τα κυβερνητικά στελέχη, όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ που υπηρετούν την ίδια πολιτική, οι εργαζόμενοι δουλεύουν 7 μέρες την βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα για να πάρουν ψίχουλα. Και είναι ψίχουλα γιατί όλοι αυτοί οι συνάδελφοι μας καλούνται να βγάλουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο με τα χρήματα που θα πάρουν από την εποχική τους εργασία.

Πολλοί είναι αναγκασμένοι να μένουν σε λυόμενα, ορισμένοι στα αμάξια τους, ακόμα και σε στάβλους ύστερα από καταγγελίες που διαχρονικά γίνονται (και σε αυτή την περίπτωση έχουμε την υποκριτική έννοια από όλους τους «αρμόδιους» οι οποίοι είναι συγχρόνως υπεύθυνοι για όλη αυτή την κατάσταση). Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία μεσιτικών γραφείων η διαμονή σε ένα σπίτι για όλη την σεζόν ξεκινάει από 8.000 και φτάνει ακόμα και τα 24.000.

Γιατί, λοιπόν, ένας εργαζόμενος να δεχθεί να εργαστεί με αυτούς τους όρους και να δουλεύει ήλιο με ήλιο; Γιατί ο σερβιτόρος να δεχθεί να βουτάει μέχρι το λαιμό με τα ρούχα στη θάλασσα για να φτάσει την παραγγελία στους λουόμενους; Γιατί να δεχθεί ο ξενοδοχοϋπάλληλος να λούζεται με καυτό λάδι σε κουζίνα μεγαλοξενοδόχου; Γιατί να δεχθούν οι συνάδελφοι μας να δουλεύουν και να πληρώσουν ρήτρα 5.000 ευρώ σε περίπτωση που παραιτηθούν επειδή δεν άντεξαν πχ. Να τους καίνε και να τους ρίχνουν στην θάλασσα;

Πόσες ώρες, πόσες μέρες σερί χωρίς ξεκούραση μπορεί ο διανομέας, ο μάγειρας, ο λαντζέρης, ο σερβιτόρος να δουλεύει; Πόσους ακόμα συνάδελφους μας θα θρηνήσουμε, πόσοι ακόμα θα σακατευτούμε στον βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματιών του κλάδου;

Καλούμε τους εργαζόμενους να μην αποδεχθούν τη δουλειά ήλιο με ήλιο κάθε μέρα για μήνες ολόκληρους, που οδηγεί στην εξάντληση του ανθρώπινου οργανισμού, στα εργατικά εγκλήματα που η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις ονομάζουν “ατυχήματα”. Να δυναμώσουμε την οργάνωση, την συσπείρωση στα σωματεία κι εδώ και τώρα να απαιτήσουμε:

1. Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς με 5ήμερο 7ωρο 35ωρο χωρίς καμία διευθέτηση του χρόνου εργασίας με υποχρεωτική εφαρμογή χωρίς προϋποθέσεις. Την κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
2. Την επανένταξη όλων των ειδικοτήτων που βγήκαν το 2012 από τα ΒΑΕ, για την ένταξη επίσης των διανομέων.
3. Να εξασφαλιστεί ταμείο ανεργίας στα 600 ευρώ για όλους τους εποχικούς χωρίς προϋποθέσεις για όσο διαρκεί η ανεργία.
4. Να επανέλθει το ΕΦΑΠΑΞ στην 20ετία , να αυξηθούν οι συντάξεις και να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης.
5. Να παρθούν ουσιαστικά μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια.
6. Στελέχωση του ΣΕΠΕ με προσλήψεις προσωπικού και ουσιαστικούς καθημερινούς ελέγχους.

Ξεκαθαρίζουμε ότι δε θα επιτρέψουμε τον εξευτελισμό της εργατικής τάξης.

Ο μόνος δρόμος για ζωή & δουλειά με αξιοπρέπεια είναι ο οργανωμένος αγώνας & η διεκδίκηση.»