Ενοικιάζεται πολιτικό προσωπικό έναντι ικανοποιητικού ανταλλάγματος!

Όσο τα πολιτικά κόμματα ή για να είμαι ακριβής τα περισσότερα από αυτά, λειτουργούν σαν σύνδεσμοι στελεχών, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, χωρίς πολιτικές διαδικασίες, χωρίς ιδεολογικές αναφορές, χωρίς παραγωγή στελεχών, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι μετακινήσεις «στελεχών» από το ένα στο άλλο και τόσο η πολιτική θα μετατρέπεται σε μια  τεράστια επιχείρηση συναλλαγής και ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.

Η ευκολία με την οποία κάποιος ή κάποια μετακινείται σε ένα κόμμα, στο οποίο μέχρι πρότινος ασκούσε σκληρή κριτική, αλλά και η ευκολία με την οποία ο αρχηγός του κόμματος στο οποίο ασκούταν η κριτική υποδέχεται στην αγκάλη του, προσφέροντας και θέση εξουσίας, αυτόν ή αυτήν που του ασκούσε την κριτική, μόνο φυσιολογική δεν είναι!

Η ενασχόληση με την πολιτική καταντά αργά αλλά σταθερά μια ιδιαίτερα μαζοχιστική επιλογή για όσους την είχαν συνδυάσει με την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και μια επαγγελματική επιλογή για όσους τη βλέπουν σαν μέσο προσωπικής ανέλιξης, προβολής και αποκόμισης κέρδους.

Η υποχώρηση όμως της πολιτικής, η μεγέθυνση της πολιτικής αναξιοπιστίας, η κρίση αρχών στα κόμματα, η ιδεολογική απερήμωσή τους, οδηγεί σε υποχώρηση της Δημοκρατίας.

Κόμματα χωρίς πολιτικές διαδικασίες, χωρίς οργανώσεις, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό διάλογο, χωρίς αναφορές στην κοινωνία, είναι κόμματα θνησιγενή, εύκολα χειραγωγούμενα, έρμαια απολίτικωνσυσχετισμών, θύματα των φθηνών οργανωτισμών που λειτουργούν μόνο για να διασφαλίζουν την πολιτική επιβίωση μιας μικρής ομάδας επαγγελματιών της πολιτικής.

Κόμματα που το μέλος δεν έχει τον παραμικρό ρόλοκαι ευθύνη, που η ψήφος του σε διαδικασίες εκλογής οργάνων ή προέδρων έχει την ίδια βαρύτητα με αυτή ενός άσχετου που εγγράφεται σαν «φίλος» την ημέρα των εκλογών, που δεν συζητάν απολύτως τίποτα και το πολύ πολύ να λειτουργούν σαν εκλογικοί μηχανισμοί, με περιορισμένες δυνατότητες, δεν είναι ανοιχτά κόμματα στην κοινωνία αλλά διάτρητα κόμματα στις επιθυμίες του κάθε παραγοντίσκου (που θα δει την προσωπική του ανέλιξη μέσα από αυτά).

Πως θα ζητήσεις από κάποιον να τηρήσει ιδεολογία και αρχές, όταν ποτέ σου σαν κόμμα δεν τα απαίτησες σαν προϋπόθεση ένταξης του σε σένα, τον ονομάτισες στέλεχος και του ανέθεσες ευθύνες χωρίς κανένα πολιτικό κριτήριο, τον ανέδειξες γιατί πίστεψες ότι ήταν «πιστός» σε σένα και του έδωσες την κατάλληλη υπεραξία για να την εκμεταλλευτεί στο πολιτικό παζάρι. Ακριβώς γιατί δεν έχει ούτε αρχές ούτε αξίες να υπηρετήσει.

Και γι’ αυτό είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος εσύ, αγαπητό μου κόμμα!

Βασίλης Ραούλης