Μια τριλογία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές…

Μέρος 1^ο : Αυτοδιοικητικός ευνουχισμός ή πολιτικό χαρακίρι;

Είναι άραγε οι δύο επιλογές που έχει το ΠΑΣΟΚ στη Λάρισα και στη Θεσσαλία μπροστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου; Ή υπάρχει το πολιτικό θάρρος και η αποφασιστικότητα να τις αποφύγει;

Από το 2010 στην Περιφέρεια και το 2014 στο Δήμο Λαρισαίων το ΠΑΣΟΚ, κόμμα με ισχυρές αναφορές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τραβά το «Γολγοθά» του, πληρώνοντας είτε τα λάθη κεντρικών επιλογών είτε την αδυναμία του να λειτουργήσει αυτόνομα απέναντι στη λεγόμενη «Συμπαράταξη» του Δημάρχου Καλογιάννη αλλά και να υπάρξει έστω σαν διακριτός εταίρος σε αυτήν!

Οι στενόμυαλες εσωκομματικές αντιθέσεις οδήγησαν το 2010 για την Περιφέρεια, στην επιλογή του Βολιώτη υποψήφιου Περιφερειάρχη, Απόστολου Παπατόλια, κλείνοντας τα μάτια στη δυναμική του πρώην Λαρισαίου Υπουργού Φώτη Χατζημιχάλη, ρίχνοντας με αυτόν τον τρόπο νερό στη νίκη του Κώστα Αγοραστού.

Το ΠΑΣΟΚ έχασε την Περιφέρεια, απέτυχε να ασκήσει μια ουσιαστική αντιπολίτευση τα επόμενα χρόνια, να λειτουργήσει συγκροτημένη ομάδα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, να παρέμβει στο νομό, να συγκρουστεί με επιλογές της ηγεσίας της Περιφέρειας και κυρίως να δημιουργήσει έστω μέσα από τις ήττες του το 2014 και το 2019, τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία στελεχών που θα μπορούσαν να ανασυγκροτήσουν την παράταξη.

Το 2019 η συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ ήταν το αποτέλεσμα προαποφασισμένων επιλογών από την ηγεσία του κόμματος, στη βάση της λογικής συναλλαγής και συνδιαλλαγής με βάση τη στήριξη Καλογιάννη στο Δήμο Λαρισαίων!

Η τότε άποψη της πλειοψηφίας των στελεχών που είχαν λόγο στη Λάρισα ήταν , να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ τον Καλογιάννη στο Δήμο, για να στηρίξει  ο ΣΥΡΙΖΑ τον Τσιλιμίγκα στην Περιφέρεια και κάπως έτσι θα είναι δυνατή η επιτυχία στην Περιφέρεια. Το κοινό ψηφοδέλτιο λειτούργησε αρνητικά στις εκλογές (μαζί με τα υπόλοιπα γραφικά και μη φαινόμενα) και ο Αγοραστός έκανε ένα υγιή εκλογικό περίπατο.

Όσοι υποστηρίξαμε τότε πως η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα προδιαγεγραμμένο πολιτικό χαρακίρι, εισπράξαμε τις μεγαλοστομίες αυτών που (έχοντας κλείσει ήδη τις συμφωνίες με την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για τον Καλογιάννη), κουνώντας το δάχτυλο υποστήριζαν πως:

 «Το πολιτικό μήνυμα θα δοθεί από τις εκλογές στην Περιφέρεια. Και το βράδυ των εκλογών η περιφέρεια θα βαφτεί πράσινη, με αυτή τη συνεργασία!»

Και όπως είναι γνωστό κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα  ! Έπεσαν απλά λίγο έξω στις προβλέψεις τους (30 μονάδες περίπου ήταν η διαφορά του Αγοραστού… από τον πρώτο γύρο)!

Δύσκολα θα μπορέσει να βρει κάποιος στίγματα αντιπολιτευτικής κριτικής στον Περιφερειάρχη από την αξιωματική αντιπολίτευση τα τελευταία 4 χρόνια και ακόμη πιο δύσκολα θα βρει κάποιος μια διαφορετική, διακριτή πρόταση σε κάποιο από τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Πραγματικό σιωπητήριο!

Αυτό που θα μπορούσε απλά να ξεχωρίσει κάποιος, δεν είναι τίποτα  άλλο από τον «μύλο» που επικράτησε στην παράταξη ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, όταν τον Δεκέμβριο του 2020 συζητήθηκαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο τα έργα της Μεσοχώρας και του Αχελώου, με τους Περιφερειακούς συμβούλους του ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν την πρόταση Αγοραστού και εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ (της ίδιας παράταξης) να ψηφίζουν διαφορετικά!

Το αναφέρω αυτό για να δείξω πόσο πολιτικά διάτρητες μπορούν να αποδειχθούν «συνεργασίες» που δεν παίρνουν υπόψη τους σημαντικές διαφοροποιήσεις σε κεντρικά θέματα και καθοδηγούνται απλά, από προσωπικά συμφέροντα, επιδιώξεις μικρομηχανισμών και εσφαλμένη ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας.

Το μόνο κέρδος από την κοινή κάθοδο ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της Περιφέρειας το 2019, ήταν αφενός η συγκάλυψη της αυτοδιοικητικής αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ (τι ποσοστό άραγε να έπαιρνε υποψήφιος μόνο του ΣΥΡΙΖΑ;) και αφετέρου η ενίσχυση της υποψηφιότητας Καλογιάννη στο Δήμο Λαρισαίων ( είχε λόγο να μιλάει για «Συμπαράταξη»).

Και στις δύο περιπτώσεις το «κέρδος» τοποθετείται στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το ΠΑΣΟΚ μετρά μόνο απώλειες:

• Πολιτική αναξιοπιστία (όταν μιλάς για αυτόνομη πορεία και ξαφνικά κάνεις τέτοιου τύπου συμμαχίες)
• Χρέωση μιας μεγάλης ήττας στην Περιφέρεια γιατί ο υποψήφιος θεωρήθηκε ΠΑΣΟΚ

(όπως έλεγε παλιό στέλεχός του, στην Περιφέρεια έχασε το ΠΑΣΟΚ και στο Δήμο κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ)

• Αδυναμία λειτουργίας περιφερειακής ομάδας άρα και αδυναμία παρέμβασης (δεν οφείλεται μόνο σε αυτό)
• Αδυναμία προετοιμασίας αυτοδιοικητικών στελεχών που στις επόμενες ( αυτές του Οκτωβρίου) εκλογές, θα μπορούσαν να πάρουν πολιτικές πρωτοβουλίες

Αυτά σκέφτομαι και πραγματικά απορώ με την κυνικότητα που κάποιοι – έτσι φαίνεται- θέλουν να επαναλάβουν το «έγκλημα» και στις ερχόμενες εκλογές.

Αν μάλιστα οι διεργασίες που αποκαλύπτονται έχουν πραγματική βάση (τρίτα πρόσωπα, εμπλοκή Δημάρχων, συμφωνίες “μεγαλοστελεχών” κ.τ.λ.) θα βρεθούμε μπροστά σε πραγματικό πολιτικό ευνουχισμό και μάλιστα σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ικανό να ανακάμψει!

Συνεχίζεται….

Βασίλης Ραούλης