Δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας

Είναι αλήθεια ότι δύο τραγικά περιστατικά που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό ανέδειξαν παθογένειες που μαστίζουν το ελληνικό κράτος από τις πρώτες στιγμές της γέννησής του. Αναφέρομαι φυσικά στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και στην δολοφονία του Μιχάλη από τους Κροάτες νεοναζί οπαδούς.

Τα δύο περιστατικά ήταν τρανή απόδειξη της μακροχρόνιας δυσλειτουργίας της κρατικής μηχανής και σαφέστατα σημάδια ενός κράτους που δυσκολεύεται να  επιτύχει τον σκοπό της δημιουργίας του, ο οποίος κατά τον  Hobbes είναι η προστασία του πολίτη του.

Πέρα όμως από την αδυναμία της κρατικής μηχανής, πρέπει κάποιος να εστιάσει και στην προσωπική ευθύνη, στην ικανότητα του ατόμου να εκτελέσει το καθήκον που ο εργοδότης του του ανέθεσε. Αναφέρω τη λέξη εργοδότης καθώς δεν εστιάζω μόνο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι ένα λάθος που ξεκινά από τα μαθητικά χρόνια και την παντελή αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας για τον επαγγελματικό προσανατολισμό των μαθητών της. Ζούμε σε μια χώρα που πολλοί λίγοι ακολουθούν το επάγγελμα που πραγματικά θέλουν, και ακόμη λιγότεροι κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Ας μην ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών δεν έχει επαρκή ενημέρωση για τα επαγγελματικά λύκεια,τα οποία δεν είναι ελκυστικά ούτως ή άλλως καθώς αδικούνται από έναν φαύλο κύκλο που έχουμε δημιουργήσει γύρω από τη λειτουργία τους. Η επιλογή μιας «τέχνης» αποτελεί τις περισσότερες φορές λύση ανάγκης για αδύναμους μαθητές, ενώ η λύση στον βιοπορισμό είναι τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός.

Οι περισσότεροι μαθητές οδηγούνται στα Γενικά Λύκεια όπου μετά από επίπονα φροντιστήρια και ώρες ημερησίων ξεπερνούν κατά πολύ σε διάρκεια αυτές όλων  των  χωρών του δυτικού κόσμου, δίνουν εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Το πλέον παράδοξο, οι περισσότεροι αποφασίζουν για το αντικείμενο των σπουδών τους αφού έχουν βγει οι βαθμοί τους. Τα κριτήρια τους ποικίλουν, πρώτα απ’ όλα ο βαθμός, η πόλη, η επιλογή του κολλητού, οι συγγενείς , το κόστος, και τελευταίο έρχεται το πιο σημαντικό, η προτίμηση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο.

Δημιουργούμε δηλαδή μια κοινωνία όπου ένα μεγάλο της κομμάτι κάνει εν τέλει μια δουλειά που δεν του αρέσει, δεν το εκφράζει. Συνεπώς, δεν την κάνει καλά. Μία από τις τραγωδίες μας σαν κράτος είναι και αυτήν λοιπόν. Ότι οι άνθρωποι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Η εξήγηση μπορεί να είναι ότι την κάνουν με το ζόρι. Επειδή δεν τους ακούσαμε στην εφηβεία τους.

Ο Ηρακλής Γερογιώκας είναι εκπαιδευτικός, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Λάρισας με την παράταξη “Η Λάρισα που μας αξίζει” και Συντονιστής της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης της Νέας Δημοκρατίας