Θα δούμε ποτέ μια «καθαρή» Λάρισα;

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης 

ΣΤΗΝ έρευνα της κοινής γνώμης που δημοσίευσε η εφημερίδα «Ελευθερία» τον περασμένο Αύγουστο, οι Λαρισαίοι αξιολόγησαν ως μείζονα προβλήματα της πόλης την καθαριότητα, το κυκλοφοριακό και την έλλειψη χώρων στάθμευσης. Είναι τα προβλήματα που θα κληθεί να διαχειριστεί η νέα δημοτική αρχή και από τα οποία εν πολλοίς θα κριθεί. Απ’ αυτά άλλωστε, κρίθηκε και η απερχόμενη δημοτική αρχή.

ΦΕΡΝΩ στο μυαλό μου μία συνέντευξη του απερχόμενου δημάρχου στον τηλεοπτικό σταθμό TRT κατά την προεκλογική περίοδο. Είχε ερωτηθεί για την καθαριότητα και απάντησε με χαμόγελο απορίας: «όποιος θεωρεί ότι η Λάρισα δεν είναι καθαρή πόλη, προφανώς δεν έχει επισκεφθεί άλλες πόλεις». Αλλά, σίγουρα, είναι απίθανο όσοι απάντησαν στην έρευνα κοινής γνώμης που δημοσίευσε η «Ελευθερία», να μην είχαν επισκεφθεί άλλη πόλη… Οπότε; Οπότε το συμπέρασμα είναι πως όταν αδιαφορείς για τη γνώμη των πολιτών, παθαίνεις αυτό που έπαθε ο κ. Καλογιάννης. Χάνεις με πάταγο τις εκλογές…

ΕΙΝΑΙ καθαρή πόλη η Λάρισα; Περιττεύει η δική μου γνώμη, όταν η γνώμη των πολλών αναδεικνύεται από τις δημοσκοπήσεις. Είναι λιγότερο βρώμικη από τις άλλες πόλεις, όπως υπονόησε η απάντηση του δημάρχου; Αδιάφορο…. Ισότητα στη βρωμιά δεν υπάρχει… Κι αν υπάρχει «βρωμόμετρο», όποιο αποτέλεσμα κι αν παράξει δεν είναι παρηγορητικό…

ΑΣ αρκεστούμε λοιπόν, στην αξιολόγηση των Λαρισαίων και ας παραδεχτούμε ότι η νέα Δημοτική Αρχή παραλαμβάνει μία βρώμικη (κι αν θέλετε να το κάνω πιο εύηχο, μια «μη καθαρή») πόλη. Αυτό θα είναι το βασικό της στοίχημα: να την δει ο πολίτης πιο καθαρή. Προσοχή: ο πολίτης! Όχι ο δήμαρχος. Και φυσικά, όχι συγκριτικά με άλλες πόλεις…

ΣΤΗΝ διαμόρφωση της εικόνας μιας καθαρής πόλης συμμετέχουν πολλοί: α) η δημοτική αρχή πρωτίστως και το πόσο ψηλά βάζει τον πήχη της καθαριότητας β) οι δημοτικές υπηρεσίες και το πως εννοούν (ή πως εντέλλονται να εννοήσουν) το καθήκον τους γ) η ίδια η κοινωνία που αποτελείται από νοικοκυραίους (με ό,τι σημαίνει αυτό), από νοικοκυραίους εντός εισαγωγικών που σουτάρουν από τον πέμπτο όροφο σακούλες σκουπιδιών, από μπαχαλάκηδες που καίνε κάδους ή ζωγραφίζουν όποιον τοίχο βρουν φρεσκοβαμμένο δ) η δομή και η λειτουργία της πόλης: οι στενοί δρόμοι, το κυκλοφοριακό, το διπλοπαρκάρισμα, ο μεγάλος αριθμός πεζοδρόμων με επιχειρήσεις εστίασης που παράγουν απίστευτα μεγάλο όγκο σκουπιδιών. Και άλλα…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: χρειάζεται συλλογική προσπάθεια για να δούμε την πόλη καθαρή. Αλλά το έναυσμα για την προσπάθεια αυτή οφείλει να το δίδει κάθε φορά και με κάθε ευκαιρία η δημοτική αρχή. Αυτή στο τέλος της ημέρας είναι υπόλογη για το πόσο καθαρή είναι η πόλη και (δικαίως) αυτή «πληρώνει τη νύφη» αν το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες του πολίτη.

Η ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗ δημοτική αρχή ιδίως μετά την ήττα της στις εκλογές του Οκτωβρίου έχει εγκαταλείψει την πόλη στην τύχη της. Δεν είναι προσωπική άποψη. Είναι το άθροισμα των απόψεων των κατοίκων των συνοικιών. Ιδίως εκείνον που πλήρωσαν την μανία του Daniel. Οι ίδιοι πάντως, επιμένουν ότι δεν είναι φαινόμενο που συναρτάται με τις εκλογές. Ποτέ δεν δόθηκε από την απερχόμενη δημοτική αρχή βαρύτητα στην καθαριότητα των συνοικιών.

Η ΓΕΝΙΚΗ εικόνα; Άπλυτοι κάδοι, ξέχειλοι από σκουπίδια, μισοκατεστραμμένοι, με τις μύγες να έχουν στήσει χορό πάνω τους. Τα ίδια και στο κέντρο, όπου τις ημέρες με ηλιοφάνεια και καλές θερμοκρασίες (περίπου εννέα με δέκα μήνες το χρόνο) οι επιχειρήσεις εστίασης φιλοξενούν χιλιάδες κόσμου που καταναλώνοντας καφέδες, αναψυκτικά, ποτά, μεζέδες, φαγητά παράγουν τόνους σκουπιδιών. Επιχειρήστε μια βόλτα Παρασκευή ή Σάββατο από την οδό Πανός και μετρήστε πόσα κουτιά «Φρεσκούλης» χάσκουν στο χείλος των κάδων και θα αντιληφθείτε ποια είναι η κατάσταση… Επιχειρείστε την ίδια βόλτα στη Ρούσβελτ και μετρήστε τα διπλωμένα χαρτόνια από τις παραλαβές των εταιριών ένδυσης, που στοιβάζονται ανάμεσα ή δίπλα στους κάδους… Ακόμη χειρότερα: δείτε σε ορισμένες στάσεις λεωφορείων από πότε παραμένουν αγέρωχες οι αφίσες πολιτικών που μας καλούν να τους ψηφίσουμε, ενώ στο μεταξύ έχουν τερματίσει την θητεία τους πριν από πολλά χρόνια…

Ο ΑΣΤΙΚΟΣ μύθος θέλει τους δημάρχους με «αριστερό πρόσημο» να μην θέλουν να πιέσουν τους υπαλλήλους καθαριότητας, καθότι «φιλεργατικοί» μέχρις υποταγής. Αλλά – φευ! –  δεν χρειάζεται πίεση για να κάνει κανείς καλά τη δουλειά του. Χρειάζονται καθαρές σχέσεις… Θα τις επιχειρήσει άραγε η νέα δημοτική αρχή;

ΣΤΗΝ διαμόρφωση της γενικής εικόνας μιας πόλης συμβαίνει ενίοτε να «χρεώνεται» στην καθαριότητα και η ασχήμια. Μία γωνία άσχημη με ένα ετοιμόρροπο ή εγκαταλελειμμένο κτίριο και τοίχους βαμμένους με σπρέι ή με χιλιάδες αφίσες κολλημένες επάνω του, δεν πρόκειται να δώσει αίσθηση καθαριότητας, όσες φορές και να σκουπιστεί ή πλυθεί ο δρόμος στον οποίο βρίσκεται… Δείτε το κτίριο ακριβώς απέναντι από το Αρχαίο Θέατρο. Αυτό που θα γκρέμιζε η απερχόμενη δημοτική αρχή, από την αρχή της θητείας της –  πριν από εννέα χρόνια και τελικά ζει και βασιλεύει παρά τις καμιά δεκαριά εξαγγελίες του γκρεμίσματος… Βρωμιά  και δυσωδία… Ντροπή για την αισθητική του χώρου…

 ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτή την πόλη παραλαμβάνει η νέα δημοτική αρχή… Θα χρειαστεί να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια ώστε να δούμε μετρήσιμα αποτελέσματα… Το αν θα τα καταφέρει θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός για να το μάθουμε…