Πώς μια νεαρή Λαρισαία κατάφερε να φτάσει στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Νότιας Κορέας (φωτό)

Δεν είναι λίγοι οι αθλητές που τιμούν τη χώρα μας σε διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις, σε πολλά διαφορετικά αθλήματα και κατηγορίες. Μια νεαρή από την πόλη της Λάρισας ωστόσο το κάνει αυτό εξασκώντας ένα αρκετά ασυνήθιστο, ή τουλάχιστον όχι και τόσο διαδεδομένο για τα ελληνικά δεδομένα, άθλημα.

Ο λόγος για τη Λαρισαία Θεοπίστη Γεωργιάδου που, με βάση τις βαθμολογίες της σε ευρωπαϊκές κατατάξεις, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο άθλημα του αλπικού σκι, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων-Νεανίδων του 2024, που διεξάγονται στην πόλη Gangwon της Νότιας Κορέας. Η Θεοπίστη μίλησε στο onlarissa.gr για την αγάπη για το άθλημα, τους Ολυμπιακούς αλλά και τις πανελλήνιες, καθώς τα συνδυάσει όλα την ίδια χρονιά και μάλιστα με επιυχία.

Συνέντευξη στη Ζωή Μπουρουτζή

«Το σκι είναι ένα άθλημα το οποίο στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, γίνεται μόνο τον χειμώνα και αν έχουμε καλές συνθήκες, όσον αφορά το χιόνι και τον καιρό. Εμείς που μένουμε στη Λάρισα, επειδή δεν έχουμε δικό μας βουνό, ο Κίσσαβος δηλαδή δεν έχει χιονοδρομικό, πηγαίνουμε σε βουνά εδώ γύρω κι επειδή βρισκόμαστε στο κέντρο της Ελλάδας, μπορούμε να πάμε οπουδήποτε χωρίς να κάνουμε μεγάλη διαδρομή», μου εξηγεί η Θεοπίστη. «Είναι ένα πολύ ωραίο άθλημα για μένα που μεγάλωσα με αυτό, αν και από μικρή ασχολήθηκα και με πολλά άλλα. Ξεκίνησα το σκι στην πέμπτη δημοτικού κι επειδή είχα καλές επιδόσεις το συνέχισα και βρίσκομαι τώρα σε αυτό το επίπεδο. Η πρώτη μου προπονήτρια ήταν η Αποστολία Μπαλά κι έτσι ανέβηκα κατηγορία, πήγα στην αγωνιστική και το συνέχισα».

Της ζητώ στη συνέχεια να μου εξηγήσει τη διαδικασία των προπονήσεων: «Στην ομάδα που είμαι, τον ΕΟΣ Λαρισας, ξυπνάμε 5-5:30 το πρωί κυρίως τα σαββατοκύριακα, συγκεντρωνομαστε σε έναν χώρο του Ορειβατικού Συλλόγου κι έπειτα μας μεταφέρουν μαζί με τους προπονητές σε βανάκια στο αντίστοιχο χιονοδρομικό που έχει κανονιστεί. Χωριζόμαστε σε μικρά γκρουπ. Ορισμένοι στήνουν τη διαδρομή, δηλαδή βοηθούν τους προπονητές να τη φτιάξουμε όπως θέλουν οι ίδιοι κουβαλώντας τα πράγματα και οι υπόλοιποι κάνουν αναγνώρισή της, δηλαδή “πατούν” την πίστα, έτσι ώστε να είναι καλό το χιόνι και βλέπουν πώς είναι οι συνδυασμοί. Έπειτα συνεχίζεται η προπόνηση και, αφού τελειώσει, αλλάζουν τα γκρουπ και αυτοί που έκαναν την αναγνώριση, δηλαδή αυτοί που πάτησαν την πίστα, ξεστήνουν και οι υπόλοιποι κάνουν ελεύθερο, δηλαδή μία ή δύο διαδρομές παραπάνω, δουλεύοντας έτσι την τεχνική τους».

«Αν η Λάρισα είχε χιονοδρομικό στον Κίσσαβο σίγουρα θα ήταν πολύ πιο εύκολο, αλλά τουλάχιστον έχουμε πολλά άλλα χιονοδρομικά κοντά μας. Το Πήλιο για παράδειγμα είναι περίπου 45 λεπτά και μας βολεύει να πηγαίνουμε τις περισσότερες φορές εκεί. Όμως και ο Παρνασσός έχει πολύ καλές πίστες για αγωνιστικό σκι, οπότε η μεταφορά σε γύρω βουνά είναι σχετικά εύκολη». Αντίστοιχα το καλοκαίρι οι προπονήσεις γίνονται σε πίστες του εξωτερικού , κυρίως της Αυστρίας. «Το μόνο δύσκολο είναι ότι κάθε Σάββατο και Κυριακή ξυπνάμε παρά πολύ νωρίς, που σημαίνει ότι την προηγούμενη μέρα πρέπει να έχουμε κοιμηθεί από νωρίς, για να είμαστε ξεκούραστοι και να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην προπόνηση», αναφέρει.

Και πώς προέκυψαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες Νέων; «Μας είχαν πάρει στις αρχές της χρονιάς από την Ελληνική Ομοσπονδία Χειμερινών Αθλημάτων και μας είπαν ότι είμαι υποψήφια.», εξηγεί. «Σε περίπτωση όμως που με περνούσε μια άλλη κοπέλα στις βαθμολογίες δεν θα πήγαινα. Έτσι πήγα στον πρώτο αγώνα φέτος στη Λιθουανία, γιατί έπρεπε να δω πώς είναι οι συνθήκες, επειδή ήταν κλειστή πίστα με πάγο, όπως θα είναι και στη Νότια Κορέα, οπότε έπρεπε να προσαρμοστώ, γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε αυτές τις συνθήκες. Οι κλειστές πίστες θέλουν πολλή τεχνική και δύναμη στα πόδια για να μπορέσεις να κρατηθείς στην πίστα. Πήγα σε μια αποστολή εκεί για μία εβδομάδα κι έπειτα πήγα σε μια δεύτερη αποστολή ξανά στη Λιθουανία, έκανα πολύ καλές βαθμολογίες και κατάφερα να προκριθώ».

«Συγκινήθηκα παρά πολύ γιατί είναι μεγάλη τιμή να τρέχω με το εθνόσημο στους αγώνες για το άθλημα που αγαπώ», μου λέει ύστερα, όταν τη ρωτάω πώς ένιωσε για αυτή την τόσο μεγάλη πρόκριση. «Νιώθω πάρα πολύ χαρούμενη και περήφανη για τον εαυτό μου, γιατί φέτος είμαι τρίτη λυκείου και δεν μπορώ να κυνηγήσω το άθλημα όπως θέλω. Από εκεί και πέρα είμαι αρκετά αγχωμένη, πρώτον γιατί δεν έχω φύγει τόσο μακριά από τη χώρα μου και δεύτερον για το αποτέλεσμα που θέλω να έχω που, επειδή δεν έχω κάνει πάρα πολλή προπόνηση, δεν θα είναι προφανώς αυτό που θα ήθελα. Θα προσπαθήσω όμως να έχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Εκπλήσσομαι όταν ακούω ότι ταυτόχρονα με τους Ολυμπιακούς, παλεύει και για τις Πανελλήνιες, με στόχο την κτηνιατρική, καθώς θέλει να ακολουθήσει τα βήματα του μπαμπά της, σε έναν αγώνα που για πολύ κόσμο δεν διαφέρει και τόσο σε επίπεδο δυσκολίας και κούρασης από μια μεγάλη παγκόσμια διοργάνωση: «έχω προετοιμαστεί κατάλληλα μέχρις στιγμής, γιατί όσα μαθήματα πρόκειται να χάσω, τα καλύπτω μέσα στις γιορτές», μου λεει. «Καλώς ή κακώς πιέζομαι παραπάνω, όμως έχω βάλει έναν στόχο όσον αφορά τη Νότια Κορέα κι έναν όσον αφορά τις πανελλήνιες, θέλω να τους πετύχω και τους δύο, οπότε προσπαθώ και για τους δύο ταυτόχρονα».

Τη ρωτάω στη συνέχεια τι έχει θυσιάσει για να το καταφέρει όλο αυτό. «Πάρα πολλά πράγματα», μου απαντά, «γιατί τόσα χρόνια που κάνω σκι, αντί να βγαίνω το Σάββατο το βράδυ για να βλέπω τους φίλους και τις φίλες μου, εγώ ανέβαινα στο βουνό, έκανα προπονήσεις, κουραζόμουν, διαβάζοντας ταυτόχρονα τα μαθήματα εκεί. Γενικά έχω στερηθεί πολλά, όμως πιστεύω ότι άξιζαν, γιατί θεωρώ ότι κάθε αθλητής θα ήθελε να πάει στις Ολυμπιακούς για το δικό του άθλημα. Δεν το θεωρώ όμως αγγαρεία».

Και τι χρειάζεται να έχει κανείς για να πετύχει σε αυτό το άθλημα, αναρωτιέμαι για το τέλος. «Σίγουρα θα πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση, γιατί στο σκι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για κανένα αποτέλεσμα. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που επηρεάζουν ένα άτομο στον αγώνα. Από εκεί και πέρα πρέπει να έχει κανείς ευγενή άμιλλα, δεν είναι ωραίο να είναι ανταγωνιστικός με την κακή έννοια και να είναι αξιοπρεπής».

Φυσικά, θυσίες έχει κάνει μαζί με την ίδια την αθλήτρια και η οικογένειά της, η οποία ακολουθεί σε κάθε μετακίνηση προς τα βουνά τη μεγαλύτερη κόρη. Οι γονείς της, ο κ. Θωμάς και η κ. Βάσω, θέλησαν να εμπνεύσουν και στα τρία τους παιδιά την αγάπη για τον αθλητισμό πάνω από όλα ως απόρροια της αγάπης τους για τη φύση. «Θεωρήσαμε ότι το μοναδικό “όπλο” απέναντι στην κοινωνία που εξελίσσεται με αυτό τον τρόπο είναι ο αθλητισμός. Εμείς όσο μπορούσαμε τα στρέψαμε προς τα εκεί, θεωρώντας προτιμότερο να κάνουν κάτι που να τα ευχαριστεί και να είναι λάτρεις της φύσης», μου λέει η μητέρα της.

«Απαιτεί θυσία από την πλευρά της οικογένειας. Να κάνουμε δύο, τρεις ώρες διαδρομή με το πούλμαν, να είμαστε στο βουνό πριν ανοίξουν οι πίστες και να γυρίζουμε πίσω την ίδια μέρα. Και βέβαια οι υποχρεώσεις συνεχίζονται. Όλα γίνονται όμως για τα παιδιά, για να είναι ευτυχισμένα, να προοδεύουν και να γίνουν άνθρωποι άξιοι για την κοινωνία. Είπα πολλές φορές δεν αντέχω, δεν θα πάω το άλλο Σάββατο, όταν όμως έφτανε η στιγμή έλεγα κάνω υπομονή για τα παιδιά, γιατί και ο άνδρας μου κάνει ένα ελεύθερο επάγγελμα, δεν μπορούσε πάντα να το ακολουθήσει. Έπρεπε εγώ να θυσιάσω σαν μαμά αλλά πράγματα, που με χαρά τα θυσίαζα. Όταν βλέπεις τα παιδιά να είναι καλά, είσαι κι εσύ καλά», μου αναφέρει πριν τελειώσει η συζήτησή μας και καταλαβαίνω γιατί η κόρη της έχει φτάσει στο επίπεδο αυτό. Όλα οφείλονται στις βάσεις που θέτει η οικογένεια από νωρίς και στις αξίες που εμπνέει στα παιδιά καθώς αυτά μεγαλώνουν. Κι είναι πολύ αξιόλογο το γεγονός ότι τη Θεοπίστη ακολουθούν οι δύο αδελφές της, Μαρία και Δήμητρα Γεωργιάδου, που «κατεβαίνουν» δυναμικά και εκείνες τις χιονισμένες πλαγιές και πίστες του σκί, διεκδικώντας τους υψηλούς στόχους που έχει θέσει η μεγάλη τους αδερφή με τον Ε.Ο.Σ Λάρισας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε αριθμό ελληνική αποστολή που έχει λάβει μέρος σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων στην ιστορία του θεσμού και αποτελεί μια σημαντική επιτυχία για την ΕΟΧΑ και την Ελληνική Χιονοδρομία γενικότερα.

Αναλυτικότερα η σύνθεση της αποστολής Ελληνικής Χιονοδρομίας από την ΕΟΧΑ:

Αλπικά: Βουγιούκας Απόστολος, Γεωργιάδου Θεοπίστη
Δίαθλο: Τσιάρκα Μαρία Δήμητρα, Βάικου Αικατερίνη, Τσιάτσιου Λυδία, Ροσενλής Βασίλειος, Αναστασιάδης Ιωάννης. Προδρομίδης Αντώνιος
Δρ. Αντοχής: Αθανασίου Ευάγγελος, Γεωργάκης Ιωάννης, Ρόζα Χριστίνα, Τσιάρκα Γεωργία
Ελεύθερο Σκι: Σταφυλλίδου Όλγα
Χιονοσανίδα: Ζωγράφου Μαργαρίτα

Ευχόμαστε στις αθλήτριες από τη Λάρισα, αλλά και σε όλη την Ελληνική αποστολή να έχουν πάντα επιτυχίες σε ό,τι κι αν κάνουν στον χώρο του αθλητισμού και έξω από αυτόν.