Ανέβασε την Ελλάδα ψηλά ο Λαρισαίος μαχητής Τάσος Κουρδής – Συγκλονίζει η ιστορία του – Το πόδι που έχασε και η ζωή που κέρδισε (φωτο)

Η αφρόκρεμα των Ελλήνων αθλητών στίβου ΑμεΑ συμμετέχει στο 15th Fazza International Para Athletics Championships που άνοιξε τις πύλες του την περασμένη Τρίτη στο Ντουμπάι και μεταξύ αυτών βρίσκεται και o σπουδαίος Λαρισαίος αθλητής και δημοτικός σύμβουλος με τη «Λάρισα που μας αξίζει» του Θ. Μαμάκου, Τάσος Κουρδής, ο οποίος κατάφερε παλικαρίσια να κερδίσει στο άθλημα του μήκους Τ64 κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο και κάνοντας άλμα στα 6,11μ. στην 6η και τελευταία του προσπάθεια. Μάλιστα ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να ξεπεράσει τα έξι μέτρα. Πήδηξε 6.11μ έχοντας κατά σειρά άλματα δύο άκυρα άλματα για να συνεχίσει με 6.03 – 5.80 – Χ – 6.11 μέτρα.

Η ιστορία του μαχητή Τάσου Κουρδή

Οδηγάς τη μηχανή σου με 60-70 χιλιόμετρα την ώρα. Μια στιγμή αφηρημάδας είναι αρκετή για να νιώσεις το σώμα σου να βρίσκει το στηθαίο που χωρίζει το δρόμο στη μέση. Μετά από 200-300 μέτρα συνειδητοποιείς πως ούτε η μηχανή ούτε εσύ έχετε την παραμικρή γρατζουνιά. Όλα μοιάζουν να έχουν πάει καλά, μέχρι που αναφωνείς: «Πού πήγε το πόδι μου;». Αυτή είναι η απαρχή της ιστορίας του Τάσου Κουρδή, όπως τη διηγήθηκε ο ίδιος και όπως δημοσιεύτηκε στο menshouse.gr. Χωρίς υπερβολές και μελοδραματισμούς και με μια ψυχραιμία και στωικότητα που του ήταν χρήσιμη την περίοδο που αγωνιζόταν για λογαριασμό του Απόλλωνα Λάρισας, ο πρώην τερματοφύλακας και νυν προπονητής εκκολαπτόμενων γκολκίπερ στην ομάδα της Θεσσαλίας δεν μεμψιμοιρεί ούτε γκρινιάζει. Απλά συνεχίζει να ζει, όπως θα έκανε ακόμη κι αν εκείνη τη μέρα δεν έχανε τίποτα.

Το ατύχημα

Όταν αντιλαμβάνεται την έκπληξη των συνομιλητών του σχεδόν τα χάνει. «Τι να σου πω, μπορεί να είμαι χαζός. Κάποιοι με λένε χαζό. Αλλά εγώ πραγματικά δεν νιώθω πως έγινε κάτι πραγματικά σοβαρό. Έχασα ένα πόδι, αλλά είμαι καλά. Αλήθεια σου λέω», σχολιάζει σχεδόν απολογητικά. Σαν να αισθάνεται τύψεις επειδή μας γκρέμισε την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για τη μοίρα των ανθρώπων που έχουν ραντεβού με το αναπάντεχο που αλλάζει τις ζωές τους.

Οι πρώτοι που ίσως αντιλήφθηκαν τον πέρα από τα συνηθισμένα τρόπο σκέψης του ήταν οι διασώστες του. «Τέσσερα παλικάρια από την αεροπορία εδώ στη Θεσσαλία. Βρέθηκαν κοντά μου σε δευτερόλεπτα», όπως λέει. Που τον άκουσαν με απόλυτη ψυχραιμία να ζητά ένα ρούχο για να δέσει το σημείο του τραυματισμού. Πρώτο μέλημα να σταματήσει η αιμορραγία. «Οι γιατροί είπαν πως αυτό μου έσωσε τη ζωή», προσθέτει. «Ευτυχώς δεν λιποθύμησα, θα μπορούσα να έχω πάθει ανακοπή καρδιάς. Μα όταν θέλεις να ζήσεις σκέφτεσαι τα πάντα», συμπληρώνει. Και τι ήταν το επόμενο πράγμα που σκέφτηκε; «Ότι με βοήθησε ο Άγιος Χαράλαμπος. Δεν ξέρω τι πιστεύεις εσύ, μα εγώ είμαι άνθρωπος της θρησκείας. Πηγαίνω τακτικά στο Άγιο Όρος. Στα 500 μέτρα από το σημείο του ατυχήματος είναι η εκκλησία του Αγίου. Με βοήθησε… Φαντάσου τι θα μπορούσα να έχω πάθει. Δεν θα μιλάγαμε τώρα»…

«Ένας ακρωτηριασμός είναι ακρωτηριασμός. Καταλαβαίνω πως δεν είναι μικρό πράγμα. Μα να ξέρεις κάτι. Η ζωή δεν σταματάει ποτέ. Ούτε σε περιμένει»…