Όταν η Οξφόρδη έρθει στον Βόλο…

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ανδρέας Γιουρμετάκης

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης στην Βουλή, για το θέμα της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Διαπίστωσα δυστυχώς, ότι ούτε αυτοί που τα εισηγούνται δεν τολμούν να τα αποκαλέσουν “ιδιωτικά”! Λες και το κέρδος (που, προκειμένου να το αποκτήσει κάποιος, φροντίζει να έχει ευχαριστημένους πελάτες, δηλαδή να παρέχει σωστές υπηρεσίες), είναι κατάρα! Μας τρέλαναν, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Βουλή, αλλά όλο αυτό το χρονικό διάστημα που το θέμα συζητείται δημοσίως ,στη “μη μου άπτου” προσέγγιση: “μη κρατικά” ο ένας, “μη κερδοσκοπικά” ο άλλος, μη τυχόν και κατηγορηθούν ότι ενδίδουν στην μετατροπή των “οίκων του θεού” σε “οίκους εμπορίου”…

ΑΛΛΑ, για μια στιγμή… Τον περασμένο μήνα, χρειάστηκε να μου ζητηθεί να μεσολαβήσω, ώστε η κόρη μιας φίλης να γίνει δεκτή στο σχολείο της Ράπτου… Τηλεφώνησα στον ιδιοκτήτη: “μόνον κατόπιν κληρώσεως και μάλιστα παρουσία δικηγόρου, θα γίνει η επιλογή των μαθητών για τις μόλις επτά κενές θέσεις που απέμειναν”, ήταν η απάντηση που πήρα… Απ’ ότι έμαθα στη συνέχεια, για αυτές τις μόλις επτά θέσεις είχε εκδηλωθεί πολλαπλάσιο ενδιαφέρον!

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ που επιλέγουν τόσο το συγκεκριμένο όσο και τα άλλα ιδιωτικά σχολεία της Λάρισας (Καραβάνα, Μπακογιάννη) για να φοιτήσουν τα παιδιά τους, τα αποκαλούν χωρίς καμία ενοχή “ιδιωτικά”. Ούτε “μη κρατικά”, ούτε “μη κερδοσκοπικά”… Πληρώνουν αδρά, γιατί εκτιμούν το έργο που παράγουν και δεν τρέφουν αυταπάτες… Ξέρουν ότι οι ιδιοκτήτες τους κερδίζουν. Και μάλιστα, ξέρουν ότι κερδίζουν μεγάλα ποσά. Δεν έχουν πρόβλημα όμως με το κέρδος, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι αν οι υπηρεσίες που παρέχουν στα παιδιά τους δικαιολογούν το όποιο κέρδος και αξίζουν τα ακριβά δίδακτρα… Και, για να στριμώχνονται στην ουρά, ώστε να κλείσουν ακόμη και τις τελευταίες κενές θέσεις, προφανώς, θεωρούν ότι αξίζει η οικονομική θυσία που κάνουν για τα παιδιά τους… Ίσως θεωρούν μάλιστα, ότι αξίζει τόσο πολύ αυτή η οικονομική θυσία που πέρσι διαδήλωσαν μόνο και μόνο για να μην κλείσει το σχολείο στο οποίο πληρώνουν δίδακτρα χιλιάδων ευρώ!

ΌΠΩΣ, θεωρεί το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας, ότι αξίζει τον κόπο να καταβάλει το κόστος ιδιαίτερων μαθημάτων σε καθηγητές του Δημοσίου, τα οποία ουδέποτε αποκλήθηκαν “μη κερδοσκοπικά ιδιαίτερα”! Επιπλέον, κανείς από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας δεν διανοήθηκε ποτέ να χαρακτηρίσει τα φροντιστήρια στα οποία φοιτούν μαθητές που έχουν επιλέξει δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο “μη κρατικά φροντιστήρια” η “μη κερδοσκοπικά φροντιστήρια”! Αντιθέτως, αν η φήμη ενός σχολείου ή ενός φροντιστηρίου είναι καλή, αντί οι γονείς να τα καταγγείλουν για κερδοσκοπία, τα επιλέγουν (συχνά και παρακαλώντας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του σχολείου που προανέφερα) να τους βρουν μία θέση, χωρίς να νοιάζονται αν η επιμονή τους να πάνε σ’ αυτό το σχολείο και σ’ αυτό το φροντιστήριο αυξάνει ακόμη περισσότερο τα κέρδη των ιδιοκτητών τους! Αυτονόητα μαθήματα οικονομίας, προσφοράς και ζήτησης…

ΝΑΙ, ΟΜΩΣ, “ακούω” ήδη, τον αντίλογο.. Αλλά, με την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αλλιώς… Και τον “ακούω” αυτόν τον αντίλογο, από ανθρώπους οι οποίοι πριν από μερικά χρόνια, δεν είχαν καμία ένσταση, όταν εν μία νυκτί “βαφτίστηκαν” πανεπιστήμια τα ΤΕΙ, φοιτητές οι σπουδαστές τους και καθηγητές πανεπιστημίου οι διδάσκοντες! Δεν διέγνωσαν καμιά υποβάθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας, δεν είδαν να συμβαίνει κάτι παράλογο! Προφανώς, γιατί είχαν τόσο ψηλά στην εκτίμηση τους τα ΤΕΙ, που όταν κατέληγε σ’ αυτά το παιδί τους μετά τις πανελλήνιες εξετάσεις, δεν έλεγαν θλιμμένοι σε συγγενείς και φίλους “δυστυχώς δεν περάσαμε”…! Και φοβούνται τώρα, οι ίδιοι, μήπως “βαφτιστούν” πανεπιστήμια τα κολέγια και υποβαθμιστεί η τριτοβάθμια των πρώην ΚΑΤΕΕ!

ΘΥΜΑΜΑΙ τις μάχες που δώσαμε οι Λαρισαίοι με τους Βολιώτες πριν από μερικές δεκαετίες, για την έδρα (προσοχή για την έδρα, όχι για τις σχολές) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας… Και σκέφτομαι, ότι τα όσα λέμε τώρα, άλλοι υπέρ και άλλοι κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, δεν έχουν καμία πρακτική αξία… Πρακτική αξία θα αποκτήσουν οι απόψεις μας, θετικές ή αρνητικές, όταν θα αναμετρηθούν με την πραγματικότητα… Αν δηλαδή, ξαφνικά πληροφορηθούμε οι Λαρισαίοι ότι η Οξφόρδη σκέφτεται να ανοίξει παράρτημα στο Βόλο! Στοιχηματίζω τότε, ότι η πρώτη αντίδραση μας, δεν θα είναι να διαδηλώσουμε για το “κακό που βρήκε το Βόλο”, αλλά για το κακό που θα έχει βρει την πόλη μας… Αν και οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που θα διεκδικήσουν θέση στο πρώτο ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν καθημερινά τα 60 χιλιόμετρα που μας χωρίζουν από το Βόλο… Γιατί στοιχηματίζω επίσης, ότι, ξεχνώντας τους αγώνες που έδωσαν κατά της ιδιωτικής παιδείας, αυτοί θα σπεύσουν πρώτοι για να επωφεληθούν…