Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Λάρισας: «Όλα έχουν ένα όριο ή μήπως όχι;»

«Όλα έχουν ένα όριο, ή μήπως όχι; Μάλλον ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν γνωρίζει κανένα όριο προκειμένου να εξυπηρετήσει τα κυβερνητικά σχέδια. Ούτε η διαστρέβλωση της πραγματικότητας ούτε η αυτογελοιοποίηση τον πτοούν. Ούτε ακόμα και η προφανής καταπάτηση κάθε έννοιας καταστατικού και δημοκρατικής λειτουργίας του σωματείου μπορούν να σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά του» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Αγωνιστική Παρέμβαση Εκπαιδευτικών Λάρισας.

Όπως συμπληρώνει: «Αν δεν τους αρέσουν αυτά που ψηφίζουμε στις Γενικές Συνελεύσεις τότε δεν θα μας ξανακάνουν την χάρη να μας παραχωρήσουν εξ αναβολής συνέλευση. Τι κι αν το καταστατικό το προβλέπει ρητά; Έχει παλιώσει και δεν ισχύει όπως παλιά. Λες και τα καταστατικά είναι σαν τα γιαούρτια, με ημερομηνία λήξης. Το δήλωσαν άλλωστε καθαρά -πριν αποχωρήσουν σύσσωμοι (και οι τέσσερις)- πως δεν θα ξαναδούμε συνέλευση. Μέσα σε φωνές και κουτσαβακισμούς τους ξέφευγαν οι προθέσεις τους καθώς δήλωναν πως θα μας συμμορφώσουν.

Κάποτε η συμμόρφωση και αναμόρφωση των “απείθαρχων” απαιτούσε ολόκληρους μηχανισμούς και ξερονήσια. Τώρα αρκούν τέσσερις δακίτες… Βέβαια αυτή η on-steroids-turbo-gti Δεξιά στο σωματείο δεν λειτουργεί εν κενώ. Βασίζεται εδώ και πολύ καιρό στην αδιαφορία και απογοήτευση μερίδας των συναδέλφων. Κάνει τα αδύνατα δυνατά για να απομακρύνει τους συναδέλφους από τις ζωντανές λειτουργίες του σωματείου. Προτιμάει τις αποφάσεις του Δ.Σ. το οποίο θα λειτουργεί σαν “κυβέρνηση” με τους συναδέλφους σε ρόλο ψηφοφόρου και οπαδού. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι μόνο αντίθετο με το καταστατικό, δεν έχει καμιά σχέση με την λειτουργία του σωματείου.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι! Το σωματείο βρίσκεται σε κίνδυνο!

Δεν επιχειρείται μόνο η ποδηγέτησή του, επιχειρούν να το διαλύσουν τελείως. Θέλουν να απομείνει από αυτό ένα κέλυφος κενό περιεχομένου. Μια καρικατούρα σωματείου. Να μην τους το επιτρέψουμε! Με εγκατάλειψη της αδράνειας και με μαζική συμμετοχή στις δημοκρατικές ζωντανές διαδικασίες του σωματείου να φράξουμε τον δρόμο στην απογύμνωσή του από όποια δυνατότητα έκφρασης των συναδέλφων και προστασίας των συμφερόντων τους.»