Θωμάς Παπαλιάγκας: «60 χρόνια ΑΕΛ – Μία πόλη, μια ομάδα, μια ιστορία»

Όποιος δεν έζησε εκείνη την εποχή, εκείνη τη Λάρισα που αυξανόταν ως πόλη, ως περιοχή, ως οικονομία και ανέβαινε στη συνείδηση των Ελλήνων ως αναδυόμενη μεγάλη πόλη, δεν μπορεί να καταλάβει.

Μια εποχή κατά την οποία, πριν την ανασκαφή στο Αρχαίο Θέατρο, η ΑΕΛ ήταν το πιο γνωστό σύμβολο της πόλης. Όπως πιθανώς συμβαίνει και σήμερα ακόμη, παρά την ανάδειξη του Θεάτρου.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το Αλκαζάρ ήταν ο μεγαλύτερος ναός της πόλης. Το άγχος μας να πάει καλά το ματς ήταν το μεγαλύτερο της παιδικής μας ζωής.

Η δεύτερη θέση, οι δύο χαμένοι τελικοί του Κυπέλλου το 1982 και το 1984. Ανάμικτα συναισθήματα. Τόσο κοντά στην απόλυτη ευτυχία του τίτλου και άλλο τόσο μεγάλη η απογοήτευση της τελευταίας ήττας.

Η πρώτη απόλυτη ευτυχία στον τελικό του Κυπέλλου του 1985 στο 4-1 επί του τότε πρωταθλητή ΠΑΟΚ. το πρώτο κύπελλο. Η καταξίωση!

Ήταν 1η Μαΐου του 1988, όταν ο Γιώργος Μητσιμπόνας, με το απίστευτο για σέντερ μπακ ανάποδο βολ-πλανέ, έστειλε σχεδόν 20.000 θεατές σε παροξυσμό. Εμείς, ως παιδιά, δεν είχαμε ανάσα από τις φωνές. Και από περηφάνεια για την ομάδα μας και την πόλη μας.

Αυτή η ομάδα των παιδιών από την Λάρισα και τη Θεσσαλία, που ένιωθαν πόσο μεγάλη τιμή και φλόγα στην καρδιά σημαίνει το άλογο στο στήθος, έσπασε τα δεσμά του αθηνοκεντρισμού και χάραξε το όνομά της στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Της ΑΕΛ και της πόλης μας.

Η Πρωτομαγιά του 1988 αποτελεί σύμβολο για ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο της χώρας και παράδειγμα για ολόκληρη την επαρχία.

Οι μεγάλες πίκρες του υποβιβασμού του 1996 και της ανυπαρξίας που γλύκαναν με την άνοδο, τα μεγάλα αστέρια, την ευρωπαϊκή πορεία και το κύπελλο του 2007 στο Πανθεσσαλικό!

Και τώρα πέσαμε ξανά στα δύσκολα. Είναι όμως η ώρα μας να την ανεβάσουμε εκεί που της αξίζει. Όχι απλώς στην Α’ Εθνική. Αλλά στη Ευρώπη και στους τίτλους.

Γιατί η πόλη αγαπάει την ομάδα της. Και δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχουν σύνδεσμοι άλλων ομάδων στη Λάρισα. Γιατί η ΑΕΛ νοείται μόνο ως μεγάλη ομάδα και όχι ως μικρομεσαία.»