Η Ευρώπη και οι Ευρωεκλογές με τα μάτια ενός 17χρονου, Λαρισαίου μαθητή

Στο πλαίσιο του προγράμματος “Σχολεία – Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”, ένας μαθητής της Γ΄ Λυκείου του 6ου ΓΕΛ που συμμετέχει στο συγκεκριμένο πρόγραμμα έγραψε μία ανοιχτή επιστολή με τις σκέψεις του για την Ευρώπη και τις Ευρωεκλογές.

Δείτε την ανοιχτή επιστολή:

“Αγαπητοί συμπολίτες,

Είμαι μαθητής του 6ου ΓΕΛ της πόλης μας, το οποίο φέτος έχει την τύχη να συμμετέχει στο πρόγραμμα «Σχολεία – Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου». Περιττό, βέβαια, να σας πω ότι με το που ξεκίνησαν οι δράσεις για το εν λόγω πρόγραμμα ήρθα αντιμέτωπος με μια οδυνηρή διαπίστωση: δεν είχα την παραμικρή ιδέα για την Ευρωπαϊκή Ένωση…Πώς λειτουργεί; Πάνω σε τι οικοδομήθηκε; Και γιατί ο «κ. Χ» , τέλος πάντων παίρνει επιχορήγηση από τους Ισπανούς φορολογούμενους για να ρίξει άσφαλτο στον δρόμο μπροστά από το σπίτι του;

Όλα αυτά τα ερωτήματα πολύ καλά καταλαβαίνετε πως με απασχόλησαν ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες. Χρειάστηκε, όμως, κάτι παραπάνω από μία απλή ενημέρωση για να απαντηθούν. Έπρεπε να ψάξω βαθύτερα… Ευτυχώς για μένα, τυχαίνει να ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που θέλουν να βλέπουν στο ευρωπαϊκό πνεύμα μια κάποια ενότητα, μια κοινή πνευματική παράδοση. Θα μου πείτε, βέβαια, πως η θέση μου δεν είναι καθόλου πρωτότυπη και ότι είναι μάλιστα η επικρατούσα.

Όλοι οι λαοί οι οποίοι συναποτελούν αυτό που σήμερα ονομάζεται Ευρώπη μοιράζονται απίστευτα περισσότερα απ’ όσα μπορούμε να φανταστούμε, από λέξεις, γεύσεις και μουσικά ιδιώματα έως μία ακατάσχετη μανία για σφαγές στην οποία δεν επιθυμώ να επεκταθώ. Μα, πάνω απ΄όλα, αυτό που θέλω εγώ να βλέπω στην Ευρώπη και που νομίζω ότι τη χαρακτηρίζει περισσότερο θα πρέπει να το ψάξουμε πολύ πίσω στο παρελθόν της: στις ομηρικές της ρίζες, στο πνεύμα του Οδυσσέα του πρωτοπόρου, του ουδέποτε εφησυχαζόμενου, του αιωνίως υπερβατικού. Επομένως, Ευρώπη είναι αυτό που πάντα ξεπερνάει τον εαυτό του.

Όλες αυτές οι φλυαρίες με τις οποίες σας ταλαιπωρώ, βέβαια, δεν ανήκουν μονάχα στο κεφάλι μερικών φαντασμένων κουλτουριάρηδων που «τίλλουν την κόμην επί σκωληκόβροτων τόμων». Είναι η πραγματικότητα που ζούμε και γνωρίζουμε. Είναι η παρακαταθήκη που μας διακρίνει και την οποία οφείλουμε να διατηρήσουμε και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι πάρα πολύ θετικό, που μας επιτρέπει να κινηθούμε ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση.

Ας μη γελιόμαστε, όμως. Οι καιροί μας είναι χαλεποί. Όλοι κηρύττουν μεγαλοφώνως την κοντόφθαλμη αλήθεια τους χωρίς να θέλουν να ακούσουν τον διπλανό τους. Εύκολα αντιλαμβάνεστε ότι μία τέτοια δημοκρατία δεν μπορεί να υφίσταται για πολύ δίχως να αρχίσει να παραπαίει επικίνδυνα, κλίνοντας όλο και περισσότερο προς τα νοσηρά της άκρα… Συνεπώς, για να επιστρέψω επιτέλους στο θέμα, ειδικά τα παιδιά της ηλικίας μου που μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο που φαίνεται να μην έχει να μας προσφέρει τίποτα, δεν μπορούμε να καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια βλέποντας τις ζωές μας να καθορίζονται από ανθρώπους που δεν μας αντιπροσωπεύουν. Όσο κι αν η μόδα μας θέλει αδιάφορους και «απολιτίκ», είναι καιρός να καταλάβουμε πως εμείς είμαστε η Ευρώπη. Εμείς είμαστε που αύριο μεθαύριο θα κληθούμε να πλαισιώσουμε αυτό τον θεσμό με τη δράση και το όραμά μας. Αν έχουμε κάποιο όραμα, δηλαδή…

Ο Ντοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους» σπεύδει να υποστηρίξει αυτό το αγνό ευρωπαϊκό πνεύμα έναντι των μηδενιστικών τάσεων της εποχής του. Στις μεγάλες στιγμές του δυτικού κόσμου βλέπει μία αέναη καταδίωξη της ομορφιάς. Εμείς, λοιπόν, θα διαλέξουμε: την Ευρώπη της ομορφιάς ή αυτή της καταστροφής; Το τελευταίο, πάντως, δεν θα το αποφύγουμε ποτέ αν προτιμήσουμε να παραμείνουμε άπραγοι. Γι΄ αυτό σας καλώ όλους να μην αγνοήσετε τις επερχόμενες εκλογές του Ιουνίου. Ελάτε να δώσετε την ψήφο σας με υπευθυνότητα και σωφροσύνη.

Παπαδόντας- Τόλιου Δημήτρης

Μαθητής της Γ΄ Λυκείου του 6ου ΓΕΛ Λάρισας

Junior Ambassador του Προγράμματος «Σχολεία – Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου»

(EPAS)