Η κουτσή δημοκρατία

Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου

Η κουτσή δημοκρατία, με ένα μεγάλο κόμμα και τρία μικρομεσαία, που ζούμε σήμερα και βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις έχει εξήγηση. Η ακροδεξιά επικρατεί σε λαϊκές συνοικίες – προπύργια της δημορκατικής παράταξης. Βλέπουμε δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τις μετακινήσεις ψηφοφόρων στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών. Αντίστοιχα εύκολη είναι η μετάβαση ψηφοφόρων της αριστεράς του Κασσελάκη από και προς την άκρα ή την “ψεκασμένη” δεξιά έχει μία πολύ απλή εξήγηση: το τέλος της πολιτικής όπως την ξέραμε.

Μέχρι τις αρχές 21ου αιώνα κατανοούσαμε τις διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., γιατί είχαμε την πολυτέλεια να τις ψάχνουμε. Γιατί μπορούσαμε να ζήσουμε καλύτερα και πιο άνετα. Και γιατί κάποια πράγματα ήταν δεδομένα και αδιαπραγμάτευτα, όπως η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Η τότε ΕΕ, με δεκατρείς στις δεκαπέντε σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, ασχολούταν με την αύξηση του πλούτου της και την διεύρυνσή της, πρόσφερε στους ευρωπαίους πολίτες ευημερία και προοπτική, με αποκορύφωμα την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε., που υπογράφηκε επί ελληνικής προεδρίας στη Στοά Αττάλου από τον Κώστα Σημίτη. Δεν ασχολήθηκε όμως αρκετά με τη διεύρυνση των δημοκρατικών της θεσμών και την πολιτική της ενοποίηση, με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν φυγόκεντρες ευρωσκεπτικιστικές τάσεις. Τάσεις που ενισχύθηκαν από τη σκληρή οικονομική πολιτική των ευρωπαίων συντηρητικών (Μνημόνια κλπ.).

Έτσι, ο ευρωσκεπτικισμός ενισχύθηκε. Η ανεργία, η λογική της οριακής επιβίωσης μέσω των επιδομάτων, που ξεκίνησε ο Τσίπρας και επαυξάνει ο Μητσοτάκης, η έλλειψη προοπτικής και συνθηκών για την ανάπτυξη φιλοδοξιών κάνει πολλούς πολίτες να πιστεύουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη κατάσταση. Οπότε νιώθουν καλύτερα να ψηφίσουν κόμματα πιο “αντισυστημικά”, αριστερά ή δεξιά. Όποιος φωνάζει περισσότερο πρέπει να ψηφιστεί.

Είναι όμως λύση ένας αρχηγός που πουλάει αυθεντικές επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές; Είναι λύση ένας όμορφος bon-viveur που έπαιξε στα ζάρια τις τύχες της χώρας το 2015 στα Eurogroup;

Είναι λύση ένας, κατά δήλωσή του, εφοπλιστής με αστακοκάραβα που δεν μας καταθέτει το πόθεν έσχες του αλλά μόνο τις διαφορετικές ερωτικές του προτιμήσεις; Ένας που θυμίζει πολύ εντονα αντίληψη και πρακτικές των ρεπουμπλικάνων του Ντόναλντ Τραμπ; Που έχει εγκαθιδρύσει μία υποτιθέμενη “αδιαμεσολάβητη” σχέση μεταξύ αρχηγού και λαού μέσα από μικρά χαριτωμένα βιντεάκια; Είναι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη κόμμα της αριστεράς; Ο Κασσελάκης είναι αριστερός πολιτικός ή τηλεοπτική περσόνα;

Αυτοί όμως προωθούνται από τα συστήματα. Δηλαδή ακριβώς αυτοί που μία εβδομάδα πριν τις εκλογές τρομάζουν τους ψηφοφόρους. Αυτοί που, όταν προβάλλονται ως εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης λίγες μέρες πριν τις εκλογές, δίνουν εξ αντανακλάσεως ένα επιπλέον 10% στη Νέα Δημοκρατία. Είναι οι βολικοί της αντιπολίτευσης. Αλλά μόνο της αντιπολίτευσης. Και βολικοί μόνο για τη Νέα Δημοκρατία. Όχι για τη χώρα.

Η μόνη πιθανότητα στις επόμενες εκλογές να φύγει η Νέα Δημοκρατία είναι να αναδειχθεί στις Ευρωεκλογές σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης ένα κόμμα που να έχει πιθανότητες να νικήσει τη Νέα Δημοκρατία στις εθνικές εκλογές. Και αυτό μπορεί να είναι ένα κόμμα με σοβαρότητα, με πυγμή, με στελέχη, με παράδοση, με ρίζες στην κοινωνία. Ένα κόμμα που δεν θα τρομάξει τον κόσμο όταν θα φαντάζει ως εναλλακτική κυβερνητικη επιλογή λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Που, αντίθετα, θα μπορεί να το εμπιστευθεί ο κόσμος για όλα αυτά. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ.