Βασίλης Ραούλης
Τυφλός οπορτουνισμός και πολιτικό αδιέξοδο…
Όταν η πολιτική υποχωρεί και τα κόμματα μετατρέπονται σε απολίτικους μηχανισμούς ολίγων παραγόντων, είναι λογικό να επικρατούν προσωπικές φιλοδοξίες και στρατηγικές, μικροσυμφέροντα και τακτικισμοί, που αφήνουν παγερά αδιάφορη την κοινωνία.
Έτσι εύκολα το πολιτικό πρόβλημα μετατρέπεται σε πρόβλημα προσώπου στην ηγεσία, ακόμα και όταν αυτοί που φιλοδοξούν να γίνουν «αντ’ αυτού», είναι μέλη της ίδιας ηγετικής ομάδας και δεν διέβλεψαν ποτέ… το πρόβλημα που… ανακαλύπτουν σήμερα, σε μια έκφραση ακραίας υποκρισίας.
Στην ουσία το διακύβευμα για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το πρόσωπο που θα ηγηθεί, αλλά η απάντηση στα υπαρκτά προβλήματα του πολιτικού και στρατηγικού κενού, της οργανωτικής αποδιάρθρωσης, της εξαφάνισης από συνδικαλιστικούς και μαζικούς χώρους, της κυριαρχίας μηχανισμών και προσωπικών πολιτικών, της εμπλοκής των θεσμικών ρόλων που οδηγεί σε υποβάθμιση των όποιων εκλεγμένων οργάνων και της ανάδειξης των βουλευτικών γραφείων σε διαχειριστή και “δυνάστη” των πάντων…
Τα κόμματα που θέλουν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, οφείλουν να εκφράσουν συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες και να πείσουν για την ορθότητα των θέσεων τους.
Το πρώτο απαιτεί πολιτικές διαδικασίες, συζήτηση και πλούσιο διάλογο σε ολόκληρο το κόμμα (και όχι μόνο σε επίπεδο… βαθμοφόρων) και το δεύτερο, οργανωτική ανάπτυξη και στελέχη με λόγο, άποψη και κυρίως σχέση με την κοινωνία. Η απουσία και των δύο αυτών προϋποθέσεων από το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι σημερινή και δεν αφορά μία μόνο “ηγετική” ομάδα. Κρατάει δυστυχώς χρόνια αυτή η κολόνια…
Η μέχρι τώρα συζήτηση, κυρίως σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί περί κομματικών διαδικασιών ούτε λόγος, οδηγεί και πάλι σε μια απολίτικη αντιπαράθεση γύρω από ονοματεπώνυμα και όχι από πολιτικές. Οι “μεν” αντιπαλεύονται τους “δε” γιατί δεν συμφωνούν στην επιλογή του προσώπου…το ίδιο κάνουν και οι “δε” για τους “μεν”, κατασκευάζοντας έτσι τη σύγχρονη εκδοχή του πολιτικού δονκιχωτισμού: Κόμματα που κατασκευάζουν εχθρούς-ανεμόμυλους και στη συνέχεια πορεύονται, κραδαίνοντας λάβαρα για να τους κατανικήσουν! Έτσι δημιουργούν ρόλους στον δημόσιο βίο. Πολεμώντας ανεμόμυλους…
Σήμερα πρέπει:
- Να επικεντρωθεί η κουβέντα όχι στα πρόσωπα αλλά στις πολιτικές, ξεπερνώντας κάθετες συστοιχίσεις και συσχετισμούς, που εξαντλούνται σε μια εσωκομματική πάλη χαρακωμάτων, στο όνομα ανύπαρκτων πολιτικών αντιθέσεων, μέσα από πρακτικές «δημοσίων σχέσεων» και «προβολής», που ουδόλως ενδιαφέρουν την κοινωνία.
- Να απαντηθούν οι “κάθετες συστοιχίσεις” με πραγματική πολιτικοποίηση της όποιας οργάνωσης και των όποιων διαδικασιών της (που αναζητούνται), με ουσιαστική σύνθεση και ενιαία δράση, με συλλογικές διαδικασίες που θα διαμορφώνουν πολιτική, την οποία τα πρόσωπα καλούνται να υλοποιήσουν. Για να έρθει σταδιακά η κοινωνική ανασύνθεση ενός κόμματος, που δεν θα έχει καμία σχέση με … οργάνωση «παραγόντων»
- Να συνειδητοποιήσουν όλοι οι “σωτήρες” πως, αλλαγή προσώπου χωρίς πολιτικό επαναπροσδιορισμό και ριζική αλλαγή στην αντίληψη συγκρότησης ενός σύγχρονου προοδευτικού κόμματος, είναι ένα άδειο πουκάμισο, καταδικασμένο στην απόσυρση…
Βασίλης Ραούλης
Ελάτε στην ομάδα μας στο viber για να ενημερώνεστε πρώτοι για τις σημαντικότερες ειδήσεις