Ξέρεις ποιος είμαι εγώ!

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Πάντοτε, θα μου πείτε, έτσι ήταν. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται… Όταν πέφτει ένας πολιτικός εκπρόσωπος αυτής της λογικής, πολλοί είναι εκείνοι που καυτηριάζουν την υπεροπτική συμπεριφορά, που στηλιτεύουν την απουσία ήθους, την έλλειψη σεμνότητας, ταπεινότητας ή ενσυναίσθησης -ακόμη και στοιχειώδους ευγένειας. Στοιχεία που θα έπρεπε, μαζί με την γνώση και την αποτελεσματικότητα, να αποτελούν “εκ των ων ουκ άνευ”, βασικές προϋποθέσεις για την ανάμιξη με τα κοινά. Στην εποχή, όμως, του “μάζευε κι ας είναι ρόγες”, τα κόμματα θαρρείς πως καταρτίζουν τους συνδυασμούς τους σε…περιόδους εκπτώσεων. Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω… Άλλωστε, καθώς η σύνθεση της βουλής πρέπει να είναι καθρέπτης της κοινωνίας, οι συνδυασμοί των κομμάτων πρέπει να δίνουν αυτή τη δυνατότητα εκπροσώπησης! Και μετά, αν η απαράδεκτη συμπεριφορά καταγραφεί με τρόπο που δεν επιδέχεται διάψευσης, πέφτουμε όλοι, ως συνήθως, από τα σύννεφα!

Ναι, τα κόμματα έχουν ευθύνη για τις επιλογές των προσώπων που συμπεριλαμβάνουν στους συνδυασμούς τους. Ασφαλώς, οφείλουν να είναι πιο αυστηρά στην αξιολόγησή τους. Βεβαίως, πρέπει να έχουν ταχύτερα ανακλαστικά όταν εμφανίζονται συμπεριφορές που δεν συνάδουν με τον αξιακό τους κώδικα.

Οι πολίτες, όμως, η κοινωνία των πολιτών που συγκροτεί το εκλογικό σώμα, όλοι εμείς ως απλοί ψηφοφόροι, είμαστε άμοιροι ευθυνών; Αθώοι του αίματος ή ηθικοί αυτουργοί; Μήπως με την ψήφο μας εμείς οι ίδιοι -που ενώ γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα στην τοπική κοινωνία- ανοίγουμε την πόρτα της βουλής, της περιφέρειας, του δήμου, σε εκείνους που μετά με ευκολία λιθοβολούμε;

Ναι, να δεχθώ ως ελαφρυντικό τα “κονέ” που ο εκπρόσωπος της σχολής “ξέρεις ποιος είμαι εγώ” διαφημίζει ότι διαθέτει με ηγετικά στελέχη του κόμματος, με κορυφαίους υπουργούς και σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες. Πολλοί είναι εκείνοι που θέλουν να ‘‘ακουμπούν’’ σε κάποιον “ισχυρό με άκρες”, που μπορεί να “καθαρίσει” γι’ αυτούς αν χρειαστεί. Όμως, στο τέλος της ημέρας δικαιούμαστε να διαμαρτυρόμαστε για την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού, που με τον δικό μας σταυρό προτίμησης ως ψηφοφόροι επιλέγουμε να μας εκπροσωπήσει; Τελικά, η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα…

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η ενασχόληση με την πολιτική γίνεται όλο και πιο απωθητική για άξιους και καταξιωμένους που θα μπορούσαν να προσφέρουν. Λίγοι τολμούν να μπουν στην αρένα αυτής της πολιτικής, που συχνά δημιουργεί την εντύπωση ότι ο μόνος κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες, που οφείλουν όλοι ανεξαιρέτως να σέβονται! Ότι κάποιοι είναι πιο… ίσοι από άλλους. Έτσι, όμως, πέφτουμε ακόμη πιο χαμηλά στου κακού τη σκάλα. Για να σταματήσει ο κατήφορος, τα κόμματα πρέπει να αποκτήσουν καλύτερα κόσκινα επιλογής των προσώπων που προτείνουν στους πολίτες. Κι οι πολίτες να θυμούνται ότι ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά από την απομάκρυνση από την κάλπη… Ίσως, έτσι, κάτι να αλλάξει.

• Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός