Έτσι «έσβησε» η περιοχή όπου άλλοτε κατέληγαν όλοι οι ξενύχτηδες της Λάρισας – Οι αναμνήσεις που μπήκαν στο χρονοντούλαπο… (φωτό)

Υπάρχει μια περιοχή της Λάρισας που κουβαλά αναμνήσεις πολλών ετών, θύμησες από ξέφρενα βραδιά έπειτα από διασκέδαση στα νυχτερινά κέντρα της οδού Φαρσάλων, της “παραλιακής” όπως έλεγαν πάντα οι Λαρισαίοι γλεντζέδες. Παρέες και παρέες κατέληγαν συχνά εκεί, ώστε να «σβήσουν» τη βραδιά τους με λίγη ακόμα «νύχτα» πριν έρθει το ξημέρωμα. Μια σούπα ή ένα “βρώμικο” για να πάνε για ύπνο… γεμάτοι.

Πρόκειται για την περιοχή γύρω από τον σταθμό του ΟΣΕ, μια περιοχή που όμως έχει πια χάσει την αίγλη και τη ζωντάνια της, μεταμορφωμένη πλέον σε κάτι αγνώριστο, ήσυχο και… αδιάφορο θα έλεγε κανείς.

Θαμώνες καταστημάτων, αλλά και εργαζόμενοι εντός και γύρω από τον σταθμό συμφωνούν στο ότι η νυχτερινή ζωή δεν υπάρχει πλέον όπως παλιότερα και πως η γειτονιά έχει απολέσει ολοκληρωτικά το παλιό της «προσωπείο», αυτό του τελευταίου σταθμού πριν τον ύπνο. Το onlarissa.gr επισκέφθηκε τη γειτονιά και συνομίλησε με όσους -όχι πολλούς είναι η αλήθεια- θυμούνται ακόμη εκείνα τα χρόνια.

Της Ζωής Μπουρουτζή

Ο κ. Ευαγγελόπουλος συχνάζει από παλιά στην περιοχή. Την περιγράφει ως ιδιαίτερα ζωντανή, γεμάτη κινητικότητα, κυρίως τα βράδια. «Ερχόμουν πολύ εδώ, όπου πριν την κρίση γίνονταν όλα. Όλα εδώ ήταν γεμάτα, υπήρχε και ντισκοτέκ, ερχόμασταν με τις μηχανές, διασκεδάζαμε, τρώγαμε τον πατσά, τα σουβλάκια», θυμάται. «Μπορεί από τις 10 το βράδυ μέχρι το πρωί. Με την κρίση έκλεισαν τα πάντα».

Στην κρίση αποδίδουν το φαινόμενο και δύο από τους οδηγούς ταξί που βρίσκονται σταθμευμένα στην πιάτσα, η κ. Σοφία και ο κ. Δημήτρης. «Δεν υπάρχει νύχτα πλέον», εξηγεί ο τελευταίος. «Όλα είναι κύκλος. Αν έχουν δουλειά τα ξενυχτάδικα, θα έχουμε κι εμείς. Έχουμε να το δούμε πολλά χρόνια, μια πενταετία σίγουρα». «Είναι αυτό που λέμε κάθε πέρυσι και καλύτερα».

«Είκοσι χρόνια έχει πέσει πάρα πολύ η κίνηση, εδώ δεν μπορούσες να περάσεις τον δρόμο», συμφωνεί ο κ. Νίκος, οδηγός υπεραστικού ΚΤΕΛ από την Αλβανία, ο οποίος, με άπειρα δρομολόγια στο ενεργητικό του, έχει δει όλα τα “πρόσωπα” της περιοχής να περνούν από μπροστά του.

«Συγκεκριμένες μέρες του έτους οι καταστηματάρχες κλείνουν τα μαγαζιά τους λόγω έλλειψης κίνησης, ιδιαίτερα τη νύχτα ενώ, προηγουμένως, ήταν και μεταμεσονύχτια τα περισσότερα», προσθέτει υπάλληλος γειτονικού περιπτέρου. Και όσο για τα περίπτερα, είναι αλήθεια ότι και τα δύο από τα τρία της πλατείας, που παραμένουν σε λειτουργία, κλείνουν πριν τα μεσάνυχτα.

Υπάρχουν βέβαια και οι αντίθετες απόψεις, που θέλουν την περιοχή να έχει “ηρεμήσει” από μια νυχτερινή ζωή που δεν της έκανε καλό. «Όσα χρόνια έχω εδώ, η νύχτα πράγματι είχε πιο πολλή δουλειά για εμάς και ζωή για την περιοχή», περιγράφει ο κ. Βασίλης, ο οποίος εργάζεται ως υπάλληλος υποδοχής σε ξενοδοχείο κοντά στον σταθμό. «Αλλά όχι καλή, δεν το βλέπω σαν πλεονέκτημα για αυτούς», συνεχίζει. «Αν έμενα εδώ, θα με πείραζε. Είχε κάποια νυχτερινά κέντρα που έκλεισαν, αυτά είχαν δουλειά, αλλά σταμάτησαν». Ο ίδιος θεωρεί ότι η αλλαγή αυτή οφείλεται στην κακή διαχείριση των καταστηματαρχών. «Η νυχτερινή ζωή δεν τελειώνει ποτέ, απλώς αυτοί δεν δούλευαν σωστά τα μαγαζιά. Κάπου αλλού θα μεταφέρθηκε η δουλειά κι ο σταθμός ησύχασε και αυτό είναι καλό πιστεύω και για εμάς, ας μην έχουμε πολλή δουλειά, είναι πιο ήσυχα τα βράδια. Υπάρχουν κάποια εστιατόρια που διανυκτερεύουν, γενικά όμως είναι μια ήσυχη περιοχή. Έχει την κίνησή της τα λεωφορεία, τα τρένα, τους ανθρώπους. Την κίνηση που είχε με τους ανθρώπους την έχει, απλώς τα νυχτερινά καταστήματα έχουν μηδενίσει».

Από την άλλη, η κ. Άννα, που εργάζεται σε γειτονικό αρτοποιείο, κάνει λόγο για υποβάθμιση της γειτονιάς. Εκείνη αποδίδει το φαινόμενο στη μείωση των δρομολογίων των τρένων, κυρίως προς άλλες πόλεις της Θεσσαλίας, γεγονός που μείωσε με τη σειρά του την κίνηση των ταξιδιωτών, ενός γραναζιού σημαντικού και αδιάσπαστου για την κίνηση και τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και της ζωής, τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα.

«Όταν ήρθαμε εδώ είχε πάρα πολλή κίνηση, μετά μειώθηκαν πολύ τα δρομολόγια του ΟΣΕ, άσχετα με τα Τέμπη. Ας πούμε δεν υπάρχουν για τον Βόλο, την Καλαμπάκα. Παλιά έρχονταν τουρίστες, πλέον όμως δεν κατεβαίνουν όπως κατέβαιναν στη Λάρισα. Τώρα, αν κατέβαινες στον σταθμό σαν τουρίστας τι θα έβλεπες; Ένα χάλι! Δεν εχει καθόλου χρώμα, δεν είναι περιποιημένος και είναι η πρώτη εικόνα που βλέπει κάποιος όταν κατεβαίνει από το τρένο».

«Έχει υποβαθμιστεί παρά πολύ η γειτονιά, δεν την προσέχουν καθόλου, είναι παρατημένη», συνεχίζει. «Κάποτε καθάρισαν, αναβαθμίστηκαν λίγο κάποια σημεία, έφτιαξαν κάποια πεζοδρόμια. Από εκεί και πέρα είναι σαν να μην υπάρχει άλλη γειτονιά, αυτό είναι το πρόβλημα. Η περιοχή του τρένου θα έπρεπε να είναι όμορφη, συντηρημένη. Έχουν κλείσει πάρα πολλά μαγαζιά», αναφέρει και μετρά τουλάχιστον τέσσερις γειτονικές επιχειρήσεις που έχουν πάψει να λειτουργούν.

Όποιοι βέβαια κι αν είναι οι λόγοι αυτής της παρακμής (ή για άλλους απλώς αυτής της αλλαγής), το βέβαιο είναι πως η περιοχή που άλλοτε «έσβηνε» την τρέλα, την υπερένταση και τους ξέφρενους ρυθμούς της νύχτας, έχει πια «σβήσει» και η ίδια.

Φωτό: onlarissa.gr