Προαστιακός Λάρισας – Θεσσαλονίκης: Γιατί το άλλοτε τρένο υπόδειγμα πλέον συγκεντρώνει την οργή των επιβατών;

Ο προαστιακός που συνέδεε τη Λάρισα με τη Θεσσαλονίκη, αποτελούσε ένα προσφιλές μέσο μεταφοράς από και προς τη βόρεια Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, οι καταγγελίες και τα παράπονα πέφτουν βροχή. Καθυστερήσεις, χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες και αναξιοπιστία που συχνά – πυκνά βρίσκεται στους τίτλους των μέσων ενημέρωσης. Τι μεσολάβησε; Ο Επιθεωρητής του ΟΣΕ Κεντρικής και Νοτίου Ελλάδας στη Λάρισα κ. Γιώργος Ζήντρος μιλά στο onlarissa.gr και αποκαλύπτει τη χαοτική επόμενη ημέρα μετά την ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου και το «σπάσιμό» του σε διάφορες εταιρείες.

Μία επιλογή που αντί να βελτιώσει τις μεταφορές, φαίνεται πως λειτούργησε αντίστροφα και διόγκωσε τα προβλήματα αντί να τα διορθώσει.

Γιατί λοιπόν τόσες καθυστερήσεις; Γιατί οι πολίτες να καταγγέλλουν ότι κινούνται με τρένα άλλοτε χωρίς κλιματισμό, κι άλλοτε χωρίς τη στοιχειώδη καθαριότητα; Γιατί έχασε την αίγλη και τη συνέπειά του ο προαστιακός της Λάρισας;

«Είναι ξεκάθαρο πως η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ έχει οδηγήσει σε μία αρρωστημένη κατάσταση. Στη Λάρισα τα τρένα «Desiro» που έκαναν τα δρομολόγια του προαστιακού για Θεσσαλονίκη, μεταφέρθηκαν από την νέα ιδιοκτήτρια εταιρεία στην Αθήνα και αντ’ αυτών ήρθαν πίσω καρότσες. Και το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως αυτές τις καρότσες τις νοικιάζει η εταιρεία από τον ΟΣΕ…» εκτιμά ο κ. Ζήντρος, προσθέτοντας ωστόσο πως πάντα σημαίνοντα ρόλο διαδραματίζουν και τα έκτακτα περιστατικά: «προχθές είχαμε την αυτοκτονία ενός ηλικιωμένου και η αστυνομία δεν άφηνε το τρένο να περάσει, πριν από μερικές ημέρες είχαμε μία φωτιά… Καταλαβαίνετε πως αυτά αποτελούν ανωτέρα βία».

Στο επίκεντρο της κριτικής βρίσκεται η εταιρεία η οποία κατά τον έμπειρο σιδηροδρομικό, έπρεπε να είχε από καιρό προμηθευθεί νέο τροχαίο υλικό: «Δείτε τι συμβαίνει… Μας έφεραν αυτά τα «Βέλη» και τα παρουσιάζουν ως κάτι νέο και καινοτόμο. Αυτά τα άσπρα «Βέλη» όμως ήταν τα ίδια που είχα δει το 1995 στην Ιταλία… Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει. Αντί να φέρουν δύο τρένα της προκοπής…»

Ενάμιση χρόνο λοιπόν μετά το φοβερό πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως ο δρόμος προς έναν σύγχρονο σιδηρόδρομο είναι ακόμη μακρύς. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν υπό την επιτήρηση και τον έλεγχο (;) του ίδιου του κράτους…

Α.Ρ.