Παναγιώτης Καλογιάννης: «Στην Αριστερά η σύνθεση πρέπει να είναι το πρωτεύον»

«Ο προσυνεδριακός διάλογος που ανοίχτηκε τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή το Καταστατικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα έπρεπε να εξελίσσεται με άλλους όρους, με προτάσεις και θέσεις, με οργανόγραμμα και σχέδιο» τονίζει ο συντονιστής της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Λάρισας κ. Παναγιώτης Καλογιάννης, ξεκαθαρίζοντας πως «στην Αριστερά η σύνθεση πρέπει να είναι το πρωτεύον».

Αναλυτικά όσα αναφέρει:

«Δυστυχώς όμως η διαρκής και συνεχόμενη εσωστρέφεια έχει οδηγήσει τα στελέχη και τα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας του κόμματος, σε μια κατάσταση συνεχούς εσωκομματικής διαμάχης, απομακρύνοντας τη παράταξη από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και στο πως θα φτάσουμε να λυθούν. Και αυτό πρέπει να σταματήσει. Διότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μονοψήφια ποσοστά, την ώρα μάλιστα που ούτε το ΠΑΣΟΚ δείχνει να έχει κάποια ιδιαίτερη ανάκαμψη αλλά κυρίως την ώρα που η Νέα Δημοκρατία καταρρέει στη συνείδηση των πολιτών. Όλες οι διαδικασίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, τουλάχιστον στο δικό μας κόμμα, λύνονται με τη δύναμη της πλειοψηφίας και κυρίως μέσα από δημοκρατικές διεξόδους. Και αυτή τη δύναμη πλειοψηφίας, το κόμμα μας, ένα κόμμα ενεργών μελών την έδωσε δύο συνεχόμενες φορές, με εσωκομματικές κάλπες από τη βάση, με διεύρυνση στη κοινωνία, εκλέγοντας δύο Προέδρους για να ηγηθούν της παραπάνω προσπάθειας. Αυτή την ώρα μια ακόμα εσωκομματική διαμάχη και διαδικασία εκλογών θα μας φέρει όχι μόνο σε άγνωστες, για τους περισσότερους και ειδικά τους νεότερους, καταστάσεις, αλλά θα ανοίξει έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας και απεύχομαι νέας διάσπασης, την οποία πραγματικά δεν αντέχουμε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να διαφυλάξουμε την ενότητα, τη συντροφικότητα και να προσπαθήσουμε να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ, μέσα από μια ειλικρινή και γιατί όχι λυτρωτική συζήτηση, στο Καταστατικό Συνέδριο.

Στο Καταστατικό Συνέδριο, πρωτεύον για όλους μας θα πρέπει να είναι η χάραξη εκείνης της πολιτικής, που θα δώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο απεγκλωβισμού από τις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης δεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη και θα εφαρμοστούν εκείνες οι θέσεις, που η πρόοδος, η αξιοπιστία και το αίσθημα δικαίου, που διακατέχει τους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αφορούν στην επόμενη μέρα της διακυβέρνησης.

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Προοδευτική Συμμαχία αποτέλεσε το πρώτο πολυσυλλεκτικό ευρωπαικό αριστερό και προοδευτικό κόμμα για πάνω από είκοσι έτη, προσπαθώντας σε καίρια χρονικά σημεία να μετεξελιχθεί και να εκσυχρονιστεί πάντα όμως βασιζόμενος στις αρχές και τις αξίες της ανανεωτικής Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που διακατέχεται από ριζοσπαστισμό, ορθολογισμό, που όσο και αν θέλουν οι αντιπαλοί της, να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, είναι η μόνη που διακατέχεται από το ηθικό πλεονέκτημα, υπηρετώντας την κοινωνία στις βασικές της ανάγκες. Μιας Αριστεράς και ενός ευρύτερου προοδευτικού χώρου που δεν φοβήθηκε ποτέ να αναλάβει ευθύνες, όταν η ιστορία τη καλούσε, που έβαλε τα χέρια στις λάσπες και παρόλα αυτά διατήρησε την αξιοπιστία της, την αξιοπρέπειά της και τίμησε τις ρίζες ενός λαού, που έμαθε να αντιστέκεται, να μάχεται, να ανατρέπει αλλά και να χτίζει “παρθενώνες” σε δύσκολες εποχές. Κάθε συζήτηση λοιπόν για αλλαγή του ιστορικού ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ που αποτέλεσε το μεγαλύτερο brand name αριστερού ευρωπαικού κόμματος, καλό θα ήταν να σταματήσει να υπάρχει στην προσυνεδριακή ατμόσφαιρα. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και ριζοσπάστες είναι και συνασπίζονται κάτω από αρχές και αξίες όπως η δημοκρατία, η δικαοσύνη, η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη.

Η αναδιοργάνωση και ενίσχυση των τοπικών Οργανώσεων, που έρχονται σε άμεση επαφή με τη κοινωνία, η ενδυνάμωση των συνδικαλιστικών οργάνων με μέλη της κάθε Ο.Μ., τα πιο μικρά σχήματα σε λειτουργία (πενταμελή συντονιστικά όργανα & 15μελής νομαρχιακές επιτροπές) και η ψηφιοποίηση και ομαδοποίηση των εκλεγμένων μελών ώστε να υπάρχει καλύτερη ενημέρωση, εγρήγορση και δράση, μπορούν να είναι κάποιες πρώτες δραστικές αλλαγές προς το καλύτερο. Η θεματολογία και ουσιαστική ανάλειψη ευθυνών από τα στελέχη του κόμματος, ανάλογα τον τομέα και της επαγγελματικής τους ενασχόλησης με πιο μικρά σχήματα που θα είναι και πιο εύρυθμα στη λειτουργία και την αποτελεσματικότητά τους. Ένα κεντρικό περιφερειακό όργανο πάνω από τις Νομαρχιακές Επιτροπές που δεν θα έχει όμως το ρόλο των “σοφών” αλλά των δραστικότερων αποφάσεων, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν θετικά την επόμενη μέρα. Οποιαδήποτε συζήτηση για κατάργηση των οργάνων, που εξέλεξαν τα μέλη και η μήτρα του κόμματος, οφείλει να σταματήσει, διότι αποτελεί μια “πυριτιδαποθήκη” στα θεμέλια της δημοκρατικής λειτουργίας της παράταξης.

Στην εκλογή του Προέδρου από τη βάση, όπου δύο θεσμικά όργανα έχουν ήδη εκλεγεί, ίσως σε τεχνικά ζητήματα θα έπρεπε να διασφαλιστεί η καλύτερη λειτουργία της επί των διαδικασιών. Τα μέλη που θα έχουν δικαίωμα να ψηφίζουν να είναι τα εγεγγραμμένα μέχρι και έξι μήνες πριν οδηγηθούν στις κάλπες. Η εξωστρέφεια του κόμματος θα πρέπει να ανοίγεται σε όλα τα μέτωπα. Συνδικαλιστικά, συλλογικά, σε ομάδες εργασίας, στην τοπική αυτοδιοίκηση. Θα πρέπει κυρίως η τοπική αυτοδιοίκηση και η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, να αποτελέσουν το μεγάλο στοίχημα που ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. ως αξιωματική αντιπολίτευση και πρώτη δύναμη του ευρύτερου χώρου, μπορεί να εγγυηθεί και σε εθνικό επίπεδο.

Ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος οφείλει να συννενοηθεί στα βασικά και να πάρει δύσκολες αποφάσεις, αφήνοντας πίσω εγωισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες. Για να μπορέσει η Αριστερά, το προοδευτικό κέντρο συλλογικά, να πορευτούν και να ενώσουν τη κοινωνία.

Τέλος, εφόσον η Κεντρική Επιτροπή αποφασίσει πριν ή μετά τη διαδικασία ενός Συνεδρίου, Καταστατικού ή Έκτακτου να ζητήσει από τα μέλη να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον του κόμματος, μέσα από νέες κάλπες, η Νομαρχιακή Επιτροπή Λάρισας και οι Οργανώσεις Μελών της, θα είναι εκεί για να διασφαλίσουν και να σεβαστούν το τελικό αποτέλεσμα, σεβόμενοι τις δημοκρατικές αρχές και αξίες του μεγαλύτερου αριστερού ευρωπαικού κόμματος.

Στην Αριστερά η σύνθεση πρέπει να είναι το πρωτεύον. Όχι η διαίρεση. Ειδάλλως υπάρχει κίνδυνος η οργή του κόσμου να μετατραπεί σε ψήφο προς επικίνδυνα πολιτικά μονοπάτια, που οι ακραίες φωνές μετατρέπονται σε καθοριστικούς παράγοντες μέσα στο πολιτικό σύστημα. Και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.»