Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων: Τι ετοιμάζουν με αφορμή τη συζήτηση για τον «υπερπληθυσμό» των δικηγόρων;

«Πριν ακόμα ξεκινήσει η νέα δικαστική χρονιά, “άρχισαν τα όργανα”: επανήλθε η συζήτηση για τη βελτίωση και επιτάχυνση της δικαιοσύνης. Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο τέθηκε ο “υπερπληθυσμός” των δικηγόρων, αναφέρει σε ανακοίνωση της η Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων, με την ανακοίνωση να συνεχίζεται ως εξής:

«Συγκεκριμένα, διαβάσαμε από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Φλωρίδη, ότι στον πυρήνα του προβλήματος βρίσκεται ο λεγόμενος «δικηγορικός πληθωρισμός», ο οποίος ευθύνεται, ως «μοναδικός» μάλιστα λόγος (!), και για την πτώση του βιοτικού επιπέδου των δικηγόρων και τις δυσκολίες να αντεπεξέλθουν στο επάγγελμα! Σε ποια λύση-πρόταση κατέληξε με αυτούς τους συλλογισμούς; Στο να μην είναι αυτονόητη η είσοδος ενός αποφοίτου νομικής στον δικηγορικό σύλλογο, στο ότι οι δικηγορικές εξετάσεις μπορούν να γίνονται μέσω ΑΣΕΠ! Σε κάθε περίπτωση, στο να μειωθεί ο αριθμός των δικηγόρων, με την κυνική λογική: ας πεταχτούν και κάποιοι από το επάγγελμα αν είναι να σωθεί το κύρος του..

Τι απάντησε σε όλα αυτά ο πρόεδρος του ΔΣΑ και της Ολομέλειας κ. Βερβεσός, που επιθυμεί να εμφανίζεται ως υπερασπιστής της πλειοψηφίας των δικηγόρων; Το μόνο που κατάφερε να πει είναι, ότι η λειτουργία της δικαιοσύνης είναι ένα ζήτημα γενικά και αόριστα “πολυπαραγοντικό” κάνοντας επιφανειακές αναφορές σε προβλήματα, χωρίς να θίγει την ουσία, ενώ υπερασπίστηκε τη σημερινή κατάσταση αποσύνδεσης του πτυχίου από το επάγγελμα με τις εξετάσεις για την άδεια που διεξάγει η Ολομέλεια. Απέκρυψε έτσι φυσικά τις πραγματικές πολιτικές που ευθύνονται για τη χειροτέρευση των εργασιακών συνθηκών των δικηγόρων, αλλά και τις ευθύνες που έχουν οι δικηγορικοί σύλλογοι. Δεν περιμέναμε βέβαια και κάτι διαφορετικό από εκείνους, που έχουν αποδείξει, ότι η θέση τους είναι απέναντι στα συμφέροντα της πλειοψηφίας, των αυτοαπασχολούμενων δικηγόρων, των μισθωτών και των ασκουμένων. Από εκείνους που σταθερά υπονομεύουν την οργάνωση του αγώνα μας, όπως πρόσφατα απέναντι στη φορολογική επίθεση. Εκείνους που διαχρονικά υπερασπίζονται τον απαράδεκτο θεσμό της άσκησης (δηλ. του ξεζουμίσματος των ασκουμένων). Εκείνους που δεν αναγνωρίζουν καν την ύπαρξη της μισθωτής εργασίας στους δικηγόρους κάτω από την ταμπέλα του “συνεργάτη”.

Είναι άραγε τυχαίο που μετά τις αντιδραστικές αλλαγές του προηγούμενου διαστήματος, κύρια μετά το νέο δικαστικό χάρτη, η συζήτηση μετατοπίζεται στους δικηγόρους και στην ίδια την απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας;

Γνωρίζουμε γιατί τους «καίει» η λειτουργίας της δικαιοσύνης: Είναι στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ η διαμόρφωση μιας δικαιοσύνης γρήγορης, για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και την προσέλκυση επενδύσεων. Μιας δικαιοσύνης πιο ακριβής, δυσπρόσιτης και εχθρικής για τα λαϊκά στρώματα. Αυτό το αντιδραστικό περιεχόμενο έχει η επιτάχυνση που προωθούν κυβερνήσεις και ΕΕ μέσα από τις μεταρρυθμίσεις τους. Γι’ αυτό φέρνουν αλλαγές από τις οποίες δεν βλέπουν “φως” τα μικρά δικηγορικά γραφεία αλλά οι μεγάλες δικηγορικές εταιρείες που συνδέονται με τους επιχειρηματικούς ομίλους και μεγαλώνουν την “πίτα” τους. Οδηγούν ακόμα και στην ευθεία πρόταση-πρόκληση να μειωθούν οι δικηγόροι στο ύψος του “ευρωπαϊκού μέσου όρου”. Προωθούν τελικά τη διαμόρφωση αποφοίτων πολλών ταχυτήτων από τις νομικές σχολές, με διαφορετικά εργασιακά δικαιώματα. Την απομάκρυνση ακόμη περισσότερο των σπουδών από την απόκτηση της δικηγορικής ιδιότητας και την άσκηση του επαγγέλματος.

Αυτούς τους σχεδιασμούς τους στηρίζουν όλα τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, τους εκφράζουν οι εκπρόσωποι τους και εκλεγμένοι στις διοικήσεις των δικηγορικών συλλόγων. Από αυτή τη σκοπιά καταλαβαίνουμε και την παρέμβαση του αναπληρωτή γραμματέα Δικαιοσύνης του ΠΑΣΟΚ και πρώην προέδρου του ΔΣΘ κ. Κουτσοχήνα, ο οποίος έσπευσε -τάχα απ’ τη σκοπιά των συμφερόντων των δικηγόρων και αυτός- να επισημάνει ότι οι δικηγόροι είναι “έτοιμη ύλη προς αξιοποίηση” από το κράτος ως δικαστικοί υπάλληλοι για την κάλυψη των ελλείψεων ή και σε άλλες θέσεις σε επιχειρήσεις, όπως -θα λέγαμε εμείς- paralegal..

Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς πρέπει να βρεθούμε έτοιμοι. Οργανωνόμαστε, διεκδικούμε τα δικαιώματα μας και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Όλοι μαζί απαιτούμε να καταργηθεί το απαράδεκτο καθεστώς της άσκησης, το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος. Συνεχίζουμε την κοινή δράση και τον συντονισμό με τους άλλους αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς επιστήμονες.

Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας!».