Θωμάς Παπαλιάγκας για τη δράση του συλλόγου «Λάρισα, η Πόλη μου»: «Τέτοιες δράσεις προάγουν την πόλη» (φωτό)

«Από εκεί έμαθα πολλά. Και, πρώτα απ’ όλα, μου λύθηκε η απορία γιατί η γειτονιά αυτή έχει το ολίγον αηδιαστικό όνομα “Σάλια”», αναφέρει ο Λαρισαίος δικηγόρος, κ. Θωμάς Παπαλιάγκας, με αφορμή τη δράση του σωματείου “Λάρισα, η Πόλη μου” και της “Φωτοθήκη Λάρισας”, στο πλαίσιο της οποίας, όπως εξηγεί μια ομήγυρη ανθρώπων άκουγε τον σκηνοθέτη, Κώστα Τσιάνο να αφηγείται ιστορίες από την προαναφερθείσα γειτονιά.

Ειδικότερα, όπως επισημαίνει ο κ. Παπαλιάγκας:

«Βγαίνοντας από το σπίτι μου στη συνοικία που παλιά λέγαμε “Σάλια”, και στην Πλατεία που σήμερα λέμε Σωτήρη Σκίπη, είδα μια ομήγυρη ανθρώπων να ακούει τον Κώστα Τσιάνο να αφηγείται ιστορίες από τη γειτονιά.

Βλέποντας πολλούς γνωστούς από τη δράση τους αυτή, κατάλαβα ότι επρόκειτο για το σωματείο “Λάρισα, η Πόλη μου” και τη “Φωτοθήκη Λάρισας”. Θυμόμουν από διάφορες δράσεις τα σωματεία αυτά, με μια να μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό. Μια ξενάγηση στο Μουσείο του Ιπποκράτη.
Ως νέος περίοικος λοιπόν, έχοντας μόλις τρία χρόνια στη γειτονιά, κάθησα με ενδιαφέρον να παρακολουθήσω την κουβέντα. Ήταν συναρπαστική. Από εκεί έμαθα πολλά. Και, πρώτα απ’ όλα, μου λύθηκε η απορία γιατί η γειτονιά αυτή έχει το ολίγον αηδιαστικό όνομα “Σάλια”.

Αντιγράφω από την ανακοίνωση του σωματείου:

“Ο Κώστας Τσιάνος «ξεδίπλωσε» τις αναμνήσεις του από τα παιδικά και εφηβικά κυρίως χρόνια του εκεί.
Θυμήθηκε το χαμηλό πλινθόκτιστο σπίτι του στην οδό Βραίλα Αρμένη, που φιλοξένησε γνωστούς ρεμπέτες που έφερνε στην ταβέρνα του ο πατέρας του, τη φτωχογειτονιά με τις κοινές γιορτές, το θέατρο σκιών και άλλες παραστάσεις που έστηνε ο ίδιος, τους σκονισμένους δρόμους που γινόταν λάσπες σαν έβρεχε πολύ. Το βρώμικο ρέμα στη σημερινή Καραθάνου από τη μια μεριά και τον καθαρό τότε Πηνειό από την άλλη. Τον Πηνειό που ήταν σημείο αναφοράς για τα νέα παιδιά, μερικά χάθηκαν στα νερά του, αλλά και δρόμος εμπορίου για τους μεγάλους. Εκεί σταματούσαν οι αυτοσχέδιες σχεδίες (Sal = σχεδία στα τουρκικά) που κατηφόριζαν από τη δυτική Θεσσαλία μεταφέροντας κορμούς δέντρων που ξεφόρτωναν στα «Σάλια» για εμπόριο ξυλείας.

Στις αναμνήσεις του γνωστού σκηνοθέτη προστέθηκαν και άλλες παλιών κατοίκων της γειτονιάς για το στάδιο με στίβο στα δεξιά της Κρανώνος, για την ποδοσφαιρική ομάδα «Πηνειός», για ένα παλιό καταφύγιο στην Ξενοφώντος, για ένα κάρο που ανατράπηκε και έριξε το άλογο στο ρέμα της σημερινής Καραθάνου, για τις παράγκες των προσφύγων του ’20 και των ανταρτόπληκτων του εμφυλίου που στήθηκαν στην πλατεία Σκίπη και για τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια”.

Περιττεύει να πω ότι τέτοιες δράσεις είναι απολύτως αξιέπαινες και προάγουν την πόλη. Εννοείται ότι ήδη έκανα αίτηση εγγραφής.»