Πού οδηγούν τα «αλογάκια» στα πεζοδρόμια της Λάρισας; Οι σιωπηλές πλάκες παραείναι σιωπηλές… (φωτό)

Απ’ όταν παραδόθηκε στην κυκλοφορία η ανακατασκευασμένη οδός Μανωλάκη και το τμήμα πέριξ αυτής, όχι πολύ καιρό πριν, μερικοί παρατηρητικοί θα έχουν σίγουρα εντοπίσει στο έδαφος τις καινούργιες πλάκες με το σήμα της πόλης, ένα άλογο, συνοδευόμενες από ένα βέλος που δείχνει προς κάποια… μυστηριώδη κατεύθυνση. Πρόκειται για το έργο διασύνδεσης 16 μνημείων και τοποσήμων της Λάρισας, με στόχο τη δημιουργία μιας ιστορικής και πολιτιστικής διαδρομής, μια σημαντική ιδέα, την οποία το δυνατό παρελθόν της πόλης πραγματικά έχει ανάγκη. Ωστόσο, καθώς οι εν λόγω ενδείξεις βρίσκονται κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας, βαδίζοντας καθημερινά βιαστικοί ή αμέριμνοι, πολλοί από εμάς ίσως να τις παρατηρούμε λιγότερο από όσο θα θέλαμε και θα έπρεπε, με αποτέλεσμα η διαδρομή να χάνεται ανάμεσα σε βήματα, όπως ένα δύσβατο μονοπάτι μέσα στο δάσος, παρόλο που είναι τοποθετημένη στην καρδιά της πόλης…

Η ιδέα πίσω από τις πλάκες ήταν να δημιουργηθεί μια νοητή πολιτιστική διαδρομή που θα οδηγεί από το ένα μνημείο στο άλλο, διευκολύνοντας τους επισκέπτες στην ανακάλυψη της διαχρονικής ιστορίας και του πλούσιου πολιτισμού μας, η οποία από μόνη της κάθε άλλο παρά παράταιρη είναι. Παρόλα αυτά, κάπου μεταξύ της βουής του καθημερινού τρεξίματος, των ιστορικών χώρων και των συνεχιζόμενων οδικών έργων, αυτή η νοητή διαδρομή μάλλον παραγίνεται διακριτική, ίσως και αδιόρατη.

Πράγματι, ο σχεδιασμός από την πλευρά της Δημοτικής Αρχής εξαρχής έκανε λόγο για μεθοδολογική διευκόλυνση, με «περιήγηση και ανάγνωση», όπως επισημαίνεται και στην επίσημη ενημέρωση, η οποία θα έπρεπε «να έχει αρχή, μέση και τέλος». Όμως, στην πράξη «αρχή, μέση και τέλος» δεν δείχνουν να υπάρχουν ή τουλάχιστον δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμη με κάποια πιο χειροπιαστή ή ευκολονόητη ένδειξη.

Παράλληλα, οι «σιωπηλές» πλάκες έχουν τοποθετηθεί ακριβώς δίπλα στους οδηγούς όδευσης για ανθρώπους με προβλήματα όρασης, επιλογή προφανή μεν, που μας βάζει δε σε σκέψεις. Ένας τυφλός που δεν γνωρίζει για την ύπαρξη της πολιτιστικής διαδρομής, πρακτικά μάλλον δεν πρόκειται να τη μάθει έτσι.

Όπως και να ‘χει, η ή διαδρομή που επιχειρείται να δημιουργηθεί, αξίζει να αξιοποιηθεί στο έπακρο, με την ένταξή της πιθανώς σε μια ευρύτερη πολιτιστική καμπάνια, με την ανάλογη οπτική αίγλη, που αρχικά θα κεντρίζει το μάτι και μετέπειτα θα διατηρεί πάνω της την προσοχή, προσφέροντας ταυτόχρονα την απαραίτητη πληροφοριακή πληρότητα. Επιπλέον, η δημιουργία κάποιας εφαρμογής με οπτική και ηχητική περιγραφή, ακόμα και η προσθήκη επαυξημένης πραγματικότητας, θα πρόσθετε στην ιδέα πόντους όχι μόνο ενδιαφέροντος, αλλά και προσβασιμότητας και συμπερίληψης.

Οπωσδήποτε η πρωτοβουλία αξίζει να ενισχυθεί μέχρι τέλους και σίγουρα οι Λαρισαίοι θα απολάμβαναν με κάθε ευκαιρία την ανάδειξη της ταυτότητά τους, με τον τρόπο που έχει τη δυνατότητα να το κάνει μια ανάλογη ιδέα.

Ζωή Μπουρουτζή – Φωτό: onlarissa.gr