Ο Σπανούλης θέλει να μεταδώσει τη “φλόγα” του στη Μονακό: Τα όπλα, τα ερωτηματικά και οι δυσκολίες της αποστολής του (video)

Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Μονακό από τον Βασίλη Σπανούλη έμοιαζε εδώ και καιρό προδιαγεγραμμένη. Από τη στιγμή που αποτελούσε μια από τις κορυφαίες λύσεις της αγοράς των προπονητών και μια ομάδα αυτού του επιπέδου είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της, δε θα μπορούσε, με την ασύγκριτη αυτοπεποίθηση και την ανταγωνιστικότητα που τον διακρίνουν, να αφήσει την ευκαιρία να χαθεί.

Ο ομοσπονδιακός μας προπονητής αναλαμβάνει μια από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της Ευρώπης την τελευταία διετία, στη διάρκεια της οποίας έχει πανηγυρίσει δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Γαλλίας, και φυσικά έχει να επιδείξει την παρουσία στο Final Four της EuroLeague το 2023, όταν και έπεσε θύμα του Ολυμπιακού στον ημιτελικό.

Επιπλέον, έχει φτάσει μια ανάσα από την τελική τετράδα της κορυφαίας διοργάνωσης τόσο το 2022, όσο και το 2024, χρονιές στις οποίες ηττήθηκε στον πέμπτο αγώνα των Play Offs από Ολυμπιακό και Φενερμπαχτσέ αντίστοιχα. Πέρυσι, μάλιστα, έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία που χάνει Game 5 μιας σειράς στην έδρα της, με “εκτελεστή” τον δικό της, πλέον, Νικ Καλάθη. Ένα επίτευγμα ιστορικό τότε για τη Φενέρ, το οποίο, όμως, επανέλαβε άμεσα ο Ολυμπιακός, λίγες ώρες αργότερα, κόντρα στην Μπαρτσελόνα.

Τη φετινή σεζόν η γαλλική ομάδα πραγματοποίησε ακόμα μερικές κινήσεις με σκοπό να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί. Ειδικότερα, έχασε τον Κέμπα Γουόκερ, τον Γιακούμπα Ουατάρα, τον πολύ σημαντικό Τζον Μπράουν και τον Ντόντα Χολ (και φυσικά τον Τζόρνταν Λόιντ, τον οποίο απέκτησε εκ νέου), και ενέταξε στο δυναμικό της τους Γιώργο Παπαγιάννη, Βίτο Μπράουν, Γιουάν Μπεγκαρίν και τα “βαριά χαρτιά”, Νικ Καλάθη και Φουρκάν Κορκμάζ, τους οποίους όμως δεν έχει καταφέρει να δει υγιείς εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μια πανίσχυρη περιφέρεια (Καλάθης, Τζέιμς, Οκόμπο, Λόιντ, Κορκμάζ, Στραζέλ), ένα σύνολο αθλητικών 2-way φόργουορντ (Ντιαλό, Μπράουν, Μπλοσομγκέιμ) και μια frontline με παίκτες με διαφορετικά χαακτηριστικά, εκ των οποίων όμως κανείς δε συγκαταλέγεται στην ελίτ της διοργάνωση (Παπαγιάννης, Μοτιεγιούνας, Ζαϊτέ) αποτελούν τα κυριότερα κομμάτια του “παζλ” της ομάδας.

Με ρεκόρ 7-4, η Μονακό βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στα ψηλά στρώματα της βαθμολογίας και σε τετραπλή ισοβαθμία στις θέσεις 5-8 με Παναθηναϊκό, Ζάλγκιρις Κάουνας και Μπαρτσελόνα. Συνεπώς, πρόκειται για μια ομάδα δυνατή και έτοιμη σε μεγάλο βαθμό να κάνει πρωταθλητισμό, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Πώς μπορούμε, όμως, να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος την ταυτότητα της ομάδας, τα πλενοκτήματα και τις αδυναμίες της; Οι αριθμοί αποτελούν πάντα τον πιο σωστό δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση, συνεπώς έχει νόημα να προχωρήσουμε σε μια διεξοδική μελέτη των ατομικών και ομαδικών στατιστικών, και στο βαθμό που είναι δυνατό, να τα ερμηνεύσουμε.

Οι παραπάνω αριθμοί μας βοηθούν να καταλήξουμε, πάντα με επιφύλαξη, σε ορισμένα συμπεράσματα. Αρχικά, παρατηρούμε κάποιες σταθερές που ισχύουν σε όλα τα χρόνια υπό τις οδηγίες του Σάσα Ομπράντοβιτς, οι οποίες βέβαια σχετίζονται περισσότερο με τη στελέχωση του ρόστερ και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και δύσκολα θα μπορούσε να τις αλλάξει κάποιος τεχνικός. Έλλειμα δημιουργίας (η απόκτηση του Καλάθη στόχευσε εν πολλοίς στη λύση αυτού του προβλήματος), με τους Τζέιμς και Οκόμπο να μοιράζουν τις 8.6 από τις ούτως ή άλλως λίγες 16.7 ασίστ, το οποίο όμως συνδυάζεται με πολύ χαμηλό αριθμό λαθών (9.7/18η), λόγω του προσωπικού παιχνιδιού των γκαρντ που μονοπωλεί την επίθεσή της. Η μεγάλη πληγή αφορά αναμφίβολα το κομμάτι του περιφερειακού σουτ, όπου για άλλη μια σεζόν αποτελεί μια από τις χειρότερες ομάδες της EuroLeague, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στον πίνακα. Αντίστοιχα, σε αυτό το κομμάτι ελπίζει σε βοήθεια από τον Φουρκάν Κορκμάζ, όταν αυτός είναι ετοιμοπόλεμος και σε καλή κατάσταση. Κατά τ’ άλλα, παρατηρούμε πως είναι μια ομάδα που παίζει σε υψηλό τέμπο με μεγάλο αριθμό κατοχών (2η σε εκτελεσμένα σουτ και ταυτόχρονα 3η σε εκτελεσμένες βολές), με σχετικά καλή αμυντική λειτουργία, ειδικά σε ό,τι αφορά την πίεση στην μπάλα (2η στα κλεψίματα, παρά την απώλεις του “σπεσιαλίστα” Τζον Μπράουν/7η σε Defensive Rating/5ο χαμηλότερο παθητικό).

Όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό, τις ισορροπίες και τους ρόλους που υπάρχουν, μπορούμε να ρίξουμε μια σύντομη ματιά στους παίκτες που ηγούνται σε κάθε στατιστική κατηγορία.

Καταννοούμε πως ο Έλι Οκόμπο πραγματοποιεί ίσως την καλύτερη σεζόν της καριέρας του στην EuroLeague μέχρι στιγμής, ότι ο Άλφα Ντιαλό έχει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και πως ο Μάικ Τζέιμς είναι αρκετα “ήσυχος” μέχρι στιγμής, κάνοντας μια διαφορετική διαχείριση στο ξεκίνημα της σεζόν, πράγμα λογικό από τη στιγμή που συμπλήρωσε τα 34 χρόνια του. Συγκεκριμένα, οι 14.6 πόντοι που σκοράρει, είναι το χαμηλότερο νούμερο για αυτόν από τη σεζόν 2016-17 με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Επιπλέον, ο χρόνος συμμετοχής του (26:18) είναι ο μικρότερος που έχει καταγράψει από τη σεζόν 2017-18 και πάλι ως παίκτης των “πρασίνων” (25:31).

Η πρόκληση του Βασίλη Σπανούλη παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και υψηλές απαιτήσεις, τόσο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσωπικοτήτων και των ισορροπιών ενός συνόλου με τέτοια ονόματα, όσο και στο κατά πόσο θα μπορέσει να βάλει ο ίδιος την προπονητική του σφραγίδα στην ομάδα, να εξελίξει το παιχνίδι της και να βελτιώσει τις αδυναμίες της. Η πρώτη του αποστολή δε θα μπορούσε να είναι πιο δύσκολη και συμβολική, απέναντι σε έναν σύλλογο με την οποία τον συνδέει μια τόσο ιδιαίτερη ιστορία, στο “σπίτι” του πρωταθλητή Ευρώπης, σε ένα γήπεδο που έχει αποθεωθεί και αποδοκιμαστεί όσο λίγοι. Αναμφίβολα, ολόκληρη η ήπειρος θα έχει το βλέμμα της στραμμένο στη “μάχη” του ΟΑΚΑ και στο… βάπτισμα πυρός του θρύλου Βασίλη ΣΠανούλη, στη νέα πίστα στην οποία επέλεξε να δοκιμαστεί.

Επιμέλεια: Ανδρέας Φούντας