Το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται «Βlack Friday»…

Της Ευαγγελίας Λιακούλη*

Σε όλες τις έρευνες αξιοπιστίας των θεσμών (Δικαιοσύνη, αστυνομία, στρατός, Εκκλησία, πολιτικά κόμματα κ.λπ.) των πολλών τελευταίων χρόνων στη χώρα, τα πολιτικά κόμματα, δυστυχώς ‘’φιγουράρουν’’ στην τελευταία θέση, με μόνο περίπου 1 στους 10 πολίτες να τα εμπιστεύεται.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών απέναντι στα κόμματα, δια της αποχής, επιβεβαιώνεται και στο πεδίο, στις ίδιες τις εκλογικές αναμετρήσεις.Ειδικότερα, η αποχή σε μία μόλις 12ετία ‘’σκαρφάλωσε’’ από το 37,56% στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, στο 58,61% (!) στις Ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, με τα ποσοστά να παραμένουν ιδιαίτερα υψηλά σε όλη την ενδιάμεση περίοδο (43,84% – 2015, 42,22% – 2019, 38,9% – Μάιος 2023 και 47,17% Ιούνιος 2023).

Όχι τυχαία, το πολιτικό σκηνικό για ακόμη μία φορά -και μάλιστα αυτή τη φορά χωρίς Μνημόνια και βαθιά οικονομική κρίση- μοιάζει να αποδιαρθρώνεται και να πολυ-διασπάται, σε μια αποδρομή χωρίς τέλος, στη βάση πλέον και μιας νέας παραμέτρου: τις ιδεολογικές, αξιακές, αλλά και τις αισθητικές αντιλήψεις των πολιτών. Έτσι, νέα κόμματα με αξιώσεις εισόδου στη Βουλή προκύπτουν σε εξαιρετικά μεγάλη συχνότητα, τόσο στα δεξιά, όσο και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Στα δεξιά μάλιστα της ΝΔ, αυτή τη στιγμή στη Βουλή βρίσκονται 3 κόμματα, στα οποία αν προστεθεί και το ‘’κόμμα Λατινοπούλου’’ από  την Ευρωβουλή, συνολικά αθροίζονται σε τέσσερα (4). Στα δε αριστερά του ΠΑΣΟΚ, μόνο ο πάλαι ποτέ ‘’ακμαίος και κυβερνητικός’’ ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπαστεί ούτε λίγο, ούτε πολύ, σε πέντε (5)‘’διάδοχα’’ σχήματα, (‘’original’’ ΣΥΡΙΖΑ, ‘’κόμμα Κασσελάκη’’, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας και ΜέΡΑ25).

Μόνο ένα κόμμα φαίνεται, σήμερα,  να αντιστέκεται στις συνέπειες αυτής της πρωτοφανούς ρευστότητας-  που αγγίζει πλέον τα όρια της πολιτικής ‘’εντροπίας’’- και αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μάλιστα διάγει δημοσκοπικά ‘’ημέρες δόξας’’. Ένα ΠΑΣΟΚ που ωστόσο,στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας, ήταν ο πρώτος πολιτικός σχηματισμός που βίωσε μια κατάσταση βασανιστικά εκτεταμένης αποδρομής, στα όρια της πολιτικής απίσχνασης. Ήταν τότε που με αυτοθυσία και βαθιά πολιτική ειλικρίνεια ‘’έβαλε πλάτη’’, προκειμένου να μη χάσει η χώρα ‘’το ευρωπαϊκό τρένο’’, τη δύσκολη δεκαετία του 2010-2020. Πολλά ευνοημένα στελέχη του τότε,  εγκαταλείποντας ένα ‘’καράβι που βούλιαζε’’ δεν δίστασαν να  αναζητήσουν νέες ‘’σημαίες ευκαιρίας’’ σε άλλα κόμματα, υιοθετώντας πολλές φορές τοξικές συμπεριφορές απέναντι στον χώρο από τον οποίο προέρχονταν, στην αγωνία τους να επιβιώσουν στις νέες πολιτικές τους ‘’πατρίδες’’ και πληγώνοντας ανοιχτά όλους, όσοι είχαν επιλέξει να μείνουν πίσω. Αυτοί είναι οι πολιτικοί γυρολόγοι, που τόσο μας πόνεσαν και τόσο μας κόστισαν !  Ποιος ξεχνά- και στην τοπική πολιτική ιστορία μας, τέτοιους, ευνοημένους από το ΠΑΣΟΚ, με συμμετοχή στα ψηφοδέλτια αλλά μέχρι και τοποθέτησή τους ως Προέδρων σε εταιρίες και οργανισμούς, οι οποίοι όταν τελείωσε η θητεία τους –και η πολιτική…γοητεία τους εκεί,- δημιούργησαν μέχρι και ..κόμμα, δηλώνοντας μάλιστα ανερυθρίαστα  σε κεντρικές εφημερίδες ότι  το ΠΑΣΟΚ είναι «νεκρό, υπόλειμμα του παρελθόντος…» και σήμερα, αφού παταγωδώς απέτυχαν να πείσουν την κοινωνία για το παραμικρό, ομνύουν  –δήθεν και πάλι στο ΠΑΣΟΚ, επιστρέφοντας με την ίδια βουλιμική διάθεση, προσπαθώντας να προσπεράσουν , την ίδια την προσωπική τους ιστορία ;

Όλα αυτά, μπορεί να αποτελούν πλέον ιστορία, η οποία αφορά περισσότερο τους πολιτικούς επιστήμονες, καθώς και τους λίγους σχετικά ‘’ρέκτες’’ της κομματικής ‘’ρετροσπεκτίβας’, όμως έχουν τη μεγάλη αξία τους, γιατί διδάσκουν.

Εφεξής, μεγαλύτερη σημασία έχει το τι πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με το νέο ρόλο του, δηλαδή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιας θέσης που αναμφισβήτητα αποτελεί ‘’προθάλαμο’’ ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών και πώς θα διαχειριστεί κάθε αριβίστα της πολιτικής.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι καταρχήν  επιτακτική η χάραξη ενός νέου ‘’οδικού χάρτη’’ για την εκ νέου σύμπηξη πλατιών κοινωνικών συμμαχιών που θα του επιτρέψουν, να διεκδικήσει με αξιώσεις την εξουσία, αλλά που επιπλέον και κυρίως ! θα το διαχωρίσουν στη συνείδηση των πολιτών και από την αναξιοπιστία των βασικών του αντιπάλων.

Πρωτίστως, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να παραδειγματιστεί από την κυβερνώσα ΝΔ,της οποίας η επιρροή, όπως και η αξιοπιστία ολοένα μειώνονται, καθώς για πολλούς από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της έγινε ‘’κέντρο διερχομένων εισοδιστών’’, υπαγορεύοντας μάλιστα κομβικές παραμέτρους της πολιτικής της ατζέντας. Αλλά το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να επιδείξει σύνεση και σοφία, αρνούμενο να ακολουθήσει και το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, που με δραματικό αποκορύφωμα τον τελευταίο χρόνο, αυτο-διαπομπεύεται σε μια επιθεωρησιακού τύπου αλληλοσφαγή μεταξύ ‘’ντόπιων και παραδοσιακών’’ στελεχών, αλλά και ενός ετερόκλητου μίγματος πολιτικών γυρολόγων που είχαν ενσωματωθεί κατά την κυβερνητική του περίοδο, αλλά σήμερα συνολικά απωθούν τους πολίτες.

Η…ΒlackFriday εξ-αγοράς στελεχών, τόσο για τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ των κ.κ. Τσίπρα – Κασσελάκη – Φάμελλου, ξεκάθαρα τους γύρισε ‘’μπούμερανγκ’’, εντείνοντας την αναξιοπιστία των κομμάτων τους, όσο και συλλήβδην του πολιτικού συστήματος.

Το ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν σώφρον να γίνει μέρος αυτής της διαδικασίας. Το ΠΑΣΟΚ χάρη στη σκληρή δουλειά της ηγεσίας του αλλά και των στελεχών του που ‘’ήταν πάντα εδώ’’, έδειξε το ‘’μέταλλό’’ του και βρίσκεται πλέον σε τροχιά εξαιρετικά δυναμικής ανόδου.

Το πολιτικό του ‘’προϊόν’’ σίγουρα δεν χρειάζεται Βlack Friday…

*Η Ευαγγελία Λιακούλη είναι Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, βουλευτής Λάρισας και μαχόμενη ποινικολόγος