Γράμμα στον Άι-Βασίλη

Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου

Άγιε μου Βασίλη, για την φετινή Πρωτοχρονιά θέλω να μου φέρεις ένα τάμπλετ. Οι γονείς μου δεν μ’ αφήνουν να πάρω κινητό κι ας ξέρω να το χειρίζομαι καλύτερα απ’ αυτούς. Τώρα ξέρω να διαβάζω καλά, είμαι πλέον στη Β΄ Δημοτικού. Αντί να μου πάρουν ένα κινητό, που έχει όλες τις γνώσεις του κόσμου, θέλουν να μας αναγκάσουν όλα τα παιδιά να τις μάθουμε απ’ έξω. Μπορεί κανείς να μάθει όλες τις γνώσεις του κόσμου απ’ έξω; Και γιατί να τις μάθει, αφού βρίσκει όλες τις γνώσεις του κόσμου στο κινητό του σε ένα λεπτό;

Το παράπονό μου είναι ότι εμάς τα παιδιά δεν μας αφήνουν να πάρουμε κινητό. Όταν όμως ήμασταν πιο μικρά και μας έπαιρναν έξω και ήθελαν αυτοί να μιλήσουν μεταξύ τους, για να τους αφήσουμε στην ησυχία τους, μας έβαζαν διάφορα παιδικά βιντεάκια στα κινητά τους. Τότε ήταν καλά. Τώρα γιατί δεν μας παίρνουν εμάς κινητά, για να μην τους ενοχλούμε;
Άσε που οι περισσότεροι τώρα μου φέρνουν βιβλία. Εγώ όμως, όπως και όλα τα άλλα παιδιά, προτιμώ ένα τάμπλετ, για να βλέπω βιντεάκια και να διαβάζω όσα θέλω εκεί.

Λένε οι γονείς μου ότι πρέπει να διαβάζω, για να μάθω να ξεχωρίζω από τις πολλές πληροφορίες που θα βλέπω στο κινητό τι είναι σημαντικό και τι όχι. Και λένε ότι πρέπει να μάθω να κρίνω και να κάνω και σύνθετη σκέψη, όταν μεγαλώσω. Τι χρειάζονται όμως όλα αυτά, αφού υπάρχει η τεχνητή νοημοσύνη που θα τα κάνει όλα για μας;

Λοιπόν, Άγιε μου Βασίλη, σε παρακαλώ να έχεις όλα τα παιδιά του κόσμου καλά και να μην ξαναβλέπω στην τηλεόραση σκηνές από πολέμους, σκοτωμένα παιδάκια και μαχαιρωμένες γυναίκες. Όλοι είμαστε το ίδιο άνθρωποι. Να παρακαλέσεις τον Θεούλη να μας έχει όλους καλά και αγαπημένους.

Άγιε μου Βασίλη, οι γονείς μου λένε ότι η γενιά η δική μου είναι άλλοι άνθρωποι από τους μεγάλους. Είμαστε ή δεν είμαστε, να μας έχεις όλους καλά. Εμείς σε αγαπάμε και σε περιμένουμε από την καμινάδα.

Καλή χρονιά σε όλους τους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Και στους φίλους μου. Κι ας λένε οι μεγάλοι ότι δεν υπάρχεις.

Σ’ αγαπώ πολύ.