Κώστας Σημίτης: ένας αποτελεσματικός ‘’statesman’’, ένας ευπατρίδης της πολιτικής

Της Ευαγγελίας Λιακούλη*

Ο Κώστας Σημίτης άφησε το ‘’μάταιο τούτο κόσμο’’, σχεδόν πλήρης ημερών -στα 88 του- και πριν ακόμη τελεστεί η  εξόδιος ακολουθία και οι εύλογες  τετραήμερες τιμές που του απέδωσε η ελληνική Πολιτεία, η πορεία και η διαδρομή της χώρας επί των ημερών του, αναζωπύρωσαν όχι μόνο το ενδιαφέρον, αλλά και τα «πάθη» στη δημόσια συζήτηση, με αφορμή την αποτίμηση του έργου του

21 χρόνια, μετά το πέρας της τελευταίας του πρωθυπουργικής θητείας, ο Κώστας Σημίτης καταγράφηκε ως μια μεγάλη πολιτική προσωπικότητα, ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός ‘’statesman’’, ένας ευπατρίδης της πολιτικής.

Ο Κώστας Σημίτης παρέδωσε μαθήματα πολιτικής, χαμηλόφωνα… Χαμηλών τόνων, καλλιεργημένος, με αστική ευγένεια, αλλά και εγνωσμένων προοδευτικών καταβολών και πεποιθήσεων, ο 2^ος κατά σειρά αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήταν ‘’ο κ. Καθηγητής με το μπλοκάκι’’ -το τελευταίο, αναμφισβήτητο δείγμα της μεθοδικότητάς του, που δεν εγκατέλειψε  ποτέ στη ζωή του.

Ο Κώστας Σημίτης κρατώντας τον πρωθυπουργικό θώκο στο τέλος του 20^ου αιώνα και στις απαρχές του 21^ου  , υπήρξε για τη χώρα το κατάλληλο άτομο,  στην κατάλληλη θέση , την κατάλληλη στιγμή.

Επί των ημερών του επιτελέστηκε το «μεγάλο άλμα προς τα μπρος», η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ, με όρους πραγματικής και οριζόντια βιωμένης από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανάπτυξης του σχεδόν 4 % – και όχι μιας  αναιμικής ανάπτυξης, όπως αυτή των καιρών μας, που πασχίζουν οι κυβερνώντες να παρουσιάσουν ως το μεγαλύτερο ‘’επίτευγμά’’ τους, αν και απευθύνεται μόνο στους λίγους και ήδη ισχυρούς. Και βέβαια η 3^η και 4^η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον κ. Σημίτη ‘’στο τιμόνι’’ μπορεί δικαιολογημένα να ‘’κομπάζει’’ για ένα πολυσχιδές εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό έργο, το οποίο έκανε τη χώρα να ‘’αλλάξει πίστα’’ σε πληθώρα τομέων που εκτείνονται από τις υποδομές, το κοινωνικό κράτος, την Παιδεία, την Υγεία και την Άμυνα, τις Ανεξάρτητες Αρχές και το Κράτος Δικαίου, έως τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και την ένταξη της κατεχόμενης Κύπρου στην Ε.Ε..

Ήταν κυριολεκτικά μια στιγμή σπάνιας τύχης για την Ελλάδα, η οποία σε πολλές περιπτώσεις από την εποχή της Επανάστασης του 1821 και έπειτα, κυβερνήθηκε στις πιο δύσκολες ιστορικές συγκυρίες από ακατάλληλους ηγέτες –σε πολλές περιπτώσεις «χαρισματικούς» και λαϊκά ‘’ινδάλματα’’ – που άλλοτε, ωστόσο, της στοίχησαν σε μεγάλες καταστροφές και άλλοτε σε τεράστιες, χαμένες ευκαιρίες.

Η «κατάρα όμως έσπασε» στην περίπτωση του «κ. Καθηγητή». Άνθρωπος υψηλής στοχοθεσίας και οργανωτικότητας, με μια σπάνια ικανότητα εξισορρόπησης και σύνθεσης των διαφόρων τάσεων του κόμματός του, πέτυχε να καταστεί ισότιμος συνομιλητής ισχυρών ευρωπαίων ηγετών που είδαν θετικά την ένταξη της Ελλάδας στο λαμπερό club του πυρήνα της Ε.Ε.. Και αυτό συνέβη παρά τις όποιες επιφυλάξεις τους για την περίπτωση της Ελλάδας-  τις οποίες μετά το 2004 η επόμενη κυβέρνηση «έσπευσε» σχεδόν αμέσως να επιβεβαιώσει, με τις γνωστές πλέον σε όλους συνέπειες  της άφρονος οικονομικής διαχείρισής τους και των  “Greek Statistics” , που οδήγησαν  τη χώρα στην οιονεί πτώχευση και στα Μνημόνια.

Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ, μετά την 5^η Ιανουαρίου 2025, είναι σίγουρο ότι εφεξής και στο διηνεκές θα ‘’ερίζει’’, για το ποιος υπήρξε ο καλύτερος πρωθυπουργός που ‘’πρόσφερε’’ στη χώρα: ο Ανδρέας Παπανδρέου ή ο Κώστας Σημίτης, χωρίς ποτέ να ξεχνά την αείμνηστη Πρόεδρο Φώφη Γεννηματά και την τεράστια συμβολή της στην ίδια την ύπαρξη της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης, αλλά και την ανεξίτηλη σφραγίδα της, στη σύνδεση της πολιτικής , με τις έννοιες του ήθους και της ανθρωπιάς.

Σε όποια ‘’ομάδα του ΠΑΣΟΚ’’ και αν ανήκει κανείς, ωστόσο, ένα είναι σίγουρο: η μετάβαση από την «εποχή Παπανδρέου» στην «εποχή Σημίτη» σηματοδότησε το γεγονός πως το πραγματικό «χάρισμα» του πρώτου, μπόρεσε κάλλιστα να διαδεχθεί η «μεθοδικότητα με αρχές» του δεύτερου, με εξίσου θετικά αποτελέσματα για τη χώρα, που στις ‘’ημέρες’’ και των δύο, αποδεδειγμένα προόδευσε σε όλους τους τομείς.

Ο Κώστας Σημίτης, όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρουσίασαν και πλέον άφησαν πίσω τους πολύτιμο έργο και μια πολιτική παρακαταθήκη που αφενός όλοι οι μετέπειτα, εν ενεργεία αρχηγοί της παράταξης, έχουν χρέος να αξιοποιήσουν- είτε δια του χαρίσματός τους, είτε δια της μεθοδικότητάς τους-, αφετέρου όλοι όσοι υπηρετούμε την παράταξη και τη χώρα , να κρατήσουμε ως μοναδικό κεφάλαιο, αλλά και καθήκον την   «… αέναη κοινή προσπάθεια που πρέπει πάντα να καταβάλλουμε, ξεπερνώντας τους ίδιους τους εαυτούς μας,  για να φτάσει η πατρίδα μας ψηλά…»

*Η Ευαγγελία Λιακούλη είναι ποινικολόγος, βουλευτής Λάρισας και Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Θεσμών & Διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ