Τέμπη: Η παρακμή της Ελληνικής Δημοκρατίας μέσα από μία τραγωδία

Η Δημοκρατία στηρίζεται στην κυριαρχία του λαού, την ισότητα των πολιτών, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την ύπαρξη θεσμών που διασφαλίζουν τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τη συμμετοχική διαδικασία στη λήψη αποφάσεων. Σε μια υγιή Δημοκρατία, οι θεσμοί (όπως οι πολιτικοί, το δικαστικό σύστημα και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί) λειτουργούν ανεξάρτητα και αποτελεσματικά.

Προφανώς διαβάζοντας την παραπάνω – αγγελικά πλασμένη – διαπίστωση, παρακολουθώντας ταυτόχρονα την Ελληνική πραγματικότητα, αβίαστα μπορεί κανείς να καταλάβει ότι στη δική μας περίπτωση, η Δημοκρατία πάσχει και μάλιστα από μία βαριά, χρόνια και εξόχως επικίνδυνη ασθένεια: Την παρακμή του πολιτεύματος.

Η τραγωδία των Τεμπών βλέπετε δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αντίλογο. Δύο σχεδόν χρόνια μετά, συνεχίζει να αναζητεί την αλήθεια και την δικαίωση της μνήμης των 57 νεκρών της. Και την ίδια ώρα, με κάθε δέσμη φωτός που πέφτει πάνω σ’ αυτό το ανεξήγητα (;) πυκνό σκοτάδι της υπόθεσης, αποκαθηλώνει και τις τελευταίες ικμάδες προσχήματος πίσω από μία παρακμασμένη Δημοκρατία.

Βαριά κουβέντα αυτή, θα σκεφτεί κανείς. Ίσως τραβηγμένη από τα μαλλιά. Απότοκο δημοσιογραφικής υπερβολής, ίσως και με ενδεχόμενο δόλο. Απίθανα πράγματα!

Στη χώρα όμως που ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι το μέχρι πρότινος απίθανο, τώρα φαντάζει πιθανό, τι μπορεί να υποθέσει κανείς; Τι άραγε δούλεψε σωστά και τί όχι σ’ αυτή τη Δημοκρατία, στην περίπτωση του δυστυχήματος των Τεμπών;

Λειτούργησε σωστά το ίδιο το κράτος; Αυτό που ακόμη και σήμερα δε μπορεί να εξηγήσει γιατί έχουν καταστραφεί / εξαφανιστεί / εξαϋλωθεί σωρεία κρίσιμων αποδείξεων που θα μπορούσαν να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση ώστε να λάμψει η αλήθεια; Που είναι τα δεκάδες βίντεο από τους σταθμούς από τους οποίους πέρασε η εμπορική αμαξοστοιχία; Γιατί τόση σπουδή να καταστραφούν μέσα σε λίγες εβδομάδες τα φιαλίδια με το γενετικό υλικό των θυμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να εξηγήσουν μέσα από τοξικολογικές εξετάσεις ποια πραγματικά ήταν η αιτία του άδικου θανάτου τους; Και βέβαια, τι έκανε το κράτος όλα αυτά τα χρόνια για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, εκτός από το να κουνάει το δάχτυλο μέσα στη Βουλή λέγοντας επιτακτικά πως «με την ασφάλεια δεν παίζουμε;»

Λειτούργησε σωστά το πολιτικό σύστημα; Αυτό που «ξεπέταξε» μέσα από μία εξεταστική επιτροπή της Βουλής – παρωδία, την ιερή επιταγή να λάμψει η αλήθεια και οδήγησε τον ίδιο τον πρωθυπουργό να παραδεχθεί πως «δεν ήταν η καλύτερη στιγμή της Βουλής η εξεταστική για τα Τέμπη»; Το ίδιο πολιτικό σύστημα που αρνήθηκε να ελέγξει εαυτόν κρατώντας για μήνες στα συρτάρια της Βουλής δικογραφία που περιελάμβανε πολιτικά πρόσωπα; Αυτό που προσεχώς αναμένεται μέσα από μία προανακριτική επιτροπή να στερήσει τη δυνατότητα από τους φυσικούς δικαστές να αποφασίσουν για την ενοχή ή αθωότητα πολιτικών προσώπων;

Λειτούργησε σωστά η Δικαιοσύνη; Αυτή για την οποία, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση της «Metron Analysis», οι Έλληνες πολίτες πιστεύουν σε ποσοστό 79% πως είναι «πολιτικά ελεγχόμενη», σε ποσοστό 76% «ανεπαρκής στην οργάνωση», σε ποσοστό 74% «νομικά δαιδαλώδης» και σε ποσοστό 70% «κοινωνικά άδικη»;

Και βέβαια δε θα εξαιρέσω εαυτούς, βάζοντας στο κάδρο των ευθυνών και ένα σημαντικό κομμάτι της Δημοσιογραφίας. Αυτής της Δημοσιογραφίας που επί παραδείγματι έκλεισε τα μάτια στις εκκλήσεις γονέων θυμάτων να δημοσιεύσουν κρίσιμο υλικό για την υπόθεση, όπως κατήγγειλε η κ. Καρυστιανού σε πρόσφατη συνέντευξή της σε εφημερίδα της συμπρωτεύουσας ή που… “παράχωσε” στα κάτω – κάτω του δελτίου ειδήσεων τα μεγάλα συλλαλητήρια όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ.

Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το μωσαϊκό δυσλειτουργιών των θεμελιωδών πυλώνων πάνω στους οποίους μπορεί να πατήσει γερά και να ευημερήσει μία Δημοκρατία, σήμερα ένας πρωθυπουργός εμφανίζει εαυτόν «παραπλανημένο» και μιλά για απίθανα που γίνονται πιθανά. Συνειδητά επιλέγει να δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα στην αξιοπιστία του, επιχειρώντας προφανώς να περισώσει ό,τι μπορεί από αυτή. Είμαι ο τελευταίος που θα μπορούσα να δώσω συμβουλές σ’ αυτή την περίπτωση, όμως θα τολμήσω να πω, πως όταν όλα γύρω σου αρχίζουν και σκοτεινιάζουν, ο μόνος τρόπος να δεις ξανά το φως είναι η λάμψη της αλήθειας. Της πάσας, χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις αλήθειας.

Απόστολος Ράιδος