Εγκαίνια για την εικαστική δράση «Closing-Open Up» των Θανάση Λάλα και Αλεξάνδρας Μπενάκη στη Λάρισα

Η γκαλερί σύγχρονης τέχνης Braggart Contemporary Gallery παρουσιάζει την επιτελεστική εικαστική δράση με τίτλο Closing-Open Up των εικαστικών Θανάση Λάλα και Αλεξάνδρας Μπενάκη σε επιμέλεια Γιάννη Μήτρου από τις 08 Μαρτίου έως 31 Μαρτίου 2025, στο art box Παπακυριαζή 55 & Σκαρλάτου Σούτσου στη Λάρισα. Τα εγκαίνια θα γίνουν Σάββατο 08 Μαρτίου στις 12:00 και για δύο μέρες οι εικαστικοί θα ζωγραφίζουν ζωντανά μπροστά στο κοινό καθόλη την διάρκεια του διημέρου ( Σάββατο 08 και Κυριακή 09 Μαρτίου, 12:00-19:00 ) σε ένα performative visual action.

Θα μπορούσε μια συνθήκη εγκλεισμού να μετασχηματιστεί σε ποιητική χειρονομία; Ναι, όταν μέσα από την πράξη αυτή ο δρών συλλάβει το κενό εγγράφοντας το στην ελλειμματική ποιητικότητα των ακαθόριστων εικόνων-σημαινόντων που γεμίζουν τα σώματα-τοίχοι που επικαθορίζουν τον άδειο χώρο στον οποίο «κατοικεί» ο έγκλειστος. Άλλωστε ο κλειστός χώρος ως τέτοιος υπάρχει από το ενδογενές κενό του. Ομοιάζει κάπως με το χαϊντεγκεριανό βάζο και την τοπολογία του. Την τοπολογία ενός ενεργού κενού. Κάτι που συναντούμε και στον Flusser με την φαινομενολογική προσέγγιση του κεραμικού έργου, που υπάρχει λόγω του φαινομένου του κενού. Στην λογική της εγκλειστότητας ενυπάρχει η άρθρωση μιας αυστηρής εσωτερικότητας σε σχέση με το άτομο που κατοικεί σε αυτήν. Λειτουργεί θα λέγαμε όπως το ασυνείδητο όπου το εσωτερικό-εξωτερικό είναι ένα, σε εναλλαγή. Είναι ένα «ενδο-εξω-μοίχειο» ή αλλιώς μια τοπολογία της ταινίας του Möbius που ότι κινείται στην εξωτερική της επιφάνεια είναι καταδικασμένο να εισέρχεται στην εσωτερική επιφάνεια και αντίστροφα. Άρα η ποιητική χειρονομία προκύπτει ως αντανάκλαση μιας «ρωγμής» του πυρήνα του χώρου που προκύπτει από ένα «τυχαίο-αναγκαίο» που θα καθορίσει την σχέση του υποκειμένου της καλλιτεχνικής πράξης με τον χώρο. Κατά συνέπεια και την σχέση της σωματικότητας του με αυτόν. Η «συνάντηση» λοιπόν του Θανάση Λάλα και της Αλεξάνδρας Μπενάκη με τoν καλλιτεχνικό χώροBraggart της Νίκης Δασκάλου, διαμόρφωσε τους όρους. Αυτό το «τυχαίο-αναγκαίο» λοιπόν δημιούργησε την δυναμική για μια ζωντανή δράση σε μορφή επιτέλεσης η οποία θα μετασχηματίσει τον κενό χώρο στην ποιητική του μέσα από την αισθητική ενεργότητα των μορφών της εικαστικής γλώσσας και της εμμένειας για μορφική διασταλτικότητα επί όλων των επιφανειών του Θ. Λάλα, δημιουργώντας ένα «ιδιο-σύμπαν» αλλά και των παρεμβάσεων που μπορεί ο χώρος να υφίσταται από τον/την οποιο(α)δήποτε εντός και εκτός. Άλλωστε όλα είναι ένα, μέσα και έξω. Ο ατομικός εγκλεισμός είναι και συλλογικός στο μέτρο που αιτούμαστε τον κοινωνικό δεσμό. Όλοι μας ανήκουμε ή καλυτέρα κατοικούμε σε μια ιδιο-ετεροτοπία. Ας τις μοιραστούμε λοιπόν ακολουθώντας την δράση.

Διοργάνωση: Braggart Contemporary Art Gallery

Επιμέλεια: Γιάννης Μήτρου

Εγκαίνια: Σάββατο 08 Μαρτίου στις 12:00 και Κυριακή 09 Μαρτίου 2025

Διάρκεια: 08 Μαρτίου – 31 Μαρτίου 2025

Ωράριο: Δευτέρα κλειστά Τετάρτη και Παρασκευή 09:00-13:00 και 17:00-21:00, Τρίτη και Πέμπτη 09:00-17:00 και Σάββατο 10:00 -18:00.

Τ: 2416007422 Κιν:6908622813

Τόπος: BRAGGART Contemporary Gallery Παπακυριαζή & Σκαρλάτου Σούτσου, Λάρισα

Χορηγoί: SPIRITO, Doc Bar

Βιογραφικά

Ο Θανάσης Λάλας γεννήθηκε στην Αθήνα το 19.. και σήμερα ζει μεταξύ Αθήνας, Παρισιού και Μαϊάμι. Σπούδασε Οικονομικά στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά, έχοντας στο ενεργητικό του τρεισήμιση χιλιάδες συνεντεύξεις προσωπικοτήτων και τη δημιουργία τριαντατριών πρωτότυπων επιτυχημένων περιοδικών. Το 2003 του απονεμήθηκε το βραβείο «Αλέκος Λιδωρίκης» από το Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη δημοσιογραφική του προσφορά. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις του έργου του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.

Η Αλεξάνδρα Μπενάκη αποφοίτησε από το Art & Design του Kent University το 1996 και αργότερα σπούδασε Fine Art στο Middlesex University του Ηνωμένου Βασιλείου (1996-1999). Η διπλωματική της εργασία αγοράστηκε και φιλοξενείται στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Φρυσίρα. Η εικαστικός Αλεξάνδρα Μπενάκη φιλοτέχνησε στον 4ο όροφο της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, από τις 17 έως τις 25 Ιουλίου 2023, πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία, υπό τον τίτλο «Το Όλον». Στη συνέχεια, εργάστηκε για δύο χρόνια στο marketing και branding και αργότερα άνοιξε τη δική της επιχείρηση. Απέκτησε πιστοποίηση στο Coaching από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε την εκπαίδευσή της στο CPD (colour-psycho dynamics). Δουλεύει με παστέλ, ξυλομπογιά και πενάκι. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έργα της βρίσκονται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στο Ντουμπάι. Ζει και εργάζεται στη Νέα Ερυθραία.

Closing

Could a condition of confinement be transformed into a poetic gesture? Yes, when through this act the actor captures the emptiness by inscribing it in the incomplete poeticity of the indeterminate images-signifiers that fill the bodies-walls that overlay the empty space in which the incarcerated person “inhabits”. Besides, the enclosed space as such exists from its intrinsic emptiness. It is somewhat similar to the Heideggerian vase and its topology. The topology of an active vacuum. Something we also find in Flusserwith the phenomenological approach of the ceramic work, which exists because of the vacuum effect. In the logic of enclosure there is inherent in the articulation of a strict interiority in relation to the individual who inhabits it. It functions, we could say, like the unconscious where the inside-outside is one, in alternation. It is an “inside-outside-memory” or else a topology of Möbius’s tape that whatever moves on its outer surface is doomed to enter the inner surface and vice versa. So the poetic gesture emerges as a reflection of a “crack” in the core of space resulting from an “accidental-unnecessary” that will determine the relationship of the subject of the artistic act to space. Consequently, the relation of its corporeality to it. The “meeting” of Thanasis Lala and Alexandra Benaki with the artistic space Braggart of Niki Daskalos, shaped the terms. This “accidental-unnecessary” therefore created the dynamic for a living action in the form of performance which will transform the empty space in his poetics through the aesthetic activity of the forms of visual language and the insistence on formal distensibility on all surfaces of Th. Lala, creating a “self-universe” but also the interventions that space can undergo from anyone within and without. After all, everything is one, inside and outside. Individual confinement is also collective insofar as we claim the social bond. All of us belong or better dwell in a self-heterotopia. So let us share them by following action.