Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε για την απώλεια του δημοσιογράφου Γιάννη Μαντίδη

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε, εκφράζει την λύπη του για την απώλεια του Βολιώτη δημοσιογράφου και μέλους της, Γιάννη Μαντίδη.

Όπως επισημαίνεται στο σχετικό αποχαιρετιστήριο σημείωμα:

«Ο Γιάννης Μαντίδης επέδειξε συνέπεια και επαγγελματισμό σε όλη τη διάρκεια της πορείας του και διακρίθηκε για το ήθος, την καλοσύνη και τη συναδελφική του συμπεριφορά. Υπήρξε δάσκαλος για τους νέους συναδέλφους, τους οποίους και στήριζε με ιδιαίτερη αγάπη. Θεωρείται από τους τελευταίους χρονογράφους του θεσσαλικού χώρου και με το ιδιαίτερο χιούμορ του, ασκούσε κριτική στα κακώς κείμενα του πολιτισμού και πολιτικής.

Έγραψε βιβλία και ειδικότερα «Γιαννάκο το σταυρό σου», «Όταν ο Ωνάσης συγγένευε με το Πήλιο», «Σοφίκα Τοπάλη, θηλιά στη μνήμη», το οποίο παρουσιάστηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε. Με πρωτοβουλία του την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017, στην πλατεία των Κ. Λεχωνίων αποκαλύφθηκε το μνημείο τριών γυναικών που κρεμάστηκαν από τους Γερμανούς τον Ιούλιο του 1944 και την ιστορία τους έκανε γνωστή σε όλους ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαντίδης.

Βιογραφικό

Όπως αναφέρει στο βιογραφικό του, ο ίδιος «Κάτοικος Κάτω Λεχωνίων μια ζωή και γεννηθείς στις 19.7.33(!), ο Γιάννης Μαντίδης έκανε τις… εγκύκλιες σπουδές του στο δημοτικό σχολείο του χωριού του επί Κατοχής και στο πάλαι ποτέ αυστηρό και δυσπρόσιτο Β’ Γυμνάσιο Βόλου επί Εμ­φυλίου Πολέμου. Αθέλητος εθελοντής στο στράτευμα (τότε για να βρεις δου­λειά έπρεπε νάχεις απολυτήριο στρατού…) έγινε έφεδρος αξιωματικός, χωρίς να γίνει μόνιμος “εθνικόφρων!. Με τη δημοσιογραφία γνωρίστηκε όλως τυχαίως το 1958, σαν λινοτύπης, στην παραλιακή τότε «Θεσσαλία», για να κλη­θεί αργότερα (1969) στις τάξεις των συντακτών της, αν και ορισμένα απ’ τα καλύτερό του κείμενα (ταξιδιωτικά, πολιτιστικά, χρονογραφήματα κ.ά) τα εί­χε συντάξει ήδη σαν «συνεργάτης» της εφημερίδας στα χρόνια της λινοτυ­πίας.

Στη «Θεσσαλία» ακολούθησε όλη τη «γκάμα» της ιεραρχίας των γρα­φείων της και τον Σεπτέμβριο του 1985 παραιτήθηκε μετά από σοβαρό τραυματισμό του σε ατύχημα. Στην πενταετία ’85-’90, επί δημαρχίας Κουντούρη, είχε την επιμέλεια και εν πολλοίς τη συγγραφή του πρωτοποριακού δημοτικού περιοδικού «Βόλος, η πόλη μας» (για το οποίο ο Νικήτας Λιοναράκης στην εκπομπή του «Στις γειτονιές της Ελλάδας», είπε ότι «προηγείται κα­τά δέκα χρόνια από άλλα δημοτικά περιοδικά») και συνεργάστηκε για ένα διάστημα με την εφημερίδα «Ανοιχτή Γραμμή».

Στη δεκαετία του ’90 έγραφε στη «Θεσσαλία» και στον «Ταχυ­δρόμο» «παραπολιτιστικά», κυρίως ευθυμογραφήματα, ενώ τα τελευταία χρόνια δημοσιογραφεί στην «Πρώτη», μετά από πρόταση της εφημερίδας ότι σ’ αυτή μπορεί να γράφει και να εκ­φράζεται ελεύθερα…

Για τη δημοσιογραφία (στους κόλπους της οποίας περιορίζονται οι λει­τουργοί κι αυξάνονται οι “επαγγελματίες”), είχε τη γνώμη ότι εκείνο που μένει τελικά απ’ όλη αυτή την ιστορία είναι η σάτιρα και το χιούμορ, με την καλή του έννοια…»

Ήταν παντρεμένος με τη θρακιώτισσα Βάσω Οικονομίδου και ήταν πατέρας δύο κοριτσιών της Αθηνάς και της Ελίνας, ενώ ευτύχισε να δει και εγγόνια.

Τα στοιχεία της κηδείας του Γιάννη Μαντίδη, θα γνωστοποιηθούν με νεότερη ανακοίνωση».