Ανησυχητική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων καταγγέλλει το Εργατικό Κέντρο Λάρισας

Οι χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε μία «απέραντη κοιλάδα των Τεμπών» καταγγέλλει το Εργατικό Κέντρο Λάρισας σε ανακοίνωση του, με αφορμή την ανησυχητική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων σε όλου τους κλάδους.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται ανησυχητική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων σε όλους τους κλάδους με τους χώρους δουλειάς να έχουν μετατραπεί σε μια «απέραντη κοιλάδα των Τεμπών».

Οι εργαζόμενοι κάτω από την πίεση της εντατικοποίησης της εργασίας οδηγούνται στο μεροκάματο χωρίς να πληρούνται τα στοιχειώδη μέτρα υγιεινής και ασφαλείας στους χώρους εργασίας, δουλεύοντας εξαντλητικά ωράρια, κουρασμένοι και υπό πίεση, χωρίς επαρκή εξοπλισμό προστασίας με ότι αυτό συνεπάγεται για την ίδια τους τη ζωή.

Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω και είναι αμείλικτα. Από την 1η Ιανουαρίου του 2024, έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα 114 θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα, ένας νεκρός δηλαδή κάθε δυόμισι μέρες. Αντίστοιχα το 2023 καταγγέλθηκαν 14.920 εργατικά ατυχήματα, από τα οποία τα 108 ήταν θανατηφόρα. Στην πόλη της Λάρισας μόνο τη τελευταία εβδομάδα είχαμε δύο πολύ σοβαρά εργατικά ατυχήματα με (το ένα στον κλάδο των κατασκευών – σε εργοτάξιο που πραγματοποιούταν έργα της ΔΕΥΑΛ – και το άλλο σε εργοστάσιο τροφίμων – Κασσίδης) και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για μια σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών ατυχημάτων, καθώς η πλειοψηφία τους δεν δηλώνεται και ότι ταυτόχρονα δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική εκτίμηση για την επίπτωση της εργασίας σε πολλές επαγγελματικές παθήσεις, και το κυριότερο ότι μιλάμε στην πλειοψηφία των περιπτώσεων για υγιή πληθυσμό με ικανότητα για εργασία που δεν επιστρέφει ποτέ σπίτι του από την εργασία, το φαινόμενο γίνεται εκρηκτικό. Αυτά είναι τα καθημερινά Τέμπη που ζούμε σε κάθε χώρο.

Οι αιτίες για τα εργατικά δυστυχήματα σίγουρα δεν είναι η κακιά η ώρα όπως συνήθως μας λένε, αλλά το γεγονός ότι τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς θεωρούνται κόστος, ενώ οι εγκαταστάσεις και τα μέσα εργασίας (εργαλεία, μηχανές, μηχανήματα κ.α.) είναι κακοσυντηρημένα. Συγχρόνως η εντατικοποίηση της εργασίας χτυπάει κόκκινο, με τα εξαντλητικά ωράρια, τις συνεχείς βάρδιες χωρίς ρεπό, τα υποστελεχωμένα πόστα. Εντατικοποίηση που πατάει σε όλο αυτό το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που διαλύει τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και επιβάλει 13ωρα εργασίας, 6ήμερα και γενικά «ωράριο λάστιχο».

Όλοι όσοι λένε πως το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει εναρμονιστεί η χώρα μας με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, για αυτό και «μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά», παραπλανούν συνειδητά τους εργαζόμενους από την πραγματική αιτία. Γιατί οι παραπάνω εμβληματικοί αντεργατικοί νόμοι ενσωματώνουν ακριβώς αυτές τις πρακτικές. Είναι χαρακτηριστική η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

2003/88 για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, που στην πράξη επιβάλλει τους όρους δουλειάς – λάστιχο, ως εργαλείο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και είναι ανάγκη να βάλουν την υπογραφή τους στις εξελίξεις. Το έδειξε και η πρωτοφανής απεργιακή συγκέντρωση στις 28 Φλεβάρη τόσο στη πόλη μας όσο και σε όλη τη χώρα.

Για αυτό τον λόγο βγαίνουμε μπροστά, οργανωμένα μέσα από τα Συνδικάτα μας και στις 9 του Απρίλη τους λέμε για ακόμα μία φορά πως εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές ενώ αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές.