Ζητείται αντιπολίτευση

Φαντάζομαι ότι όπως δεν ξεκινά ένας ποδοσφαιριστής το ποδόσφαιρο θέλοντας να γίνει αμυντικός και όχι ένας επιθετικός που βάζει γκολ και ξεσηκώνει τις κερκίδες, έτσι και ένας πολιτικός δεν μπαίνει στην πολιτική με μοναδικό σκοπό να είναι αντιπολίτευση και όχι στην πλευρά που θα αναλάβει τα ηνία της εξουσίας σε ένα κράτος, μια περιφέρεια, έναν δήμο.

Οι συνθήκες όμως ενίοτε άλλα επιτάσσουν και ο καθένας αναλαμβάνει τον δικό του ρόλο τόσο στο γήπεδο όσο και στον στίβο της πολιτικής. Εάν αντιληφθεί τη σημασία της αποστολής του τότε το παιχνίδι γίνεται πολύ ενδιαφέρον και ο ρόλος του εξίσου σημαντικός με τους γκολτζήδες και τους κυβερνώντες.

Βλέποντας χθες τη συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, τη μάζωξη της Συμπαράταξης Λαρισαίων αλλά και τον ποδοσφαιρικό αγώνα Τότεναμ- Άιντραχτ Φρακφούρτης διαπίστωσα ότι είναι σαφώς πιο εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή να ακολουθήσει τις επιταγές του ρόλου που του ανατέθηκε στο ποδόσφαιρο παρά για έναν πολιτικό να συμβιβαστεί με την αποστολή που του ανέθεσε ο κυρίαρχος λαός.

Δεν είναι εύκολο να κάνεις αντιπολίτευση. Είναι μεγάλος ο πειρασμός της προσπάθειας εκμηδένισης του έργου της αντίπαλης παράταξης, της σπίλωσης προσωπικοτήτων και της κινδυνολογίας. Χάνεται κάθε αξιοπιστία όταν λες «πιστέψτε με, είναι επικίνδυνο να κάνεις κριτική στον κ. Μαμάκο» τη στιγμή που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο καθένας μπορεί να γράφει οτιδήποτε για τον καθένα με ελάχιστες εξαιρέσεις στην υφήλιο. Είναι τακτικές που ακολουθήθηκαν προεκλογικά με το «υπερασπιζόμαστε την πόλη».  Οι πολίτες εύλογα αντιστάθηκαν στην πόλωση και στην κινδυνολογία. Τα ερωτήματα αναπάντητα. Ποιος είναι ο κίνδυνος, πόσο και γιατί κινδυνεύουμε, από ποιον  αυτόκλητο σωτήρα υπερασπίζεται η πόλη;

Στην πόλη γνωριζόμαστε, τέτοιες πρακτικές το μόνο που πετυχαίνουν είναι να απαξιώνουν το πολιτικό σκηνικό, δημιουργώντας στους πολίτες την εντύπωση ότι δεν είμαστε έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της εποχής, και μας πάει πίσω.

Αντιλαμβάνομαι μια έκδηλη αμηχανία, μια προσπάθεια καταπολέμησης της εσωστρέφειας και μια ανασφάλεια καθώς πάντα  στην αντιπολίτευση πλανάται το ερώτημα του «καταλληλότερου» όμως αυτά λίγη σημασία έχουν για τους πολλούς. Οι πολίτες θέλουν μια αντιπολίτευση που να ελέγχει, να κρίνει και να προτείνει λύσεις όμως. Η εποχή του ώριμου φρούτου έχει περάσει ανεπίστρεπτή και όλοι κρίνονται.

Η Ελλάδα στη σύγχρονη ιστορία της έχει χάσει όχι μόνο από ακατάλληλες κυβερνήσεις αλλά και από αντιπολιτεύσεις που έχοντας ως μόνο σκοπό την άλωση της εξουσίας δεν είχαν αντιληφθεί τις συνθήκες. Άλλες ήταν ανέτοιμες να κυβερνήσουν , άλλες γερασμένες, άλλες μη ικανές, άλλες όλα αυτά μαζί.

Ο Ηρακλής Γερογιώκας είναι αντιδήμαρχος Παιδείας και Άθλησης του Δήμου Λαρισαίων