Λύσσα το κάνατε με τον Ναν…

Ακόμη μία απόδειξη της αχαλίνωτης τοξικότητας που θολώνει κρίσεις και αποτελεί και ομολογία πλήρους ασχετοσύνης αποτέλεσε το… μέγα ζήτημα που προέκυψε με την ανάδειξη του Κέντρικ Ναν σε MVP της κανονικής περιόδου της Euroleague.

Χρειάστηκε να περάσουν μόλις μερικά λεπτά από την επίσημη ανακοίνωση της διοργανώτριας για να αρχίσει ένα τρελός χορός αντιπαράθεσης από οργισμένους φίλους του Ολυμπιακού, με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού να απαντούν και το… γαϊτανάκι υπερβολών και άκρατου οπαδισμού να ξεφεύγει πλήρως και να ξεπερνά κάθε όριο.

Κακός χαμός στα social media
Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η κατάσταση πιθανότατα δεν αφορά την πλειοψηφία. Αλλά ως συνήθως η πλειοψηφία παραμένει σιωπηλή και εγκρατής, την ώρα που η μειοψηφία έχει την τάση να είναι πάντα πιο φωνακλάδικη, έχοντας και το… προνόμιο να αδιαφορεί πλήρως για κάθε στοιχειώδη έννοια διαλόγου.

Επιπλέον, οι ίδιοι τύποι (ανεξάρτητα από ομαδικές προτιμήσεις), αυτοί οι… φωνακλάδες των social media, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για την πραγματικότητα. Εκείνο που τους απασχολεί μόνο είναι το βολικό αφήγημα. Το να υιοθετήσουν δηλαδή πλήρως και αμάσητη την «αλήθεια» που είναι αρεστή στους ίδιους και ταιριάζει με τα χρώματα του συλλόγου της καρδιάς τους. Όσο για επιχειρήματα, αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Άλλωστε, όπως λέει και ένα παλιό δημοσιογραφικό γνωμικό: «Μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία».

Η… συνωμοσία της Euroleague
Στην προκειμένη περίπτωση η ωραία ιστορία με λίγα λόγια ήταν η εξής: Η Euroleague μέσω του επικεφαλής της, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, που μεταξύ άλλων έχει συνδεθεί μπασκετικά με τον Παναθηναϊκό (κατακτώντας τίτλους και μάλιστα ορισμένους ιστορικούς κιόλας κόντρα στον Ολυμπιακό), συνωμότησε ώστε το βραβείο να καταλήξει στα χέρια του Κέντρικ Ναν. Του παίκτη δηλαδή που φορά τη φανέλα την οποία φόρεσε κατά τη διάρκεια της τεράστιας καριέρας του και ο Σέρβος πρώην μπασκετμπολίστας.

Προφανώς, όπως συμβαίνει με κάθε συνωμοσία, δεν υπάρχει μόνο αυτός που ευνοείται, αλλά και εκείνος που αδικείται. Και εδώ το «θύμα» της υπόθεσης δεν είναι άλλο από τον Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος (όπως και ο Αμερικανός γκαρντ του τριφυλλιού) επίσης πραγματοποιεί (ακόμη) μία καταπληκτική σεζόν.

Όπως καταλαβαίνετε, από τη στιγμή που πρωταγωνιστές σε αυτή την υπόθεση είναι παίκτες των «αιωνίων», χρειαζόταν απλά και μόνο μία σπίθα για να ξεκινήσει ο… πόλεμος των χαρακωμάτων στο διαδίκτυο.

Πλήρης άγνοια και βολική… αμνησία
Εάν τα σχόλια των… αντιφρονούντων περιορίζονταν στην διατύπωση της δικής τους άποψης, ότι δηλαδή κατά τη γνώμη τους κάποιος άλλος άξιζε περισσότερο ή λιγότερο, δεν θα κάναμε την ίδια κουβέντα.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, ο καθένας έχει το δικαίωμα να γουστάρει ό,τι θέλει και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον για τα γούστα ή τις προτιμήσεις του. Όμως, εδώ, δεν είδαμε κάτι τέτοιο. Εκείνο που είδαμε είναι να διατυπώνεται με απόλυτη βεβαιότητα η θέση ότι για να συντελεστεί αυτή η (κατά τους ίδιους) μέγιστη μπασκετική αδικία, δούλεψαν σκοτεινές δυνάμεις που προφανώς θέλουν το κακό της ομάδας τους.

Ακόμη κι όταν σε αυτούς τους ανθρώπους κάποιος έμπαινε στο… τριπάκι να τους εξηγήσει τη διαδικασία που προηγείται, δεν άλλαζαν πολλά. Το αφήγημα παρέμενε το ίδιο. Μας αδικήσανε και σαν ευνοήσανε. Τόσο απλά… Και όλα αυτά ενώ ο τρόπος ανάδειξης του MVP, είναι κρυστάλλινος. Το αποτέλεσμα καθορίζεται κατά 35% από τους προπονητές των συλλόγων της Euroleague, άλλο ένα 35% από τους αρχηγούς των ομάδων, το 20% από τις προτιμήσεις των δημοσιογράφων και –τέλος- το υπόλοιπο 10% από τις ψήφους του κόσμο.

Και επειδή ακόμη και με στοιχειώδεις γνώσεις μαθηματικών επιπέδου δημοτικού είναι εύκολο να καταλάβεις ότι όσοι… παναθηναϊκοί κι αν μπήκαν να ψηφίσουν θα ήταν αδύνατο να αλλάξουν την απόφαση των υπολοίπων, το μόνο που έμενε ήταν το να δεχτούμε πως ολόκληρη Ευρωλίγκα και Μποντιρόγκα τραμπούκισαν προπονητές και παίκτες της Μπασκόνια, της Ζάλγκιρις ή της Αρμάνι, ας πούμε, για να επιλέξουν το δικό τους εκλεκτό…

Δεν φταίνε μόνο οι οπαδοί
Ωστόσο για να είμαστε δίκαιοι, το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους οπαδούς. Άλλωστε εξ ορισμού κάθε φανατικός είναι κοντόφθαλμος και… μισόκουφος. Ενίοτε και τυφλός. Δεν μπορεί να παραδεχτεί ποτέ εύνοια της ομάδας του, πάντα θεωρεί ότι αδικείται, ενώ η όρασή του γίνεται τέλεια στην αντίθετη περίπτωση.

Το θέμα αγγίζει πρωτίστως εκείνους που αρθρώνουν δημόσιο λόγο. Τους δημοσιογράφους ή «δημοσιογράφους» αν προτιμάτε, οι οποίοι όλο το προηγούμενο διάστημα καλλιεργούσαν κλίμα. Λιγότερο ή περισσότερο επώνυμοι, λιγότερο ή περισσότερο επαγγελματίες, δεν έχει σημασία. Άτομα που πάντως έχουν στρατιές από ακολούθους στα social media φρόντισαν να προλειάνουν το έδαφος προκειμένου όλοι να βρίσκονται με το… τουφέκι στο χέρι την στιγμή της ανακοίνωσης.

Ό,τι ακολούθησε ήταν απολύτως αναμενόμενο. Γιατί η ομάδα που τερμάτισε πρώτη δεν έχει και τον MVP; Γιατί αυτός που είχε το μεγαλύτερο PIR δεν αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης; Γιατί το ένα και γιατί το άλλο, μόνο και μόνο επειδή δεν μας βόλεψε. Και ακόμη κι όταν στους ίδιους ανθρώπους τόλμαγες να εξηγήσεις την διαδικασία και να ψελλίσεις ότι –για παράδειγμα- το 2013 MVP της διοργάνωσης βγήκε δικαίως ο Βασίλης Σπανούλης παρά το ότι ήταν 10ος στο PIR και ο Ολυμπιακός τερμάτισε 2ος στον όμιλό του, δεν άλλαζε τίποτα. Η απάντηση ήταν Μποντιρόγκα-συνωμοσία-κλοπή-αδικία.

Ευτυχώς εντός παρκέ οι παίκτες αποδείχτηκαν πιο σοβαροί. Ο ΠΑΟ λύγισε την Εφές και ο Ολυμπιακός διέλυσε τη Ρεάλ. Ως φίλαθλοι έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε δυο ομαδάρες από τη χώρα μας στην κορυφή της Ευρωλίγκας. Δεν είναι αμαρτία να δηλητηριάζουμε την απόλαυση του παιχνιδιού με μικρότητες;

Πηγή: menshouse.gr